"บึงบัวที่ไร้บัวบานงามฉันใด

ก็เปรียบได้ดั่งหัวใจที่ไร้จิตใจอันงดงามฉันนั้น..."
 

ป.ล. พอดีเมื่อวันอาทิตย์ที่ผ่านมา

ไปปั่นจักรยานที่สวนรถไฟ
ผ่านไปเห็นบึงบัวยามย่ำค่ำเข้า

แต่ไม่เห็นดอกบัวบานงาม

แน่ล่ะ...ดอกบัวมันบานเพียงในยามเช้า
ยามเย็นมันหุบดอก

จึงแลไม่เห็นความงามจากข้างในดอกบัว

บทกวีธรรมมะของผมทางด้านบนนี้
อยากจะสื่อเพื่อสอนใจว่า...

อย่าได้ตัดสินอะไรเพียงแค่เปลือกนอก

หรือเพียงแค่ที่ตาเห็น
จงมองให้ลึกเข้าไปถึงข้างในแก่นแท้ของคนนั้นๆ
ว่าเขาคนนั้นที่แท้แล้วงดงามเพียงแค่เปลือกนอก

หรือว่างดงามมาจากข้างในหัวใจ...