“เธอผู้งดงาม”

เธอรู้บ้างไหมว่าวันนี้เธอทำให้ฉันสุขใจ

ทั้งทั้งที่เมื่อวานนี้เธอทำให้ฉันเสียใจอย่างหนัก

เธอรู้บ้างไหมที่รัก ว่าปัจจุบันขณะ ณ เวลานี้

เธอช่างงดงามเหลือเกิน...

ขณะนี้เธอยิ้ม ยิ้มของเธอก็สวย

ขณะนี้เธอเอ่ยถ้อยคำ คำทุกคำของเธอก็งาม

ขณะนี้เธอปฏิบัติ ล้วนงามชัดในทุกการกระทำ

เธอรู้บ้างไหมเหตุใดฉันจึงสัมผัสได้เช่นนั้น

นั่นเป็นเพราะว่าเธอไร้การปรุงแต่งในปัจจุบันขณะ...

วันวานผ่านล่วง

ความคิดด้วยจิตใจอัปลักษณ์ผ่านพ้น

ถ้อยคำและการกระทำของทุกทุกคน

ส่งผลและจบลงเป็นอดีตกาล

โอกาสในการกระทำสิ่งประเสริฐล้ำกว่า เกิดแด่เธอ...

ขณะนี้เธอสามารถงดงามได้ด้วยดวงจิตดวงใหม่

ขณะนี้เธอสามารถเอ่ยถ้อยคำได้ด้วยประโยคงดงามอย่างสดใส

ขณะนี้เธอสามารถประพฤติปฏิบัติด้วยกิริยาที่น่าชื่นอกชื่นใจ

เพราะขณะนี้เป็นช่วงเวลาใหม่ หาใช่อดีตกาลดังที่ล่วงพ้นมา...

**********