เสียงร้องเฮ้ย โว้ย.โว่ย. ข้าคือทุกข์

เรียกความสุข ไล่ไป อย่างให้เห็น

ทุกข์เป็นเศร้า ข้าคือ สิ่งจำเป็น

สุขเป็นเลน น่ารังเกียจ เสนียดกาย

ศึกแย่งชิง ทุกข์สุข สนุกไหน

ใช้ตัวใคร กันเล่า เป็นสนาม

สุขกำเนิด เกิดได้ เพียงชั่วยาม

ทุกขก็ตาม มาราวี ทุกวี่วัน

อาวุธไหน กายจ้าว คืออาวุธ

ใช้เพิ่มสุข กำหนดทุกข์ อย่างให้เห็น

หากความสุข เจ้านั้นเห็น มันจำเป็น

ถึงเป็นเลน คงเอาตัว เกลือกมั่วไป

ทุกข์หรือสุข คงแล้ว แต่ใจจ้าว

ใครกันเล่า จะเลือกแทน จ้าวไฉน

สุขหรือทุกข์ กายของใคร ก็ของใคร

เลือกตามใจ ทุกข์หรือสุข สนุกกาย เอย

ส่วนหนึ่งในหนังสือ ความคิดมิติที่6 เล่ม 2

by;saladsand สลัดแซน