“ภาษิตแด่มนุษย์”

อันความพยายามในการฝนทั่งให้เป็นเข็ม

เพียงเพื่อที่จะโยนเข็มที่ถูกฝนลงไปในมหาสมุทร

แล้วทำการดำผุดดำว่ายควานงมเข็มนั้น

มนุษย์ช่างมีความพยายามที่จะพิสูจน์ความกระหายอยากของตน

จนเรียกได้ว่ากระเหี้ยนกระหือรืออย่างสุดจะประมาณได้จริงจริง

ทว่าความพยายามเช่นการกระทำดังตัวอย่างที่ยกมากล่าวอ้าง

มันเป็นความพยายามที่หลักแหลมหรือเขลายิ่งกันหนอ?

จักสอนไก่ให้ว่ายน้ำอย่างจระเข้จะเป็นไปได้อย่างไร

แม้แต่งูยังเห็นนมไก่ มีหรือที่จระเข้จะไม่เห็น

มิหนำซ้ำร้าย จระเข้อาจจะงาบไก่ ก่อนที่ไก่จะว่ายน้ำเป็น

หรือไม่ไก่ก็อาจจะจมน้ำตาย

ทั้งทั้งที่ตัวเองมีปีกบิน?

อีกทั้งวัวยังหันขวับหมายร้องตวาด

หลังถูกตีจนคราดกระทบกระเทือน

ยิ่งการตำน้ำพริกจนพื้นสั่นลั่นเลื่อน

แล้วก็นำเอาไปละลายแม่น้ำเสียฉิบนั้น

เรื่องแบบนี้เป็นเรื่องตลกร้ายกาจระดับสิบดาวชัดชัด

ก็อย่างการเข็นครกที่ใช้ตำน้ำพริกขึ้นภูเขานั่นไง

มนุษย์กระทำการใดใดด้วยความฉลาดหลักแหลมแล้วละหรือ?

ไก่ที่ว่างามเพราะขนนั้น

หากมันถูกนำไปลวกในน้ำร้อน

แล้วถูกนำไปถอนขนอีกทอดหนึ่ง

ไก่จะยังมีขนให้แลว่างามกันอีกไหม

อย่างวิเศษเลอเลิศในภพชาตินี้ของชีวิตไก่

ก็อาจได้ไปนอนแช่ยาจีนในหม้อตุ๋นสมุนไพร

ณ ภัตตาคารอาหารจีนหรือเหลาราคาแพงระยับ

ไก่ที่ขนเคยงาม มันคงจะดีใจด้วยความซาบซึ้งกระมังครับ

เมื่อชีวิตของตนถูกพรากลงไปในถ้วยตุ๋นยาจีน

แทนที่จะได้ใช้ชีวิตอย่างมีสิทธิและมีเสรีภาพอย่างจริงแท้?

*********