“มนต์”

1.

ในขณะที่ฉันกำลังประนมมือสวดมนต์

โดยที่ฉันเองก็ไม่รู้ความหมายของบทสวดนั้น

ภาวะหนึ่งฉันรู้สึกซาบซึ้งขนลุกซู่ล้ำลึกไปสู่หัวใจ

ฉันสงบ ฉันเข้ม ฉันขลัง ด้วยนิยมเสพพิธีกรรม

ภาวะหนึ่งฉันก็รู้สึกว้าวุ่นหวั่นไหวใจหวาม

เวียนวนคิด

คืนนี้จะเคาะแป้นอักษรและแลโฉมหน้าที่เร่าร้อน

เพื่อบอกนิทราราตรีสวัสดิ์แก่ชู้รักคนไหนก่อน

แล้วชู้รักคนไหนกันหนอจะมามอบความรัก มอบความอบอุ่น

และมอบความซ่านเสียวอย่างมิแหนงหน่ายใจในอนาคตอันใกล้

ฉันคิดเพริด

กระทั่งสวดมนต์จบ

จึงก้มกราบลงไปบนหมอน

ปิดไฟ

ใส่กลอน

เตรียมตัวจะเข้านอน

ทว่าความคิดถึงลีลารักกลับเร้ามิพักรบ

ฉันจึงเลิกชุดนอนขึ้นด้วยเร่าร้อน

ภาวะหนึ่งนึกถึงบทสวดมนต์

ภาวะหนึ่งนึกถึงความเสียวสยิว

ใจหรือก็จวนจะขาดอยู่รอนรอน

อันที่จริงฉันควรที่จะสร้างความเสียวให้แก่ตัวเองเสียก่อน

แล้วจึงค่อยสวดมนต์

หากจัดลำดับก่อน-หลังให้ดี

ฉันคงไม่ต้องรู้สึกผิดและอดสูใจเช่นนี้

เพราะฉันท่องบทสวดมนต์พร้อมกับสร้างความเสียวให้แก่ตัวเอง...

2.

กลุ่มชนผู้ล้าหลังนับถือผีป่าเป็นสรณะ

ไม่เคยย่ำยีบีฑาทำร้ายโลกและธรรมชาติ

ผู้ที่เรียกขานตนว่าเป็นคนที่มีศาสนา

มีความเจริญทางด้านสติและปัญญา

ไฉนจึงสร้างความเจ็บปวดให้แก่กันและกันอย่างไม่รู้ลดละ

กรุณานำเอาศาสนาและความศิวิไลซ์ของท่าน

นำไปตะกองกอดให้ชื่นใจอย่างโฉดเขลาเถิด

อย่ามายุ่งกับผู้นับถือและบูชาผีป่าอย่างฉัน!

**********