Thailand's Creative Art & Design Community

ไว้อาลัยช่างภาพตัวพ่อ Irving Penn

ไว้อาลัยช่างภาพตัวพ่อ
โดย : บี คูล

Irving Penn ช่างภาพคนเก่งขณะจัดท่าให้นางแบบ
----------------------------------

อาลัยก่อนบอกลา Irving Penn ช่างภาพฝีมือดีที่จากไปด้วยวัย 92 ปี ติดตามผลงานแฟชั่น และภาพถ่ายบุคคลสำคัญมากหน้าหลายตา

หากใครเป็นคอภาพแฟชั่นรุ่นคลาสสิค คงได้ยินข่าวการจากไปของช่างภาพมือฉมัง เอิร์ฟวิ่ง เพนน์ (Irving Penn) กันแล้วเมื่อต้นเดือนที่ผ่านมา

ใช้ชีวิตในโลกสีฟ้าใบนี้มาถึง 92 ปี เพนน์สร้างสรรค์ผลงานมานับไม่ถ้วน ส่วนหนึ่งเพราะสายสัมพันธ์อันยาวนานที่เขามีกับนิตยสารโว้ค (Vogue) อันเริ่มต้นตั้งแต่ทศวรรษ 1940 ตั้งแต่นั้นมาทุกคนก็เริ่มรู้จักเขาในฐานะช่างภาพแนวง่ายงาม และจัดวางองค์ประกอบภาพ (composition) สุดแสนจะคลาสสิก

"เขาเสียชีวิตที่บ้านของเขาในกรุงนิวยอร์ก" ตัวแทนจากแกลลอรี Pace/MacGill ซึ่งแสดงงานของเพนน์ แถลง

ชีวิตการทำงานที่ยาวนานประมาณ 60 ปีของช่างภาพตัวพ่อคนนี้ สร้างหลักไมล์ให้คนรุ่นหลังไว้มากมาย

อาจพูดได้ว่าเขาคือ บิดาแห่งการถ่ายภาพแฟชั่นสมัยใหม่ กำเนิดผลงานที่เรียกว่า "ภาพถ่ายมีชีวิต" หลายชิ้นเพนน์ทำงานร่วมกับ ริชาร์ด อเวดอน (Ricard Avedon) ผู้ซึ่งเป็นทั้งบัดดี้และคู่แข่งที่ฝีมือไม่ยิ่งหย่อนไปกว่ากัน

ภาพถ่ายของเพนน์นับได้ว่าเป็นจุดเปลี่ยนสำคัญ จะเรียกได้ว่าปฏิวัติการถ่ายภาพแฟชั่นยุคหลังสงครามโลกเลยก็ว่าได้ ซึ่งส่งอิทธิพลต่อวงการแฟชั่นมาจวบจนทุกวันนี้

ย้อนกลับไปในปีแรกๆ แห่งการทำงานของเขา นักการเมือง นายทหารยศสูง ดารานักแสดงชื่อดัง ล้วนตบเท้าเข้าไปเยี่ยมสตูดิโอถ่ายภาพของเขาแทบทั้งนั้น ทุกคนมีเป้าหมายเดียวกันคือ อยากได้ภาพถ่ายตัวเองที่สง่างามและดูดี และคาดหวังด้วยว่าเพนน์จะช่วยแก้ไขความบกพร่องเล็กๆ น้อยๆ อย่างสิว จุดด่างดำด้วยการรีทัช

...แน่นอน พวกเขายอมจ่ายแบบไม่อั้น

บรรยากาศการทำงานของเพนน์ก็แหวกกรอบ (สมัยนั้น) จะไม่มีคำว่าช่างภาพกับนาง (นาย) แบบ แต่เขาพยายามทำตัวเป็นเพื่อน ทำทุกอย่างให้ผู้ถูกถ่ายทำตัวตามสบาย เปิดเผย และเป็นตัวของตัวเองมากที่สุด เพราะนั่น...คือภาพที่ดีที่สุด

บั้นปลายในการทำงานของเขาคล้ายๆ จะกลับมาสู่ความเป็นสามัญ ทว่าก็พยายามแหกกฎอยู่ในที เพนน์ต้องการแสดงให้เห็นถึงชีวิตหลังจากประสบความสำเร็จของบุคคลในแวดวงต่างๆ เช่น เขาถ่ายรูปมาร์ธา เกรแฮม (นักเต้นและออกแบบท่าเต้นชาวอเมริกัน) ดับเบิลยูเอช ออเดนท์ (WH Auden) นักประพันธ์ และ สตราวินสกีร์ (Stravinsky) นักประพันธ์เพลง

มากกว่านั้น วิธีการถ่ายของเขาก็แปลกออกไปกว่าเดิมอีก ยกตัวอย่าง เขาอาจจะถ่ายในมุมแคบๆ หรือ เลือกที่จะโฟกัสหลายๆ จุดพร้อมกัน ซึ่งงานในหมวดนี้เขาทำตามใจตัวเองมากที่สุด ไม่คิดถึงเรื่องเงิน ชื่อเสียง นั่นเพราะเขาถึงวัยและเวลาที่เหมาะสมแล้ว

ตลอดช่วงเวลาของเขา (ค.ศ.1917-2009) แม้เขาจะได้รับการยกย่องว่าเป็นหนึ่งในช่างภาพที่มีชื่อเสียงมากที่สุดและถูกรีคเวสต์มากที่สุดในหมู่นางแบบแถวหน้า (ภาพนู้ดของนางแบบสาว จิเซล บุนด์เชน คือ หนึ่งในนั้น) ในอีกทางหนึ่งเขาก็ยังรักนุ่มนวล เรียบง่าย และ ถูกต้อง ผ่านการถ่ายภาพคนตัวเล็กๆ อย่างชาวนาเปรู หรือชาวเขาในนิวกินี

"ไม่มีสิ่งไหนที่จะหลุดรอดไปจากรูปของเขาได้ ยกเว้นแต่ว่าเขาจะไม่ต้องการมัน" นิวยอร์กไทม์บรรยายไว้ถึง "อำนาจ" ของเพนน์