"สันโดษ ?"

“สันโดษนี้ เขาแปลกันมาผิดๆ ว่าไม่ให้ทำอะไร
นั่นมันแปลผิด คนโง่พูด พระพุทธเจ้าไม่ได้ตรัสอย่างนั้น
สันโดษ คือ อิ่ม พอใจอยู่กับสิ่งที่กำลังมีอยู่
ถ้าเราไม่มีสันโดษ เราจะไม่เคยรู้สึกอิ่มด้วยอะไรเลย  

ด้วยเงิน ด้วยของ ด้วยอะไรก็ตาม แล้วเราก็หิวเป็นเปรตอยู่ตลอดเวลา
เมื่อเราทำได้เท่านี้ เราก็พอใจ อิ่มอก อิ่มใจ  

แล้วเราก็ทำมากขึ้น เราก็อิ่มอกอิ่มใจมากขึ้น  

นี้เรียกว่าสันโดษ แปลว่า ยินดีด้วยสิ่งที่กำลังมีอยู่...” ท่านพุทธทาส

ผมละหน่ายใจกับผู้ที่มักไปแปลความหมาย
ของคำว่า “สันโดษ” ไปผิดทาง
มักพากันไปเข้าใจว่า สันโดษคือ อยู่เฉยๆ ไม่ยุ่งเกี่ยวกับใคร
ไม่ใส่ใจผู้อื่น หรือไม่ข้องเกี่ยวกับใคร ไม่มีปฏิสัมพันธ์กับสังคม
แบบนี้หาใช่สันโดษไม่ แบบนี้เรียกว่า “เห็นแก่ตัว” ครับ
คนที่มีความสันโดษนั้น ยิ่งสันโดษเท่าไร
ก็จะยิ่งพัฒนาจิตใจตน

และทำประโยชน์ให้เกิดแก่สังคมมากขึ้นเท่านั้น
เพราะเมื่อตนพอใจในสิ่งที่มีแล้ว

มีความสันโดษแล้ว
ก็จะเผื่อแผ่สิ่งที่ตนมีไปให้แก่ผู้อื่น

ไม่ว่าจะเป็นวัตถุ ความรู้ หรือปัญญา

ยิ่งสันโดษ ก็จะยิ่งพัฒนายิ่งๆขึ้นครับ

เข้าใจความหมายกันให้ถูกเนาะ (' v ')

**********