เดินตามทาง มุ่งไป วิมานความสุข

 จะห่างทุกข์ สุขใจ ไปสุขขี

 เป็นวิมาน ที่เต็มไป ด้วยคนดี

 ทำหน้าที่ สร้างสุข ให้ทุกคน

 ถึงบันได ทางเข้า ใจพรึงเพริด

 จิตเตลิด ข้างใน กายสับสน

 ราวบันได ทำจากศพ ของผู้คน

 ทั้งยากดี มีจน ทุกคนตาย

 ได้หยุดคิด ตรองใจ ก่อนไปต่อ

 ทุกคนก็ เป็นเหมือนกัน ท่านทั้งหลาย

 จะต่างกัน ก็ลมจาก ปากน้ำลาย

ทักคนเป็น เป็นคนตาย ด้วยใจตน

 ผ่านบันได ทางเข้า เริ่มเห็นสุข

 ลืมความทุกข์ ที่ผ่านมา จนหมดสิ้น

สุขที่กาย และใจ มีจริงๆ

 เสียงดีดพิณ ได้ยินผ่าน  ลานกว้างมา

 ปล่อยกายไป และเอาใจ ประสานเสียง

กับสำเนียง ได้ยินผ่าน ลั่นทั่วฟ้า

 เสียงเสนาะ เคาะในโสต สุขอุรา

 ทั้งกายา เบิกบาน สำราญทรวง

เป็นดั่งนั้น ด้วยต้วฉัน มาที่นี้

 สุขแบบนี้ หาที่ไหน ใครทำเหมือน

 แล้วอยู่ๆ แบบไม่มี สัญญาณเตือน

 เสียงก็เลือน หายไป ในบัดดล

 สุขเป็นเศร้า เมื่อตัวเรา อยู่ที่นี้

 ทุกสำเนียง เงียบฉี่ พาสับสน

 เมื่อเวลา ผ่านนาน ใจของตน

 สุขไม่สน ทนทุกข์ ไปอีกนาน

 ได้จับจิต จับใจ จึงไปต่อ

วิมานก็ สวยล้น ชมวิหาร

 เห็นข้างใน ก่อด้วยอิฐ หมดทุกด้าน

มีข้อความ อิฐทุกข์ หยุดสุขใจ

เริ่มลังเล เล่ห์ลวง มาล้วงจิต

ในความคิด สับสน ปนสงสัย

สุขก็ดี ไฉนบอก หยุดสุขใจ

ใครละใคร จะเข้าใจ ในทันที

แสงดับวูบ ในวิหาร มืดสนิท

หยุดความคิด จิตก็เบี่ยง เปลี่ยนวิถี

นี้นะรึ วิมาน คนทำดี

เดี๋ยวก็ดี เดี๋ยวก็ร้าย ใจงุนงง

 เริ่มเข้าใจ วิมาน แห่งความสุข

 มีสนุก ใจสนาน ชวนลุ่มหลง

มีเศร้าใจ ทุกข์โศก ใจต้องปลง

เลิกลุ่มหลง ทุกอย่าง สำราญทรวง

วิหารมืด แต่ใจ ไม่มืดบอด

 หลับตาทอด สมาธิ ไปทุกที

เริ่มเข้าใจ วิมาน คนทำดี

มีทั้งดี และร้าย กายต้องทน

หยุดสุขใจ เป็นสิ่งหลอก แค่บอกเล่า

ใจไม่เอา กายไม่สน ตนไม่หลง

 แค่ลวงตา เพียงใจ ไม่อับจน

ก็เป็นคน มีสุขได้ สบายตลอดกาล

ส่วนหนึ่งในหนังสือ ความคิดมิติที่6 เล่ม 2 โดย สลัดแซน