“วันและเวลาระหว่างเธอกับฉัน”

เธอจำได้ไหม...

วันและเวลาของเธอเริ่มต้นขึ้นตั้งแต่เมื่อไหร่

เธอใช้วันและเวลานั้นกระทำการในเรื่องใดใด

เธอจำได้บ้างไหม?

เปล่า- - -

ฉันมิได้หมายจะถามถึงเรื่องการกระทำดีหรืองาม

ฉันมิได้หมายจะถามถึงเรื่องการกระทำชั่วหรือร้าย

ฉันเพียงมาถามไถ่ว่าเธอจดจำการกระทำของตนเองได้บ้างไหม?

ฉันพอที่จะเข้าใจ

วันและเวลาของเธอมิได้โชติช่วงสุขสดใส

วันและเวลาของเธอมิได้ตรอมตรมเศร้าสร้อยทุกวันวัย

ฉันพอที่จะเข้าใจ ว่าเรื่องราวเหล่านั้น มันคละเคล้าในวันและเวลา

เปล่า- - -

ฉันมิได้ต้องการอยากที่จะรู้ในเรื่องเฉดสี ขาว เทา หรือดำของชีวิต

เพราะเรื่องเหล่านั้นมันเป็นเรื่องของเธอ ฉันไม่ได้อยากรู้แม้แต่นิด

ฉันไม่ขอใส่ใจในเรื่องราวเหล่านั้น เพราะมันมิได้คงอยู่คู่กับเธอตลอดกาล

การที่เรากระทำการประกาศตน ว่าตัวตนเป็นเช่นไร

ฉันไม่เชื่อว่าจะมีผู้โง่เขลามาหลงเชื่อได้อย่างง่ายง่าย

เสมือนการเปิดประตูแสร้งยิ้มว่ายินดีต้อนรับ

แต่แล้วจู่จู่ก็ทำการปิดประตูดังปัง งับเข้าใส่

ถ้อยคำหาได้สำคัญกว่าการกระทำแต่อย่างใดไม่

การกระทำเช่นนั้นช่างเปล่าดายในวันและเวลา

เธอจำได้ไหม

วันและเวลาของเธอเริ่มต้นขึ้นเมื่อไหร่

เธอใช้วันและเวลานั้นกระทำการในเรื่องใดใด

หากเธอจำมันไม่ได้ก็ไม่เป็นไร

ฉันเพียงแค่มาบอกเตือนเธอเอาไว้ด้วยความห่วงใย

ว่าวันและเวลาของเธอกับฉันนั้น มันคงมีเหลืออยู่อีกเพียงไม่เท่าไหร่

สิ่งนี้ต่างหากที่ฉันอยากให้เธอตระหนักและจดจำเอาไว้

เนื่องเพราะว่า วันและเวลาได้ทำการเชื่อมร้อยเราเข้าไว้ด้วยกัน

วันและเวลาของเธอกับของฉัน มันจึงเป็นโมงยามเดียวกัน

ฉันยังคงจดจำมันได้เป็นอย่างดี...

**********