“ว่างว่าง”

ขณะนี้ช่างว่างเสียจริงจริง

เวลาว่างอย่างมากมายนี้มันมาจากไหน

ฉันเคยมีมันอยู่นับตั้งแต่เมื่อไหร่

จำไม่เคยได้ว่าตัวเองเป็นอภิมหาเศรษฐีเวลาว่าง

มีเวลาว่างอย่างมากมายดีนัก

จักนำมันมาก่อรูปเป็นคำสักคำคงสนุกดี

นี่แน่ะ! กอบมัน โกยมัน ให้เป็นตัวอักษรแล้วจัดวางไว้ตรงนี้

สร้างคำคำนี้ ด้วยเวลาว่างที่มีอยู่อย่างเหลือเฟือ

ก่อ ห หีบ ตัวใหญ่เบิ้ม

ก่อ ไม้หันอากาศ ขนาดเบ้อเริ่มเทิ่ม

ก่อ ว แหวน ตัวเบ้อเร่อมาใส่เติม

ก่อ สระไอไม้ม้วน เอามันเข้ามาเพิ่ม

ก่อ  จ จาน จนกระทั่งสำเร็จเสร็จครบคำ

ขณะนี้ฉันว่างมาก แล้วเธอว่างไหม

หากว่าง อยากชวนเธอมาปีนเล่นไปบนคำว่าหัวใจ

ซึ่งฉันก่อมันเป็นตัวอักษรขนาดใหญ่

ประติมากรรมคำว่าหัวใจ ฉันก่อมันขึ้นมาจากความว่าง

หากว่างว่างก็ลองมาปีนเล่นเสียด้วยกัน

หากว่างว่างก็ทดลองยืนให้คงมั่น

หากว่างว่างก็ตรวจดูความโยกโย้ของมัน

มาช่วยกันตรวจสอบความมั่นคงของคำว่าหัวใจ

ความว่างแตกต่างจากความเวิ้ง

เวิ้งว้าง หดหู่ ด้วยว่างเปล่า

หากว่างโดยปราศจากตัวเราและของเรา

ความว่างเยี่ยงนี้มีคุณอนันต์ เพียรหมั่นว่าง

หนึ่งวัน ก็นับว่าว่างมากพอแล้ว

สองวัน ยิ่งนับว่าว่างเสียยิ่งกว่า

สามวัน เฮ้ย!...จะว่างอะไรกันนักหนา

ว่างมากก็ฟุ้งซ่าน ใช่ว่าจะดีงามไปเสียหมด

ขณะหนึ่งที่ว่างนี้ช่างดีเสียจริงจริง

หากใช้มันไปในทางที่มีประโยชน์

หากใช้ไปในทางที่ก่อให้เกิดโทษ

ก็คงถูกความว่างกักขังอย่างเวิ้งว้างว่างเปล่า...

**********