“แม้ชีวิตจะไม่ใช่หนังสือ แต่จำเป็นต้องอ่านชีวิต”

มนุษย์มักนิยมการเปรียบเทียบหรือเปรียบเปรย

บ้างก็เปรียบเปรยเป็นปรัชญาได้น่าสนใจ

บ้างก็เปรียบเทียบเป็นปรัชญาได้น่าหัวร่อใส่

ฉันก็อยากจะทดลองขอเปรียบเปรยดูสักครั้งจะเป็นไร

จะน่าสนใจหรือน่าหัวร่อใส่ เชิญพิจารณากันเอาเอง...

หากเปรียบเปรยชีวิตเป็นหนังสือสักหนึ่งเล่มเรื่อง

ชีวิตของแต่ละคนคงมีจำนวนหน้าที่มากน้อยแตกต่างกันไป

ชีวิตบางคนอาจเปรียบได้กับวรรณคดีมหากาพย์เล่มใหญ่ใหญ่

ชีวิตบางคนอาจเปรียบได้กับบทกวีเล่มเล็กเล็ก

ประหยัดคำ แต่เปลือยความได้อย่างเร้าอารมณ์และหัวใจ

แต่นั่นหาใช่สาระสำคัญของเนื้อหาในการเปรียบเปรยไม่

การเปรียบเปรยในหนนี้มีนัยสำคัญ มันไม่ด้อย แต่ก็ไม่ได้ยิ่งใหญ่

จะเป็นเช่นไร หากหนังสือเล่มนั้นเธอมิได้เป็นผู้ประพันธ์ด้วยตนเอง...

แม้หนังสือจะร้อยเรียงเรื่องราวของชีวิตเอาไว้ จะมากหรือน้อยก็ตามที

ถ้าเธอเป็นผู้ประพันธ์ชีวิตด้วยตัวของเธอเองได้ดังดวงใจที่มี

ฉันเชื่อมั่นว่าหนังสือเล่มนั้นมันจะมีคุณค่าแห่งชีวิต

และฉันจะยอมสละเวลาสักเสี้ยวหนึ่งของชีวิตเพื่อศึกษาชีวิตของเธอ...

**********