“แด่ความเร้าใจ” 

ความเร้าใจ ฉันไม่มีมันให้เธอแล้ว

ความเย้ายวนซาบซ่านใจ ฉันก็ไม่มีมันอีกต่อไปแล้ว

ฉันเหลืออยู่ก็เพียงความว่างเปล่า สงบ สงัด ซึ่งเธอคงไม่ต้องการ

กรุณานำเอาความเร้าใจทั้งหลาย

ยัดใส่เข้าไปภายในรูทวารหนักแห่งหัวใจ

แล้วขมิบมันเอาไว้ให้แนบแน่นอย่างสุดชีวิตเถิดหนา

เพื่อว่าความเร้าใจนั้นจะได้อยู่คู่กับเธอไปตลอด เท่าที่เธอต้องการ...

บทกวีชิ้นนี้ก็เร้าใจดีนะ

เธอคงจะชอบมัน...

ความเร้าใจ มันนำพามาซึ่งความร้าวใจให้ใครต่อใคร

ความเร้าใจ มันนำพามาซึ่งความร้าวใจมากมาย มากจนเกินไป

เร้าใจชั่วประเดี๋ยว ร้าวใจชั่วกาลนาน...

แต่ในความเป็นจริงที่แท้แล้ว

ฉันโกหกเธอ

ฉันยังคงต้องการความเร้าใจอยู่เสมอ

และฉันก็ยังคงมีมันให้กับเธอ

ไม่เช่นนั้นฉันจะนำอารมณ์ใดมาเผยเป็นบทกวี

ความสงบละหรือ?

มันน่าเบื่อ มันไม่เร้าใจ...

**********