เชื่อเสมอว่าความ"รัก"จะเกิดขึ้นได้

เมื่อคนสองคนพร้อมที่จะเผชิญหน้ากัน

พร้อมที่จะทะเลาะกัน

ยอมรับที่จะโมโหกัน

นั่งถกเถียงกัน

ไม่หลงตัวเอง

ไม่หันหลังใส่กัน

ไม่ทำอะไรลับหลังกัน

แบ่งปันความรู้สึกกัน

รับรู้ความรู้สึกของอีกฝ่่ายและยอมรับมัน

มีความกล้าที่จะขอโทษและให้อภัยอีกฝ่าย

มอบความกล้าที่จะล้มแล้วลุกขึ้นมายืนหยัดอีกครั้ง

กล้าที่จะยื่นมือเข้าไปฉุดอีกฝ่ายขึ้นมาจากความผิดพลาด

ไม่ว่าจะกี่ครั้งมือข้างนั้นก็จะยังหนักแน่นเพื่ออีกฝ่ายหนึ่ง

มันจึงเป็นความผูกพันที่ต้องอาศัยเวลาพิสูจน์

ทั้งในด้านการเตรียมใจและความรับผิดชอบ

ว่าลึกแค่ไหนหรือตื้นเขินเพียงใด...

ดอกไม้ในจอกแก้วสวยดีขอรับ ;P

โอ้ว! จะลืมได้งัย... แต่ลืมว่ากดที่ไหนเพื่อจะเข้าไปดู comment... กว่าจะหาเจอ ใช้ไม่คล่องซะที...เฮ้อ!