ความรัก ความเข้าใจ และความหมายของมนุษย์

(ก่อนและหลังวันวาเลนไทน์)

เราทุกคนเกิดมาเป็นมนุษย์ ก่อนที่จะเป็นคนไทย คนลาว คนพม่า คนกัมพูชา คนมลายู แม้กระทั่งความเป็นชาวพุทธ ชาวคริสต์ ชาวมุสลิม ก็ล้วนแต่ตามทีหลัง...

แต่แล้วเรากลับยึดติดกับ ‘อัตลักษณ์’ หรือ ‘ยี่ห้อ’ เหล่านั้น จนมองข้ามความเป็นมนุษย์ที่เป็นสมบัติติดตัวมากับเราทุกคน เราเอาความแตกต่างของยี่ห้อมาเป็นกำแพงแบ่งแยกกันและกันจนกลายเป็นปฏิปักษ์ต่อกันในที่สุด ผลก็คือ...พี่น้องผองมนุษยชาติต้องมารบราฆ่าฟันกันไม่แล้วจบ

เราแต่ละคนมีความเหมือนมากกว่าความต่าง แต่แล้วกลับเอาความต่างมาชูเด่นเหนือความเหมือนที่เรามีร่วมกันมาแต่กำเนิด สันติภาพและสมานฉันท์ย่อมเกิดขึ้นได้ยาก ตราบใดที่เราไม่สามารถมองทะลุ ‘ยี่ห้อ’ (ทั้งของเราและของคนอื่น) จนสามารถแลเห็นความเป็นมนุษย์ที่ผูกโยงเราทุกคนไว้อย่างแนบแน่น

จริงอยู่...เราแต่ละคนมีอัตลักษณ์เฉพาะตัวที่อาจแตกต่างจากคนอื่น แต่ความต่างดังกล่าวไม่จำต้องนำไปสู่ความขัดแย้ง ลักษณะเฉพาะตัวรวมไปถึงรสนิยมและความคิดเห็นอาจทำให้เกิดความขัดแย้งได้ แต่ไม่ได้หมายความว่าจะต้องลงเอยด้วยทะเลาะเบาะแว้งหรือทำร้ายทำลายกัน เราสามารถจัดการกับความขัดแย้งนั้นได้ด้วยวิถีแห่งอารยชน นั่นคือใช้เหตุผล ความรัก และสันติวิธี  ซึ่งสามารถนำคู่ขัดแย้งไปสู่ความปรองดองและสมานฉันท์ได้

เช่นเดียวกันกับคู่รัก ที่แม้จะขัดแย้งถึงขั้นถกเถียงกัน แต่ก็สามารถรักได้ยิ่งกว่าเดิม เพราะรู้จักเปลี่ยนแปลงความขัดแย้งให้เป็นไปในทางที่สร้างสรรค์ ทำนองเดียวกับระบอบประชาธิปไตย ที่สามารถนำเอาความเห็นแย้งของฝ่ายค้านมาก่อให้เกิดประโยชน์แก่ส่วนรวมได้ แทนที่จะขจัดออกไปอย่างที่นิยมทำในระบอบเผด็จการ

สมานฉันท์จะเกิดขึ้นได้อย่างแท้จริงต้องอาศัยสันติวิธี วิธีกำจัดศัตรูอย่างได้ผลที่สุดก็คือ การเปลี่ยนเขาให้กลายมาเป็นมิตร ในทางตรงกันข้าม การใช้ความรุนแรงมีแต่จะทำให้เกิดศัตรูและความแตกแยกมากยิ่งๆขึ้น... (อ้างอิงบทความจาก พระไพศาล วิสาโล 28 ก.ย. 2548)

ดังบทความของพระไพศาล วิสาโล ที่ผมยกมากล่าวถึงทั้งหมดนี้ ผมถือเป็นประเด็นที่สำคัญอย่างยิ่งสำหรับสังคมไทยในยามนี้ เพราะเราทุกๆคนกำลังหยุดยืนอยู่บนทางแพร่งระหว่างสงครามกับสันติภาพ ทั้งสถานการณ์ความไม่สงบในภาคใต้ ทั้งสถานการณ์ปัญหาความขัดแย้งทางด้านการเมืองภายในประเทศ อีกทั้งสถานการณ์ปัญหาความสัมพันธ์อันไม่ปรกติกับประเทศเพื่อนบ้านอย่างกัมพูชา และสถานการณ์ความรุนแรงทางด้านอาชญากรรม และปัญหาทางด้านศีลธรรมที่นับวันจะยิ่งดำดิ่งลงไปสู่หุบเหวนรกแห่งความเสื่อมถอย และปัญหาอื่นๆอีกมากมาย...

       เทศกาลวันแห่งความรัก ผมจึงอยากนำเอาบทความนี้มาให้เพื่อนๆได้อ่านกันเล่นๆ แต่ชวนให้ขบคิดอย่างจริงจัง เพื่อทบทวนความเป็นตัวตนของเราให้จงดีว่า...ความรัก ความเข้าใจ และความหมายของมนุษย์ (ก่อนและหลังวันวาเลนไทน์) นั้น เพื่อนๆให้ความสำคัญกับความหมายของคำต่างๆเหล่านี้สักแค่ไหน? , หรือไม่? ,อย่างไร?

เราควรตระหนักรู้และให้ความสำคัญกับเรื่องราวของความรัก ความเข้าใจ และความหมายของมนุษย์ กันให้มากกว่าที่เป็นอยู่น่าจะดีกว่าไหม ที่ผมเขียนบทความนี้ขึ้นมา ก็เพื่อต้องการจะก่อกวนสติปัญญาของเพื่อนๆเท่านั้นแหละครับ ว่าเพื่อนๆกำลังหลงระเริงไปกับความเข้าใจในความหมายของความรัก ความเข้าใจ และความหมายของมนุษย์ผิดไปหรือไม่? , อย่างไร?  คิดทบทวนกันให้จงหนักนะครับ เพราะประเทศของเราในขณะนี้ ต้องการความรักและความเข้าใจต่อเพื่อมนุษย์ด้วยกันอย่างโหยหา มิใช่หลงอยู่ในเรื่องราวของความรักและความเข้าใจแต่เพียงแค่ชายหนุ่มกับหญิงสาวเพียงเท่านั้น ก่อนและหลังวันวาเลนไทน์ สังคมไทยของเราต้องการความรักและความเข้าใจเป็นอย่างยิ่งครับ...