Thailand's Creative Art & Design Community
"เรื่องไร้สาระ (ระดับชาติ)"
บทกวีกึ่งเรื่องสั้น และภาพประดับ โดย : ไก่ ดีแล่น
ชื่อผลงาน : โอ้! ตัวแทนประชาไทย ประชาธิปไตย ประชาชน
เทคนิค : สีอะคริลิค ดินสอไข แม่พิมพ์ตะแกรงไหมบนผ้าใบ
ขนาด : 150x130 ซ.ม.
“เรื่องไร้สาระ (ระดับชาติ)”
“พ่อครับ...ผมคิดถึงพ่อ”
“แม่คะ...หนูคิดถึงแม่”
“พี่จ๋า...หนูคิดถึงพี่”
“เธอจ๋า...ฉันคิดถึงเธอมากๆนะ”
“สุดที่รักจ๊ะ...ฉันก็คิดถึงเธอเหลือเกิน”
“ท่านประธานสภาผู้แทนแห่งความรักที่เคารพครับ...ผมขอประท้วงท่านประธานฯครับ!
“ประท้วงผมด้วยเรื่องอะไรมิทราบครับ? ท่านสมาชิกสภาฯและฝ่ายค้านคนจอมทัก”
“การเสนอญัตติเรื่องการรวมความรักแห่งชาติของทางฝ่ายรัฐบาลนั้น ท่านประธานฯอย่าได้เข้าข้างฝ่ายรัฐบาลจนออกนอกหน้าให้มากเกินไปนัก”
“การรวมความรักเป็นเรื่องที่ดี มีหรือที่ผมจะไม่โน้มเอียง หือ!...คนจอมทัก”
“ถุย!...โน้มเอียงเพราะเรื่องผลประโยชน์ก้อนโตมากมายหลายหลักที่ได้จากใต้โต๊ะล่ะไม่ว่า”
“พ่อครับ...ทำไมเราต้องแยกกันอยู่?”
“แม่คะ...ทำไมเราจึงไม่ได้อยู่ด้วยกัน?”
“พี่จ๋า...หนูอยากพบพี่ค่ะ ทำไมเราจึงไม่ได้สามารถพบเจอกัน?”
“เธอจ๋า...ความรักระหว่างเรา ไยจึงมีอุปสรรคมาขวางกั้น?”
“สุดที่รักจ๊ะ...คอยติดตามญัตติการรวมความรักแห่งชาติดูสิ มีคำตอบให้เธอ”
“ท่านประธานฯที่เคารพครับ ผมนายกรัฐมนจัตวา...ผมขอให้ท่านประธานฯเริ่มดำเนินการลงมติ “รับ” หรือ “ไม่รับ” ญัตติการรวมความรักแห่งชาติสักทีเถอะ”
“เอาล่ะ ผมขอให้สมาชิกสภาฯทุกๆท่านลงมติบัดเดี๋ยวนี้ ก่อนที่สภาฯอันทรงเกียรติจะเลอะเปรอะ”
“ท่านประธานฯที่เคารพรัก! ผมรู้นะว่าท่านกำลังพูดแดกดันผมอยู่ ประเดี๋ยวเถอะ!”
“เปล่านะ!...ท่านสมาชิกสภาฯและฝ่ายค้านอย่าร้อนตัวสิ อย่าได้พูดจาเลอะเทอะ!”
“ท่านจะแดกดันกระผมอย่างไรก็ช่างเถอะ ต่อให้เป็นตายร้ายดียังไง กระผมและผองเราฝ่ายค้านก็ไม่ขอรับญัตติการรวมความรักเด็ดขาด!”
“พ่อครับ...ดูท่าเราคงจะไม่ได้อยู่ด้วยกันเป็นแน่แล้ว”
“แม่คะ...ดูท่าเราคงจะไม่ได้อยู่ด้วยกันเป็นแน่แล้ว”
“พี่จ๋า...ดูท่าเราคงจะไม่ได้อยู่ด้วยกันเป็นแน่แล้ว”
“เธอจ๋า...ดูท่าเราคงจะไม่ได้อยู่ด้วยกันเป็นแน่แล้ว”
“สุดที่รักจ๊ะ...ถือเสียว่ามันเป็นเวรเป็นกรรมของเราก็แล้วกัน”
“ญัตติการรวมความรักแห่งชาติล้มไม่เป็นท่า!” หนังสือพิมพ์พาดหัวข่าว
“การแบ่งแยกดินแดนและการแบ่งแยกความรักเกิดขึ้นแล้ว” ข่าวออนไลน์ประกาศบอก
"สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนสีแดง ถูกก่อตั้งแล้ว!” หนังสือพิมพ์พาดหัวข่าว
“สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนสีเหลือง ถูกก่อตั้งแล้ว!” ข่าวออนไลน์ประกาศบอก
“พ่อครับ...ทำไมพ่อถึงเลือกอยู่ประเทศเหลือง?”
“แม่คะ...ทำไมแม่ถึงเลือกอยู่ประเทศแดง?”
“พี่จ๋า...ทำไมพี่ถึงไม่เลือกมาอยู่ประเทศเดียวกันกับหนูล่ะคะ?”
“เธอจ๋า...ทำไมเธอถึงเลือกไปอยู่ที่ประเทศนั้นล่ะ?”
“สุดที่รักจ๊ะ...รอสักวัน วันที่เราจะได้มาอยู่ด้วยกัน รอวันรวมความรัก รอวันรวมชาติ”
"อืมๆ...ผลงานวรรณกรรมของนักเขียนจากประเทศสีขาวที่ได้รับรางวัลใหญ่ประจำปีนี้ ถามว่าผมมีความคิดเห็นอย่างไรนั้นน่ะหรือ? ผมขอตอบอย่างนี้แทนก็แล้วกันนะ...ผมถือว่ามันเป็นผลงานศิลปะที่ไร้สาระที่สุดเท่าที่ผมเคยอ่านมา ผมไม่เข้าใจจริงๆว่านักเขียนที่มีนามว่า ‘ไก่ ดีแล่น’ เขาได้รับรางวัล ‘โนเบลว’ สาขาศิลปะเพื่อสันติภาพประจำปีนี้ได้อย่างไรกัน ทั้งๆที่เนื้อหาเต็มไปด้วยการแขวะหรือประชดประชันประเทศของผมอย่างน่าเกลียด ผมไม่เข้าใจเลยจริงๆ?" ผู้นำชาติทั้งของประเทศสีเหลืองและประเทศสีแดง ต่างก็ให้สัมภาษณ์ด้วยประโยคเดียวกันนี้โดยมิได้นัดหมายกับทางนักข่าวสายสันติภาพ...
**********************************
ชื่อผลงาน : โอ้! ตัวแทนประชาไทย ประชาธิปไตย ประชาชน
เทคนิค : สีอะคริลิค ดินสอไข แม่พิมพ์ตะแกรงไหมบนผ้าใบ
ขนาด : 150x130 ซ.ม.
“เรื่องไร้สาระ (ระดับชาติ)”
“พ่อครับ...ผมคิดถึงพ่อ”
“แม่คะ...หนูคิดถึงแม่”
“พี่จ๋า...หนูคิดถึงพี่”
“เธอจ๋า...ฉันคิดถึงเธอมากๆนะ”
“สุดที่รักจ๊ะ...ฉันก็คิดถึงเธอเหลือเกิน”
“ท่านประธานสภาผู้แทนแห่งความรักที่เคารพครับ...ผมขอประท้วงท่านประธานฯครับ!
“ประท้วงผมด้วยเรื่องอะไรมิทราบครับ? ท่านสมาชิกสภาฯและฝ่ายค้านคนจอมทัก”
“การเสนอญัตติเรื่องการรวมความรักแห่งชาติของทางฝ่ายรัฐบาลนั้น ท่านประธานฯอย่าได้เข้าข้างฝ่ายรัฐบาลจนออกนอกหน้าให้มากเกินไปนัก”
“การรวมความรักเป็นเรื่องที่ดี มีหรือที่ผมจะไม่โน้มเอียง หือ!...คนจอมทัก”
“ถุย!...โน้มเอียงเพราะเรื่องผลประโยชน์ก้อนโตมากมายหลายหลักที่ได้จากใต้โต๊ะล่ะไม่ว่า”
“พ่อครับ...ทำไมเราต้องแยกกันอยู่?”
“แม่คะ...ทำไมเราจึงไม่ได้อยู่ด้วยกัน?”
“พี่จ๋า...หนูอยากพบพี่ค่ะ ทำไมเราจึงไม่ได้สามารถพบเจอกัน?”
“เธอจ๋า...ความรักระหว่างเรา ไยจึงมีอุปสรรคมาขวางกั้น?”
“สุดที่รักจ๊ะ...คอยติดตามญัตติการรวมความรักแห่งชาติดูสิ มีคำตอบให้เธอ”
“ท่านประธานฯที่เคารพครับ ผมนายกรัฐมนจัตวา...ผมขอให้ท่านประธานฯเริ่มดำเนินการลงมติ “รับ” หรือ “ไม่รับ” ญัตติการรวมความรักแห่งชาติสักทีเถอะ”
“เอาล่ะ ผมขอให้สมาชิกสภาฯทุกๆท่านลงมติบัดเดี๋ยวนี้ ก่อนที่สภาฯอันทรงเกียรติจะเลอะเปรอะ”
“ท่านประธานฯที่เคารพรัก! ผมรู้นะว่าท่านกำลังพูดแดกดันผมอยู่ ประเดี๋ยวเถอะ!”
“เปล่านะ!...ท่านสมาชิกสภาฯและฝ่ายค้านอย่าร้อนตัวสิ อย่าได้พูดจาเลอะเทอะ!”
“ท่านจะแดกดันกระผมอย่างไรก็ช่างเถอะ ต่อให้เป็นตายร้ายดียังไง กระผมและผองเราฝ่ายค้านก็ไม่ขอรับญัตติการรวมความรักเด็ดขาด!”
“พ่อครับ...ดูท่าเราคงจะไม่ได้อยู่ด้วยกันเป็นแน่แล้ว”
“แม่คะ...ดูท่าเราคงจะไม่ได้อยู่ด้วยกันเป็นแน่แล้ว”
“พี่จ๋า...ดูท่าเราคงจะไม่ได้อยู่ด้วยกันเป็นแน่แล้ว”
“เธอจ๋า...ดูท่าเราคงจะไม่ได้อยู่ด้วยกันเป็นแน่แล้ว”
“สุดที่รักจ๊ะ...ถือเสียว่ามันเป็นเวรเป็นกรรมของเราก็แล้วกัน”
“ญัตติการรวมความรักแห่งชาติล้มไม่เป็นท่า!” หนังสือพิมพ์พาดหัวข่าว
“การแบ่งแยกดินแดนและการแบ่งแยกความรักเกิดขึ้นแล้ว” ข่าวออนไลน์ประกาศบอก
"สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนสีแดง ถูกก่อตั้งแล้ว!” หนังสือพิมพ์พาดหัวข่าว
“สาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนสีเหลือง ถูกก่อตั้งแล้ว!” ข่าวออนไลน์ประกาศบอก
“พ่อครับ...ทำไมพ่อถึงเลือกอยู่ประเทศเหลือง?”
“แม่คะ...ทำไมแม่ถึงเลือกอยู่ประเทศแดง?”
“พี่จ๋า...ทำไมพี่ถึงไม่เลือกมาอยู่ประเทศเดียวกันกับหนูล่ะคะ?”
“เธอจ๋า...ทำไมเธอถึงเลือกไปอยู่ที่ประเทศนั้นล่ะ?”
“สุดที่รักจ๊ะ...รอสักวัน วันที่เราจะได้มาอยู่ด้วยกัน รอวันรวมความรัก รอวันรวมชาติ”
"อืมๆ...ผลงานวรรณกรรมของนักเขียนจากประเทศสีขาวที่ได้รับรางวัลใหญ่ประจำปีนี้ ถามว่าผมมีความคิดเห็นอย่างไรนั้นน่ะหรือ? ผมขอตอบอย่างนี้แทนก็แล้วกันนะ...ผมถือว่ามันเป็นผลงานศิลปะที่ไร้สาระที่สุดเท่าที่ผมเคยอ่านมา ผมไม่เข้าใจจริงๆว่านักเขียนที่มีนามว่า ‘ไก่ ดีแล่น’ เขาได้รับรางวัล ‘โนเบลว’ สาขาศิลปะเพื่อสันติภาพประจำปีนี้ได้อย่างไรกัน ทั้งๆที่เนื้อหาเต็มไปด้วยการแขวะหรือประชดประชันประเทศของผมอย่างน่าเกลียด ผมไม่เข้าใจเลยจริงๆ?" ผู้นำชาติทั้งของประเทศสีเหลืองและประเทศสีแดง ต่างก็ให้สัมภาษณ์ด้วยประโยคเดียวกันนี้โดยมิได้นัดหมายกับทางนักข่าวสายสันติภาพ...
**********************************
Views: 575
Creative Citizen NEWS
© 2009-2025 PORTFOLIOS*NET by CreativeMOVE.
Powered by
