“พิศวงอารมณ์กวี”

กวีผู้ร่ำรวยอารมณ์  

นิยมคว้าพระอาทิตย์ หยิบดาว 

ฉกเรื่อง วิ่งราว 

ทั้งของผู้อื่นและของตน 

นำมาแต่งเติมสีสัน 

ทั้งที่ไม่มีสี และไร้ซึ่งพู่กัน 

กวีก็สามารถวาดอารมณ์นานา 

ได้อย่างมีสี เพราะเลือกสรรแล้วด้วยวรรณศิลป์ 

มีทั้งจังหวะ และไร้ซึ่งจังหวะ 

ด้วยการพรรณนาถึงโลกภายในโลกภายนอก 

โลกจินตนาการอันกว้างใหญ่ไพศาล 

มั่นใจคนไทยเกินหกสิบห้าล้านคน ไม่เคยอ่านผลงาน 

ทว่ากวีเช่นเขา ก็มิได้ยากจนอารมณ์ลงเลยจริงจริง

อารมณ์ดี กวีก็ร่าเริงเลิศรื่น  

อารมณ์เสีย กวีก็ระเบิดอารมณ์ให้เปิดเปิง  

อารมณ์เศร้า กวีก็หดหู่ หงอย เหงา

แต่หากกวีคลั่งในอารมณ์ 

หวาดเสียวว่านั่นคงไม่ใช่อารมณ์ของกวี 

แต่น่าจะเป็นผู้ที่กำลังมีปัญหาทางจิต

ถึงกระนั้นก็อย่าได้เสียเวลาค้นหาอารมณ์จริงแท้ของกวี 

เพราะมันก็ลึกลับ ซับซ้อน น่าพิศวง งงงวยสิ้นดี  

เฉกเช่นเดียวกันกับอารมณ์ของผู้ที่กำลังอ่านบทกวีอยู่ในขณะนี้นั่นแล...

**********