“อิทธิพลเงามืด”

ดวงใจที่เคยขาวสะอาดไร้มลทิน

ไม่เฉลียวว่า ความมืดคืบคลานเข้ามาปกคลุม

เงามืดขนาดมหึมา กางกล้าทาบทับใจขาว กอบกุม

กุมแสง กุมใจ สว่างกลายมืด ใจขาวกลายทมิฬ

ก้าวย่างท่ามกลางความมืด

สะดุดจุดยืนของตัว ด้วยดวงตาและดวงใจที่มองไม่เห็น

แม้แต่การยืนก็ยังลำบากยากเย็น

ครั้นจะเดิน วิ่ง อย่างอิสระ ก็เป็นได้เพียงความคิดฝัน

ดวงตาและดวงใจของบุคคลที่อยู่เบื้องหน้า

จะรู้ได้อย่างไรว่าแข็งกร้าวหรืออ่อนโยน

ดวงตามิอาจมองเห็น ดวงใจจะรู้หรือ ใจอริยะหรือใจโจร

ความมืดเอ๋ย ไยจึงโค่นสว่าง สร้างความสับสนจนไม่เห็นชั่วงาม

ภายใต้เงามืดขนาดยักษ์

บดบังซึ่งทัศนวิสัย

แลภาพดำดำเช่นนั้นอยู่ร่ำไป

ดวงตาและดวงใจพาลป่วยไข้ ด้วยพิษของเงามืด...

**********

ป.ล. บทกวีบทนี้เขียนขึ้นเพื่อ

ประท้วงต่อระบบการปกครองของผู้ที่มีอำนาจในสังคมของไทย

ไฉนจึงไร้ประสิทธิภาพและทำงานได้อย่างง่อยเปลี้ยเยี่ยงนี้

ปล่อยให้มีอิทธิพลมืดปกคลุมสังคมไทยอยู่ได้อย่างไร

การอบรมเรื่องจริยธรรม ศีลธรรม คุณธรรม ไยจึงไร้ผล

ซึ่งมันสะท้อนภาพการทำงานของท่านท่านได้อย่างชัดเจน

ไยจึงมีอันธพาลเกลื่อนบ้านเกลื่อนเมือง

ไยจึงมีอาชญากรก่ออาชญากรรมให้แก่ประชาชนผู้บริสุทธิ์อยู่ร่ำไป

นักปกครองทั้งหลายท่านทำงานกันอย่างไร?

นักการศาสนาทั้งหลายท่านทำงานกันอย่างไร?

องค์กรศาสนาพุทธ คริสต์ อิสลาม

ท่านสืบสานคำสั่งสอนของศาสดาของท่านกันอย่างไร?

ไฉนนับวันจริยธรรมจึงต่ำเตี้ยลง?

ไฉนสงคราม อาชญากรรม จึงเกิดขึ้นอย่างมากมาย และไม่มีทีท่าจะหยุดหย่อน?

ถึงแม้เงามืดมิดที่ปกคลุมจิตใจคน แล้วบงการให้กระทำความต่ำทรามอย่างไร

ก็ยังคงสามารถพัฒนาจิตใจให้กลับมาดีงามได้ ผมเชื่อมั่นเช่นนั้นตลอดมา

ไม่เช่นนั้นผมคงไม่เขียนหนังสือที่มีชื่อว่า "สันติภาพในมือ(ใคร?)" ขึ้นมาดอก

แต่ผู้ที่มีอำนาจในบ้านเมือง ทั้งทางการปกครองและทางการศาสนา

หากยังคงทำงานอย่างไร้ประสิทธิภาพ ไร้ทิศทาง ไม่เอาจริงเอาจังอยู่เช่นนี้

ลูกหลานของพวกเราเองนี่แหละที่จะตกเป็นเหยื่อรายต่อไปในอนาคตอันใกล้

เพราะผมเองก็เกือบจะตกเป็นเหยื่อของระบบการทำงานอันง่อยเปลี้ยของท่านมาแล้ว...