“บางแง่มุมของศาสนาในทัศนะพุทธทาส”

บางคนคิดไปว่า ศาสนาเป็นวัตถุศิลป เช่น โบสถ์ วิหาร พระเจดีย์
วัดวาอารามอันสวยงาม

หรือผ้าเหลืองที่เหลืองสะพรั่งเต็มไปหมด
ว่าเป็นศาสนา, ตัวศาสนาที่แท้จริงนั้นมีแล้ว สมบูรณ์แล้วเต็มที่
เป็นประโยชน์แก่มนุษย์แล้ว ตั้งแต่ก่อนที่จะเกิดโบสถ์ วิหาร ฯ
สิ่งเหล่านี้เป็นของที่เพิ่งเกิดขึ้นใหม่ทีหลัง
และก็ไม่ใช่ตัวแท้ของสิ่งที่เรียกว่าศาสนา

แต่มันเป็นผลผลิตที่ออกมาจากความพอใจของบุคคลที่พอใจในศาสนา

แล้วก็อยู่ในลักษณะที่เฟ้อ หรือเลยเถิดไปต่างหาก...

จากหนังสือ “บางแง่มุมของศาสนาในทัศนะพุทธทาส”

ซึ่งท่านพุทธทาสกล่าวไว้ได้อย่างมีสัจจะยิ่ง

เพียงเราที่ประกาศตนว่าเป็นพุทธศาสนิกชน

ลองทบทวนถึงสิ่งที่ท่านพุทธทาสกล่าวนี้ด้วยสติและปัญญา

ทำการศึกษา ค้นคว้าแก่นหลักแห่งพุทธศาสน์อย่างจริงแท้แล้วละก็

ผมเชื่อเหลือเกินว่า ประเทศไทยจะเป็นแหล่งเรียนรู้พุทธศาสน์ของโลก

แต่ทว่า ณ ปัจจุบันนี้ พุทธศาสนิกชนในประเทศไทย

กลับมิได้ใช้ปัญญา มัวแต่ใช้ศรัทธา

จนแก่นแท้ของพุทธศาสน์ถูกเปลือกหนานานาหุ้มห่อปกปิด...