เปิด-พบ-เจอ

ณ งานหนังสือเมื่อเดือนตุลาคมที่ผ่านมา ทำให้ชีวิตเราเปลี่ยนไป
ถ้าวันนั้นเพื่อนไม่ชวนเราไปงานหนังสือ เราก็คงไม่ไปหรอก เกิดมาเคยไปอยู่ครั้งเดียว ที่ไปกับโรงเรียนแล้วก็ได้หนังสือมาตั้ง 1 เล่ม! อ่านไป 3 หน้าก็วาง
รู้มาตลอดชีวิตว่าตัวเองไม่ชอบอ่านหนังสือ
แต่วันนั้นเดินผ่านซุ้ม A Book ก็เห็นว่าน่าจะเครีอเดียวกับ A Day เลยตัดสินใจซื้อมา เลือกๆมั่วๆ ได้มา 5 เล่ม กลับบ้านไปอ่านๆๆ 2 วันถัดมา ชวนแม่ไปอีกรอบ คราวนี้ได้มาอีก 5 เล่ม ตะลุยอ่านๆๆ เท่านั้นไม่พอสรรหาหนังสือแนวๆนี้อ่านอีกเรื่อยๆ จนตอนนี้มีหนังสือที่ยังไม่ได้อ่านวางอยู่ที่บ้านเกือบ 30 เล่มได้ !

จากการอ่านหนังสือเพียง 20 กว่าเล่ม ก็ทำให้เรารู้จักการ เปิด-พบ-เจอ ได้เลยนะเนี่ย
การไปงานหนังสือครั้งนั้นทำให้เราเห็นอีกโลก โลกที่เราไม่เคยสัมผัสมันอย่างจริงจัง และไม่คิดจะไปคลุกคลีกับมันด้วย แต่แล้วเมื่อลองใช้ชีวิตกับ “หนังสือ” ดูไม่กี่วัน ก็ถอนตัวไม่ขึ้นเลย
ตอนเราเปิดหนังสือ เราได้เจอกับตัวหนังสือ ที่มันสอนอะไรเราหลายๆอย่าง และเราก็ได้พบโลกที่ 2 ของเรา
ย้อนกลับไปเมื่อปิดเทอมที่แล้ว เราไปเที่ยวหัวหินกับเพื่อนๆ แล้วเราก็ได้เจอกับฝรั่ง 3 คน ตอนนั้นมีแค่พวกเรากับพวกเขา และด้วยความคึกคะนอง ปากมันเลยเผลอไป say hi กับเขา พวกนั้นก็ยิ้มๆและทักทายกลับมา พวกเรารู้จักกันผ่านบทสนทนาสั้นๆเพียงไม่กี่คำ เขามาจากเดนมาร์ก เขาชอบนักฟุตบอลชื่อแอคเกอร์ และวันนั้นก็ทำให้เราได้เจอกับมิตรภาพ แม้เป็นช่วงเวลาไม่กี่นาที แต่เราก็ไม่เคยลืมมันเลย เพราะนั่นเป็นการผูกมิตรกับชาวต่างชาติ (นอกโรงเรียน) ครั้งแรกในชีวิตของเราเชียวนะ!

กระแสการฟังเพลงดูเหมือนจะเป็นอะไรที่ควบคู่กับวัยรุ่นมานาน นักฟังเพลงหลายคนมีขอบเขตในการฟังเพลง คือจะต้องค่ายนี้เท่านั้นนะ ของคนนี้เท่านั้นนะ ถ้าฟังค่ายนู้นเค้าจะหาว่าลาว หาว่าเชย
เราก็เป็นคนนึงที่เคยปิดกั้นจาก เพลงไทย วันๆฟังแต่เพลงฝรั่ง เพราะคิดว่าเพลงไทยมันไม่เจ๋ง มันไม่เพราะ
ทั้งๆที่เราก็โตมากับเพลงไทยทั้งนั้น แต่แล้วไม่นานนี้ก็ลองเปิดเพลงเล่นๆดู เริ่มด้วย Scrubb ฟังแล้วเลิกไม่ได้ แต่นะ Scrubb มันก็วงที่ดังๆอยู่แล้ว เราเคยฟังเพลงเค้ามาก็เยอะอยู่ก็รู้ดีว่ามันก็เพราะ จากนั้นก็ลองไปเสิร์ชๆดู เจอวง 25 Hours ก็ลองฟังดู ฟังครั้งแรก “อึ้ง”เลย เพลงไทยมันเพราะได้ขนาดนี้เชียวหรือ หรือบางทีเราอาจจะปิดกั้นตัวเองเกินไป และจากนั้นก็เริ่มหาวงไทยเพราะๆฟังเรื่อยๆ แล้วเราก็ได้พบกับความสุขจากการฟังเพลงไทยอีกครั้ง จะหาว่าเราเชย เราช้าก็ได้นะ ซึ่งไม่เป็นไร เพราะจะช้าหรือเร็วมันก็ได้ฟังเหมือนกันเนอะ และอย่างน้อยเราพบแล้ว ว่าคนไทยมันก็มีดี!

เสาร์อาทิตย์เป็นวันโปรดของเรา เพราะเราจะได้เปิดประตูบ้านออกไปสู่อีกโลกที่ไม่ใช่ โรงเรียน เราจะได้ไปเรียนพิเศษ!!! การเรียนก็เป็นเรื่องที่ดี แต่การเจอผู้คนใหม่ๆนั้นเป็นเรื่องที่ดีมากกว่า
เราไปเรียนตึกแถวพญาไท ก็เจอกับผู้คนหลากหลาย พบว่าวัยรุ่นสมัยนี้เค้านิยมอะไรกัน แม้เราจะยังไม่เคยคุยกับเค้าก็ตาม ตกบ่ายไปเรียนเบส ได้เจอครู แต่ครูคนนี้เค้าไม่เหมือนคนอื่นนะ เค้าชอบเล่าเรื่องเกี่ยวกับดนตรีให้ฟัง อย่างน้อยก็รู้แหล่ะน่า ว่ามีมือเบสหญิงชาวอังกฤษเจ๋งๆอย่างน้อย 1 คนบนโลก
พอวันอาทิตย์ก็ไปเรียนภาษาเยอรมัน เราได้เจอเพื่อนๆมากมายหลากหลายวัยตั้งแต่ 15 ยัน 35 ทุกคนทำความรู้จักกัน อายุเป็นเพียงตัวเลข เราได้เพื่อนเป็นเด็กต่างจังหวัด ได้เพื่อนเป็นพี่อายุ 20กว่า ได้เพื่อนเป็นพี่ที่เป็นอาจารย์ ได้เพื่อนเป็นหมอ ได้เพื่อนเป็นแม่ม่าย คนแต่ละคนก็มาจากที่แต่ละที่ แต่ทุกคนมาเจอกัน

เราได้พบกับมิตรภาพ พบกับความสุข พบกับคนที่แปลกใหม่ พบอีกมุมมองของคนอีกหลายๆคน และพบกับสิ่งที่อีกคนจะนำมาถ่ายทอดให้เราฟัง!


หลายคน “ไม่พบ” เพราะความไม่รู้ ความไม่กล้า ความกลัว ความเขิน ความกังวล แล้วทำไม ไม่ลองทิ้งสิ่งเหล่านั้นออกไปให้หมด ไปเจอโลกที่แตกต่าง แล้วลอง “เปิด” มันออกมา
เมื่อคุณเปิด คุณก็จะได้ “เจอ”อะไรมากกว่าที่คุณเคยเจออยู่ ลองดูสิ!
อ่านจบตอนนี้แล้วเราขอให้ทุกคนเปิดประตูบานนั้นออกมา

แล้วมา พบ – เจอ กัน นะ : )