“ความรักทำให้โลกนี้เป็นสีชมพู ?”

ผู้คนมักพากันกล่าวว่า

โลกนี้เป็นสีชมพูในยามที่คนเรามีความรัก

ใครเป็นคนริเริ่มคิด เขาเป็นใคร ไฉนจึงคิดและกล่าวเช่นนั้น

ฉันเดาว่าเขาคงเป็นเผด็จการทางความรักและการเลือกใช้สี...

โลกนี้เป็นสีอื่นไม่ได้ละหรือในยามที่คนเรามีความรัก

เหตุใดจึงต้องเป็นสีชมพูด้วยเล่า

ยามที่คนเรามีความรัก

มีหลากหลายอารมณ์

ก็ย่อมมีหลากหลายสี

หากจะเปรียบเปรยกันเช่นนี้

ก็ควรจะให้ความยุติธรรมต่อสีอื่น...

รักด้วยความบริสุทธิ์ใจ ก็พากันเปรียบไปว่าเป็นสีขาว ?

รักเร่าร้อน รุนแรง ก็พากันเปรียบไปว่าเป็นสีแดง ?

รักอบอุ่น ก็พากันเปรียบไปว่าเป็นสีเหลือง ?

รักหมองเศร้าขมขื่น ก็พากันเปรียบไปว่าเป็นสีเทาดำ ?

รักในเพศเดียวกัน ก็พากันเปรียบไปว่าเป็นสีม่วง ?

ทุกคนที่มีความรัก

อาจจะมีทุกสีหลอมอยู่ในตน...

เหตุไฉนสีดำจึงเป็นสีแห่งความสุขไม่ได้ ?

สีชมพูกลายเป็นสีแห่งความโศกเศร้าได้ไหม ?

สีแดงเป็นสีที่อบอุ่นได้หรือไม่ ?

หากสีขาวเป็นสีแห่งมลทินจะเป็นเช่นไร ?

ฉันเพียงแค่สงสัย

จึงตั้งโจทย์มาเป็นคำถาม

เพื่อทวงหาความเป็นธรรมให้กับสีอื่น

ว่าทำไมในยามที่คนเรามีความรัก โลกนี้จึงต้องเป็นสีชมพู...

ฉันขอคาดเดา

คงไม่มีคำตอบจากเธอ

แต่สักวันหนึ่งเธอคงจะเข้าใจ

เมื่อเธอประสบกับความทุกข์ใจที่มีอยู่ในสีชมพู...

**********