“เรื่องน่าขัน หึหึ”
นับเป็นเรื่องที่น่าขำขันอยู่ไม่น้อย
เมื่อหนุ่มใหญ่หนุ่มน้อยคอยเหล่เหลียวสาวจนคอบิด
พยายามห้ามปรามความซุกซนของความคิด
ปรามสิ่งหนึ่งในเป้ากางเกงมิให้มันกระดุกกระดิก
ด้วยเกรงว่ามันเป็นเรื่องเลวทรามหากมันกระดิกไม่ยอมหยุด
จะมิให้ขำขันได้อย่างไรเล่า
ในเมื่อพวกเขากำลังโกหกตัวเองว่ามีศีลธรรมเปี่ยมล้น...
พ่อครับ แม่คะ- -
ทำไมจึงห้ามมิให้พวกหนูพูดคำหยาบคายกันละคะ
ในเมื่อพ่อกับแม่ต่างก็ตะเบ็งเกร็งกายกล่าวคำหยาบใส่กัน ?
พ่อคะ แม่ขา- -
ทำไมจึงห้ามมิให้พวกหนูมีเพศสัมพันธ์ก่อนวัยอันควรละคะ
แล้วพ่อกับแม่มีความสัมพันธ์ทางเพศกันตั้งแต่เมื่อไหร่ ?
วัยไหน แล้ววัยนั้นสมควรจริงแท้แน่แล้วหรือ ?
คุณครูครับ- -
ทำไมพวกผมต้องทำการศึกษาหาความรู้เพียงเฉพาะในสถาบัน
ความรู้มิได้แวดล้อมอยู่รายรอบตัวของพวกผมละหรือ ?
พระอาจารย์ครับ- -
ทำไมเราต้องกราบไหว้บูชาสิ่งที่ผู้อื่นบอกว่าศักดิ์สิทธิ์
เราไม่สามารถกระทำตนเองให้เป็นผู้ที่น่าเคารพและศักดิ์สิทธิ์ได้หรือ ?
ผัวคะ ผัวขา- -
ฉันเบื่อเหลือเกินแล้วนะที่เธอไปถึงสวรรค์อย่างรวดเร็ว
หากฉันคบชู้เพื่อให้เขาเปิดประตูสวรรค์ให้ฉันได้เห็น
ก็อย่ามาตำหนิฉันก็แล้วกัน
เพราะเธอมันไม่ได้ความในเรื่องการนำทางให้ฉันไปถึงสวรรค์...
นับเป็นเรื่องที่ขำขันอยู่ไม่น้อย
ที่เราต้องคอยปกปิดความจริงด้วยศีลธรรม
ถือศีลอย่างคร่ำครึแล้วดูแคลนผู้มิถือว่าก่อแต่กรรม
จะเชื่อฉันหรือไม่ นั่นไม่ใช่เรื่องสำคัญ
ว่าผู้ที่ถือศีลนั้น ก็กำลังก่อกรรมเช่นผู้มิถือ...
นับเป็นเรื่องที่น่าขำขันอยู่ไม่น้อย
ที่เราต้องคอยกระทำตนเป็นผู้ที่มีแต่ความเมตตา
กระทั่งปล่อยให้มีอันธพาลคลั่งบ้าเพ่นพ่านเต็มบ้านเต็มเมือง...
นับเป็นเรื่องที่น่าขำขันอยู่ไม่น้อย
ที่ความเมตตาของเรานั้น มันสามารถสังหารคนได้
สังหารได้ทั้งผู้อื่น และหวนกลับคืนมาสังหารตัวของเราเอง...
นับเป็นเรื่องที่น่าขำขันอยู่ไม่น้อย
ที่ความชั่วร้ายกลับทำให้คนเรามีศีลธรรมได้อย่างไม่คร่ำครึ...
สันติภาพภายนอกจะเกิดมีขึ้นมาได้อย่างไรเล่า
หากเราไม่เคยสร้างสันติภาพจากภายในให้เกิดมี...
นับเป็นเรื่องที่น่าขำขันอยู่ไม่น้อย
สำหรับทัศนะของผู้ที่แนะให้คิดเพียงแต่ในแง่บวก
โดยไม่รู้จักขอบคุณความคิดในแง่ร้าย
ความสุขจะเกิดมีขึ้นมาได้อย่างไร
หากเราไม่เคยได้ลิ้มรสของความทุกข์สุดเจ็บปวด...
ฉันขำขันต่อผู้ที่มีศีลธรรมอย่างคร่ำครึ
ฉันขำขันต่อสันติภาพจอมปลอม
ฉันขำขันต่อคำสอนของผู้ที่ไม่ยอมปฏิบัติตามคำที่สอนสั่งผู้อื่น
ฉันขำขันต่อความดีและความงามที่แลอย่างไรก็ไม่แจ่มชัด
แต่ฉันไม่เคยขำขันต่อผู้ที่ปฏิบัติด้วยความสัตย์จริงอย่างศักดิ์สิทธิ์...
*********
Tags:
เชื่อเถอะว่า การที่เราปรารถนาดีกับทุกคน
ใช่ว่าทุกคนจะมองเห็นถึงความปรารถนาดีของเรา
ฉะนั้นแล้ว ท่านอย่าได้เสียกำลังใจ
หากผู้ใดมิเห็นค่า ก็วางอุเบกขาลงตรงหน้าเขาเสีย ปัญหาจะมิเกิด...
ดีใจจริงๆที่ได้ทดลองฝึกปฏิบัติใช้พรหมวิหาร ๔ มาพอสมควร
ไม่งั้นป่านนี้ก็คงรู้สึกเสียใจไปต่างๆนานา
ด้วยเพราะความเข้าใจผิดต่อกัน
ขอบคุณพรหมวิหารทั้ง ๔ จริงๆครับ ^^
© 2009-2025 PORTFOLIOS*NET by CreativeMOVE.
Powered by