ในวันที่ฉัน เศร้า

ก่อนแสงแห่งอรุณรุ่งจะมาเยือน
ฉันยืนอยู่บนหาดทราย อันเงียบสงบ
ท้องฟ้ามืดมิด ตัดกับแสงระยิบ
ของดาราพราว.....
ฉันเดินลงสู่ท้องทะเลอันกว้างไกล
แสนเย็นยะเยือก
โดยไร้ซึ่งอาภรณ์ใดๆ
แหวกว่าอยู่กลางทะเล อาบแสงจันทร์วันเพ็ญ
คลื่นน้ำสะท้อนแสงระยิบ ระยับ ตัดกับท้องฟ้าที่หยุดนิ่ง
ฉันปล่อยให้ร่างกาย จมลงไป....
ตามแสงจันทร์ที่จะส่องถึง
ก้นบึ้งทะเล
ฉันจมลงไป
ตมความหนักของตัวฉัน
ฉันจมลงไป
ดวงจันทร์ยิ้มให้ฉัน
ฉันจมลงไป
สู่ความมืดมิดที่ท้องทะเลโอบกอดฉันไว้
ตลอดกาล......