ฉัน..หกล้มอีกแล้ว

ฉันสะดุดกับหลุมเดิมๆ บนเส้นทางเดิมๆ ที่ฉันเดินอยู่เป็นประจำ

ฉันสะดุดล้มลง อย่างไม่เป็นท่า

ล้มลงด้วยท่าเดิม ที่เคยล้มลงอยู่ประจำ

ถ้าจะถามว่า "เจ็บไหม?"

อืม....ไม่แล้วล่ะ ฉัน"เจ็บจนชินแล้ว"

แต่มันน่า"ขำ"มากกว่า

ทั้งๆที่รู้ว่า ทางข้างหน้ามันมีหลุม และฉันมั่นใจว่าข้ามมันผ่านไปได้

น่าแปลก! ฉันรู้สึกว่า หลุมมันลึกลงไป.....เรื่อยๆ (นับตั้งแต่ครั้งแรกที่ฉันได้ตกลงไป)

ฉันรู้สึกได้ จากการที่ฉันต้องปีนขึ้นมาในแต่ละครั้ง (ว่ามันเริ่มเหนื่อยขึ้น)

แล้วฉันก็ตกลงไป"อีกครั้ง"

แต่ครั้งนี้ ฉันเลือกที่จะนอนนิ่งๆ แทนที่รีบตะกุยกะกายขึ้นมา

ฉันนอนหงาย มองท้องฟ้าจากในหลุมนั่น

และหัวเราะออกมา

"อีกแล้วหรอ" คือคำพูด ที่ฉันพูดกับตัวเอง

แล้วพลางคิดไปว่า ฉันควรจะทำอย่างไรต่อไป

"ฉันควรรีบปีนขึ้นไป หรือควรจมอยู่ในนั้นต่อไปดี?"

...............................................................................

........................................................................

.................................................................

.........................................................

ฉันยังคงนอนอยู่ท่าเดิม ในหลุมเดิม ที่ฉันตกลงไป

แล้วพลางคิดไปว่า ฉันควรทำอย่างไรต่อไป

"ฉันควรเปลี่ยนเส้นทางเดิน หรือยังคงเชื่อมั่นในเส้นทางเส้นนี้ต่อไปดี?"

ฉันค่อยๆลุกขึ้น ทรงตัวให้ยืนขึ้นมาให้ได้

รวบรวมแรงทั้งหมด ที่ยังคงเหลืออยู่

ตะเกียกตะกายผนังในหลุมนั่น......................... มันไม่ใช่เรื่องง่ายๆเลยนะ

เพราะมันลึกลงกว่าเก่า มาก

หลายครั้งที่เกือบพลัดตกไปอีกครั้ง แต่ฉันก็ยังมุ่งมั่นที่จะขึ้นไป

--------------------------------------------------------

--------------------------------------------------

--------------------------------------------

ฉันกลับขึ้นมายืนบนถนนนั่นอีกครั้ง

ท้องฟ้า ยังคงเป็นสีฟ้า สดใสเช่นเดิม

ข้างหลังฉัน คือหลุมนั่น ที่ฉันมักตกลงไปเสมอ

สูดลมหายใจเข้าลึกๆ พร้อมหลับตาเพื่อรับอากาศที่แสนปลอดโปร่ง

------------------------------------------------------------------------------------

ฉันลืมตาขึ้น แล้วก้าวเดินไปข้างหน้า ไปให้ถึงจุดหมายปลายทาง

พลางคิดไปว่า ฉันควรทำอย่างไรต่อไป?

ฉัน......เลือกเชื่อมั่นในเส้นทางเส้นนี้

เส้นทางที่ฉันตัดสินใจเลือกแล้ว

ฉันมั่นใจ มั่นใจว่า สักวัน

ฉันจะเดินข้าม"ผ่าน"หลุมนั้นไปได้ โดยที่ไม่สะดุดลงไปอีก

ถ้าถามว่าเพราะอะไร?

เพราะว่า ฉัน"รัก"เส้นทางนี้

รักวิวทิวทัศน์ รักบรรยากาศ รักความรู้สึก รักที่มันเป็นของมันแบบนี้

ฉันรักเส้นทางนี้.

ฉันก้าวเดินไปเรื่อยๆ และจะวนกลับมาเริ่มใหม่

"อีกครั้ง".