ฉากของนิยายรักในสมัย ปี 2554 มันคงไม่เหมือนอุปรากรสบู่เรื่อง กุหลาบสีลิลลี่ เก่งแวะจอดมอร์เตอร์ไซค์ริมข้างทาง ข้างทางนั้น ก็เป็นหน้าร้านขายของชำเจ้าใหญ่ประจำหมู่บ้าน

กลิ่นผักเน่าจากการกรัดกร่อนของ E Coli ควันไอเสียคาร์บอนม็นน็อกไซด์จากเครื่องยนต์รถเก่าที่เผาไหม้ไม่หมดรถสารพันริมข้างทาง ฝุ่นจากดินของรถขนดินที่ผ่านไปผ่านมาโดยไม่มีสิ่งปกปิด ถนนทางหลวงชนบทที่ไม่มีทางระบายน้ำ และบาทวิถี ร่างกายของเก่งรู้สึกเพลียและเก่งรูสึกอยากน้ำตาล เขารู้สึกว่าระดับน้ำตาลในเลือดเขาต่ำ แต่ มีอะไรอย่างอื่นที่มากกว่าที่ร้านของชำที่ทำให้เก่ง หยุดไม่ได้ที่จะต้องแวะร้านของชำนี้

ฉากของนิยายรักในสมัย ปี 2554 มันคงไม่เหมือนอุปรากรสบู่เรื่อง กุหลาบสีลิลลี่ นิยายรักเรื่องนี้ชื่อ "กลิ่นดอกสัตบัน" มันก็ตามชื่อเรื่องแหล่ะครับ

"เบียร์ขวด แก้วใบ" เก่งสั่ง ทรุดตัวลงนั่งบนโต๊ะหินอ่อนที่ซ่อนตัวอยู่ในแผงขายน้ำมันเบ็นซิน ถังใส่ไม้กวาด ด้านข้าง หน้าร้าน  เป็นแผงขายผักของแม่ของเจ้าของร้านชำ หญิงสาว ผิวพรรณสดใส รูปร่างสมส่วน ใบหน้าสวยงามตามแบบสาวชาวบ้าน วาง iPhone 4 ของเทอ ลุกจากหลังโต๊ะที่อุปโลก ขึ้นมาเป็นเคาน์เตอร์ชำระเงิน นอกความต้องการของเก่งที่อยากน้ำตาล  สิ่งที่เขาจะได้จากร้านขายของชำที่มีกองผักเน่าๆ ที่หมักหมม e coli ในชุมชนหมู่บ้านนี้ดูจะเป็นการได้มาสบตากับสาวสวยคนนี้

รถจักรยานยนต์ มีโครงเหล็กติดล้อพ่วงด้านข้าง เสียบเข้ามาจอด ชายร่างผอมแกร็น ลงมาจากรถ  ร้องทักเก่ง

"อ้าวเฮีย วันนี้แวะมานั่งนี่เหรอ"

เก่งสบตาชายคนนั้นอย่างอายๆ ยิ้มเหนียมๆ ตอบว่า"ผมก็แวะไปเรื่อย"

ชายร้องผอมแกร็น ยิ้มแบบใจดี "วันนั้นกินค้างไว้ ยังไม่ได้จ่ายอีก สองขวดนะ"

เก่งพยักหน้าเป็นเชิงรับคำ หญิงสาวยกขวดเบียร์และแก้วเปล่ามาให้ เมื่อเธอก้มลงเก่งมองผ่านคอเสื้อของเธอเข้าไปเห็นเนินอกขาว อวบอิ่ม

"น้ำแข็งพี่ตักเอาเองนะ"

เก่งพยายามสอดสายตาประสานกับเธอแล้วยิ้มเหนียมๆ หญิงสาวยิ้มตอบ มีปฏิกิริยาเล็กน้อยเมื่อสบตากับเขา แต่ก็รีบเบือนสายตาหลบ กลิ่นดอกสัตบัน (ตีนเป็ด) อวลมาอยู่ในอากาศ

เก่งพยายามสบตา จากท่าที เขาก็รู้สึกว่าเธอก็พึงใจเขาไม่น้อย  ที่เก่งมาทนนั่งดมควันไอเสียปนกลิ่นผักเน่า คอยแวะเวียนมาที่ร้านนี้เสมอๆ ก็เพื่อหาเรื่องสนุกๆ มาคุยกับเทอบ้าง

ชายร่างแกร็น เดินเข้าไปเลือกหยิบของในร้าน

"ขายดีไม๊น้องมิ้ลค์" เก่งเริ่มประโยคสนทนา แต่ก็ไม่ได้คาดหวังคำตอบอะไรจริงจัง

"ก็เรื่อยๆ แหล่ะพี่ คนมาเยอะช่วงเย็นๆ ค่ำโน่นแหล่ะ" น้องมิลค์กลั้นยิ้ม แล้วก็หันกลับไปง่วนอยู่กับ iPhone ของเธอต่อ

เก่งรู้สึกพองในอก กลั้นยิ้ม เริ่มจิบเบียร์ท่ามกลางกลิ่นอวลของต้นสัตบัน (ตีนเป็ด) ปนกับกลิ่นหมักหมมของผักเน่ากับ e coli เขาจิบเบียร์ไปเรื่อยๆ ล้วงโทรศัพท์ขึ้นมาอัพข้อความขึ้นบน Social Network โอ้ ความรักของ เขา เรื่องราวมันจะเป็นไปอย่างไรต่อไป ในเมื่อน้องมิ้ลค์ เป็นแฟนกับเจ้าของร้านของชำนี้

ชายหนุ่มหญิงสาวพบปะกันกลางกลิ่นอวลของกลิ่นต้นสัตบันในบรรยากาศยามเย็น พวกเขาพบกันเป็นประจำ ด้วยความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ของผู้มีอำนาจปกครองส่วนท้องถิ่นหรือไรไม่ทราบได้ หรือที่เพราะชื่ออันเป็นมงคลว่า สัตบัน จึงพากันปลูกเป็นไม้ประดับริมสองข้างทาง เต็มถนน แล้วในฤดูที่ดอกตีนเป็ดบานส่งกลิ่นอบอวลไปทั่วพื้นที่ ชายหนุ่มหญิงสาวคู่หนึ่งก็มาพบเจอกันในฤดูนี้