คงต้องมีช่วงเวลานี้กันทุกคน ...

โดยเฉพาะอย่างยิ่ง กับนักว่ิงมาราธอน ...




ธรรมดาเสียแล้ว ที่เมื่อนักวิ่งเข้าที่ เตรียมตัวออกสตาร์ท หัวใจของพวกเขาจะเต้นแรงกว่าปกติ ตื่นเต้น ตื่นตัว ... กับเส้นชัย ...

ช่างความคิดพวกนั้นประไร!!

สิ่งที่น่าสนใจกว่า ก็คือ ...

เมื่อวิ่งไปเรื่อย ๆ ... ไปเรื่อย ๆ .... แล้วเกิดอะไร?
เมื่อข้างหน้า ... ยังมองไม่เห็นเส้นชัย
ข้างหลัง ... ก็ยิ่งห่างไกล

วิ่งต่อไปก็ไม่ไหว หยุดวิ่งก็ไม่ได้ ถอยหลังก็อายคนอื่น

....

สำคัญตรงไหน กับ "เส้นชัย"
หากไปถึง ... จะเป็นอย่างไรต่อไป?

จุดจบอยู่ที่ตรงไหน? สนามครั้งหน้า ก็ต้องกลับมาเริ่มต้นใหม่ ...

จะต่างอะไร ...


จะวิ่งต่อไปเพื่ออะไร ...
สิ่งที่ฝัน สิ่งที่หวัง ... เมื่อมันยากเย็นเข็ญใจ

หยุดก็ไม่ได้ ... ไปก็ไม่ถึง

... ณ ขณะหนึ่ง ระหว่างที่ฉันกำลังกึ่งเดิน กึ่งวิ่ง ...
แม้หมดแรง ยังแอบหวัง จะคลานกลิ้งเข้าเส้นชัย ...

แต่ เส้นชัยอยู่ไหน....

เส้นชัยอยู่ไหน ....

มีเสียงตะโกนกำกับอยู่ไกล ๆ

"ยังห่างไกล ยังห่างไกล"