เมื่อคืนเดินดูหิ่งห้อยละแวกบ้าน จากสองตัวเพิ่มประมาน 20 กว่าตัว แสดงว่าสภาพแวดล้อมดี

คนลดการใช้พื้นที่ทำการเกษตร ละจากการทำเกษตรกรรม ป่าก็เพิ่มมากขึ้น

การลดละจากการทำการเกษตร เป็นผลด้านร้ายจากการขยายตัวของชุมชนเมือง คนหนีจากอาชีพเกษตรที่ค่านิยมตัดสินว่าต่ำต้อย ไปทำงานอื่นๆ กันมากขึ้น

เรื่องนี้แสดงให้เห็นความล้มเหลวของสังคมกสิกรรม ซึ่งเป็นรากเหง้าของประเทศ

แต่ในอีกด้านหนึ่ง เรื่องนี้ก็ส่งผลดี

คนลดความต้องการด้านพื้นที่เพื่อทำกสิกรรม พื้นที่รกร้างเป็นที่พิงพักของพื้ชที่ไม่มีใครต้องการ  และพื้นที่ลักษณะนี้ มีมากขึ้นเรื่อยๆ จากการครอบครองที่ดินโดยไม่หวังการทำประโยชน์จากที่ดิน เช่น เพื่อขายเอากำไรในระยะสั้น

พอพื้นที่ลักษณะนี้ ขายไม่ออก มีมากขึ้น พืชก็โตมากขึ้นในพื้นที่ดังกล่าว

เป็นที่อาศัยของสิ่งมีชีวิตร่วมโลกอื่นๆ เช่น หิ่งห้อย

เราก็ไม่เคยจับตัวเป็นๆ มันมาวิเคราะห์ ว่ารูปร่างหน้าตามันเป็นเช่นไร และคงไม่ต้อง

เราชื่นชมแสงสว่างวิบวับที่มันส่องออกมาในยามค่ำคืน ในสถานที่เปลี่ยวสงัด เต็มไปด้วยต้นไม้  มันก็แสดงให้เห็นถึงสภาพแวดล้อมที่ปรับตัวดีขึ้นในบางพื้นที่

แต่ในขณะเดียวกัน

ในประเทศพื้นที่ใหญ่ๆ เช่น จีน

ค่านิยมด้านการศึกษาและค่านิยมด้านอาชีพ ทำให้คนหลีกหนีจากการเป็นชาวกสิกรรม  เข้าเมืองใหญ่ เป็นเสมียน ครอบครองพื้นที่เล็กๆ คือ บ้านบนตึกคอนโด และสถานที่ทำงาน

กลับเป็นเรื่องน่าแปลกที่สังคมของประเทศจีน นำเข้าอาหารมากขึ้น เพราะคนไม่เลี้ยงไก่ เลี้ยงหมู หรือเลี้ยงน้อยลง

ดังที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว เตือนสติชาวไทยผ่านผู้แทน ในรายการโทรทัศน์ เมื่อ สามสี่ปีที่ผ่านมา

แรงงานด้านการเกษตรขาดแคลน

อาชีพกสิกรรม เกษตรกรรมไม่มีวันตาย  ยิ่งนิยมไปเป็นเสมียนเจ้าของคอนโดเล็กๆ กับพื้นที่สำนักงานเล็กๆ มากขึ้นเท่าไหร่ ราคาวัตถุดิบด้านอาหาร ยิ่งมีราคาสูงขึ้นมากเท่านั้น

เราไม่ต้องอยากไปเป็นนายก ก็ได้ แค่มีที่ดินทำกินเลี้ยงตัวเองและลูกหลาน

ไม่เห็นต้องไปหาเรื่องเดือดร้อนเหมือนชายที่จบอังกิด อย่างนั้นเลย