“ดอกไม้ในหัวใจ”

หัวใจที่แห้งผากปานผืนทรายแล้งน้ำ

เพียงฝนโปรยปรายลงมาสักหนึ่งฤดูกาลหัวใจ

ผืนทรายร้อนแล้งภายในหัวใจดวงนั้น

คงจะชุ่มชื้นขึ้นมาได้บ้าง

หากมนุษย์ทุกผู้ทุกนามมีจิตใจดุจเดียวกัน

แลมนุษย์อื่นเสมือนบุคคลที่ตนเคารพและรักยิ่ง

หัวใจที่แห้งผากปานผืนทรายที่แห้งแล้ง

คงเปลี่ยนเป็นผืนดินชุ่มน้ำราวปาฏิหาริย์

ดอกไม้นานาคงจะเบ่งบาน

เผยความงามอยู่ภายในหัวใจอันอุดมสมบูรณ์

หากมนุษย์ทุกผู้ทุกนามแลมนุษย์อื่นได้เช่นนั้น

ความแห้งแล้งภายในหัวใจจะเกิดมีได้อย่างไร

คงจะมีก็แต่ความฉ่ำเย็น ร่มรื่น น่าอภิรมย์

อาวุธมหาประลัยทั้งหลายที่เคยคับคั่งอยู่ภายในใจ

คงจะถูกเกี่ยวกลบด้วยพุ่มพันธุ์ของดอกไม้ที่ผลิบาน

เปล่า- -

ฉันมิได้มีเจตนาจะทำการพิพากษาผู้อื่นว่าโฉดร้าย

แล้วก็ต้องมานั่งสำนึกเสียใจในหนหลัง

เพราะคำพิพากษาของฉันในทุกทุกครั้ง

มันไม่เคยมีความเป็นธรรมอยู่จริง

เปล่า- -

ฉันมิได้เสียใจเพราะต้องมานั่งสำนึก

แต่เป็นเพราะว่าฉันมีจิตใจโหดเหี้ยมแล้วเมตตาในบั้นปลาย

หรือเมตตาแล้วจึงค่อยเหี้ยมโหด

นั่นต่างหากที่ฉันรู้สึกเสียใจ

เปล่า- -

ฉันมิได้มีเจตนาจะทำการพิพากษาตนเองและผู้อื่น

ว่าโฉดร้ายหรือไม่มีดอกไม้ในหัวใจ

ฉันเพียงต้องการรำพันว่า

คงจะดีถ้ามนุษย์ทุกผู้ทุกนาม

มีดอกไม้เบ่งบานอยู่ภายในหัวใจ...

*********