“กาแฟใส่ทศนิยมไม่รู้จบ”
ก้าวย่างผ่านร้านกาแฟหรูหรา
จ้องมองแล้วคิดไปนานาให้เฮฮาสมอง
กาแฟหลากรสภายในร้านนั้นช่างน่าลิ้มลอง
มอคค่าใส่วิปครีม เอสเปรสโซรสชาติคงจะกลมกล่อม
มองพลางดูดกาแฟโบราณแก้วละสิบห้าบาทในมือไปพลาง
ในหัวคิดดังก้อง หากลองเทียบค่า รสชาติใดจะกลมกล่อมล้ำกว่ากัน
นึกถึงเกลอรักนายหนึ่ง
ผู้ซึ่งนิยมดื่มกาแฟในร้านหรู
ค่านิยมของเกลอไม่ใช่เรื่องใหญ่
แต่บางทีก็กวนอารมณ์กันพอดู
ลิ้นของเกลอต้องรับรสเอสเปรสโซยามเช้าตรู่
จึงจะเริ่มต้นชีวิตวันใหม่ด้วยความสดใสดังที่เกลอต้องการ
เคยถามเกลอรักอย่างไม่จริงจัง
กาแฟซองสำเร็จรูปห้าบาท นายดื่มได้ไหม
กาแฟโบราณไม่มากราคา นายดื่มได้หรือไม่
เกลอยิ้มหวานหวานแล้วตอบกวนกวนตามอัธยาศัย
ฉันดื่มได้ แต่ต้องการรสเพิ่มอีกหนึ่งที่น่าพึงใจ
รสที่ฉันต้องการได้ ก็คือการดื่มด่ำในรสนิยม
ฉันจึงทดลองตั้งโจทย์
ด้วยการนำเอารสนิยมตั้ง
แล้วหารด้วยกาแฟซองกับกาแฟโบราณรวมกัน
โอ...รสนิยมช่างมีค่ามากมายมหาศาลเชียวนะนั่น
ใส่จุดทศนิยม คิดหาค่าเสียจนตาลายเลยฉัน
แต่ก็ยังไม่สามารถหารหาค่าที่แท้ของมันได้
ฮ่วย!
ขออนุญาตคร้านที่จะคิดในเรื่องการหารหาค่า
ฉันจึงรีบเดินผ่านร้านกาแฟหรูหรานั้นไป
พลางดูดกาแฟที่เต็มไปด้วยทศนิยมไม่รู้จบ แล้วละซึ่งความข้องใจ
เพราะถึงอย่างไรฉันก็คบเกลอรักด้วยคุณค่าของกันและกันในทางหัวใจ
มิใช่คบกันด้วยรสนิยมไม่รู้ค่า มิน่าล่ะ เราจึงรักกันได้อย่างไม่รู้จบ...
**********
Tags:
© 2009-2025 PORTFOLIOS*NET by CreativeMOVE.
Powered by