คนเราย่อมมีการดำเนินชีวิตที่แตกต่างกันเสมอ
ชีวิตผมมักวุ่นวายในขณะที่คนอื่นมีความสูข และมักจะมีความสูขในขณะที่คนอื่นกำลังเร่งรีบ ขณะทีคนส่วนใหญ่กำลังเร่งรีบดำเนินชีวิต ส่วนผมกำลังผ่อนคลายกลับการเดินทางกลับไปพักผ่อน ขณะที่พระอาทิตย์กำลังตก เป็นวันเริ่มต้นในการการใช้ชีวิตของผม... ผมมักไม่มั่นใจเสมอเวลาที่ออกไปในเวลาที่ไม่ปกติ มักต้องลำบากกับการไต่อคิวทานข้าว และมักอึดอัดเมื่อต้องขับรถบนถนนที่ติดในช่วงเวลาเร่งรีบ เพราะเวลาเราไปทำงานคนส่วนใหญ่เขาจะกับบ้านกัน เวลาเรากินคนอื่นมักกำลังว้าวุ้น.......แต่ข้อดีทีพูดคือเวลาส่วนใหญ่ผมมักอยู่คนเดียวเพราะวงจรชีวิตของเรามันหมุนทวนเข็มนาฬิกา...จนบางที่วันเวลาที่เดินบนเส้นทางมักแตกต่างจากผู้อื่นเหมือนเราเดินเข้าไปในตอกทั้งมืดและแคบลงจนบางที่นั่งนึกว่าเออะเราเดินมาผิดทางหรือเปล่า ................ก็เช่นกันวันที่เรายังเดินบนเส้นทางที่คิดว่ามันว่างเปล่าแต่ก็ยังมีแสงเล็กๆที่จุดมุงหมายกำลังส่องประกายส่องแสงที่ปลายทางข้างหน้า.....และก็เป็นเช่นเดิมอีกคือเรากลับมานับหนึ่งใหม่แต่ไม่ใช่ที่เดิมแล้ว...................................................คุณละ
Tags:
-
▶ Reply to This