Sujitra ji's Posts - PORTFOLIOS*NET
2024-03-29T11:25:05Z
sujitra ji
http://www.portfolios.net/profile/display
http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/2984362434?profile=RESIZE_48X48&width=48&height=48&crop=1%3A1
http://www.portfolios.net/profiles/blog/feed?user=2spkvg0h7y51w&xn_auth=no
คิดเองบ้างดีไหม
tag:www.portfolios.net,2010-10-08:2988839:BlogPost:910858
2010-10-08T16:30:00.000Z
sujitra ji
http://www.portfolios.net/profile/display
<div><div style="overflow: hidden; color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; text-align: left; text-decoration: none; border: medium none;"><p style="margin-bottom: 0in;"><span style="font-family: 'MS Sans Serif',tahoma; font-size: medium;">คุณจะรู้สึกทึ่งและมหัศจรรย์มาก เมื่อคุณพบว่างาน Proposal ที่คุณคิดและทำแทบตายนั้น มันไปแผ่หราอยู่ที่หน้าจอโทรทัศน์และจะตื่นเต้นยิ่งกว่าการค้นพบซากไดโนเสาร์ฟอสซิสดึกดำบรรพ์อารยธรรมเก่าแก่สมัยพันปี…<br></br></span></p>
</div>
</div>
<div><div style="overflow: hidden; color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; text-align: left; text-decoration: none; border: medium none;"><p style="margin-bottom: 0in;"><span style="font-family: 'MS Sans Serif',tahoma; font-size: medium;">คุณจะรู้สึกทึ่งและมหัศจรรย์มาก เมื่อคุณพบว่างาน Proposal ที่คุณคิดและทำแทบตายนั้น มันไปแผ่หราอยู่ที่หน้าจอโทรทัศน์และจะตื่นเต้นยิ่งกว่าการค้นพบซากไดโนเสาร์ฟอสซิสดึกดำบรรพ์อารยธรรมเก่าแก่สมัยพันปี<br/> เมื่องานที่เห็นนั้นมันกลับไม่ได้มีชื่อของคุณเป็นผู้จัดทำเพราะแท้จริงแล้วงาน Proposal ของคุณนั้นมันไม่ได้ผ่านการพิจารณามาตั้งแต่เริ่มแรก.. คำถามคือเกิดอะไรขึ้น???</span></p>
<p style="margin-bottom: 0in;"><span style="font-family: 'MS Sans Serif',tahoma; font-size: medium;"><br/></span></p>
<p style="margin-bottom: 0in;"></p>
<p style="margin-bottom: 0in;"><strong><span style="font-family: 'MS Sans Serif',tahoma; font-size: medium;">แน่นอน.. ถึงแม้คุณจะไม่ได้ฉลาดมากนักแต่คุณก็ไม่ได้โง่พอที่จะไม่รู้ว่าถูกขโมยความคิด (แถมลอกไปทั้งดุ้นด้วย) ตอนไปเสนองาน เค้าพิจารณาว่าไม่ผ่าน ทว่างานคุณก็ออกสื่อประจักษ์แก่สาธารณชนเป็นที่เรียบร้อยแล้ว</span></strong></p>
<p style="margin-bottom: 0in;"></p>
<p style="margin-bottom: 0in;"><span style="font-family: 'MS Sans Serif',tahoma; font-size: medium;"><br/></span></p>
<p style="margin-bottom: 0in;"><span style="font-family: 'MS Sans Serif',tahoma; font-size: medium;">เซ็ง โมโห โกรธ สบถ %#!@!!!&$#!@!! ถึงแม้ว่าเราจะไม่สนับสนุนการใช้คำหยาบคาย แต่ในกรณีนี้เราเข้าใจว่าบางครั้งก็ต้องแจ้งให้ผู้ #@#%$&!!!@%$#! ทราบว่า.. คุณรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ และหลังจากขจัดความโกรธเสร็จสิ้นแล้ว วิธีการต่อไปที่ต้องทำคือ คิดใหม่ ทำใหม่ เริ่มต้นอีกครั้ง อีกครั้ง และอีกครั้ง</span></p>
<p style="margin-bottom: 0in;"><span style="font-family: 'MS Sans Serif',tahoma; font-size: medium;"><br/></span></p>
<p style="margin-bottom: 0in;"></p>
<p style="margin-bottom: 0in;"></p>
<p style="margin-bottom: 0in;"><span style="text-decoration: underline; font-family: 'MS Sans Serif',tahoma; font-size: medium;"><strong>แรงบันดาลใจหาใช่</strong> <strong>Copy</strong></span></p>
<p style="margin-bottom: 0in;"></p>
<p style="margin-bottom: 0in;"><span style="font-family: 'MS Sans Serif',tahoma; font-size: medium;">เรื่องเช่นนี้เกิดขึ้นอยู่บ่อยครั้ง อีกทั้งยังมีให้เห็นบาดตาบาดใจ แต่จะทำอย่างไรได้ นอกจากหาแรงบันดาลใจคิดใหม่ มีเยอะแยะมากมาย ถ้าทำออกมาแล้วโดนก็อปอย่างถูกต้องตามกฏหมายอีก มันก็ท้ออีก “กูเก่ง<br/> มันถึงลอกกู” เพื่อนฉันพูดประโยคนี้พลาง หัวเราะพลาง หน้าตาเศร้าพลาง แล้วก็คิดใหม่<br/><br/>
</span></p>
<p style="margin-bottom: 0in;"></p>
<p style="margin-bottom: 0in;"><span style="font-family: 'MS Sans Serif',tahoma; font-size: medium;"><br/></span></p>
<p style="margin-bottom: 0in;"></p>
<p style="margin-bottom: 0in;"><strong><span style="font-family: 'MS Sans Serif',tahoma; font-size: medium;">จะเริ่มคิดได้ยังไง</span></strong> ?</p>
<p style="margin-bottom: 0in;"><br/></p>
<p style="margin-bottom: 0in;"></p>
<p style="margin-bottom: 0in;"><span style="font-family: 'MS Sans Serif',tahoma; font-size: medium;"><strong>1.</strong></span> <span style="text-decoration: underline; font-family: 'MS Sans Serif',tahoma; font-size: medium;"><strong>เก็บข้อมูลจากคำในพจนานุกรมอังกฤษจากการผ่านการแปลโดย</strong> <strong>translate google</strong></span></p>
<p style="margin-bottom: 0in;"></p>
<p style="margin-bottom: 0in;"><span style="font-family: 'MS Sans Serif',tahoma; font-size: medium;">ไม่ผิดหรอกที่จะแนะนำอย่างนี้ แม้ทุกคนจะรับรู้กันถ้วนหน้าว่าถ้าแปลจากกูเกิ้ล คำแปลต่างๆ มันจะกลายเป็นกูเกินหรือเกินกว่าที่กูจะเข้าใจ แต่เชื่อเถอะว่าประโยคเหล่านี้มันสามารถต่อยอดให้สมองของคุณคิดเพิ่มอีกนิด<br/> คุณอาจจะหยิบคำนั้นมาผสมคำนี้ mix & math ไปเรื่อยๆ เผลอๆ ได้คำใหม่ ดีไม่ดีอาจได้ gide lines ,loglines, plots, improv topics, band names, characters, idea ในงานเขียน , งาน Present , งาน AD หรือแม้แต่บล็อกที่คุณเขียนมันขึ้นมาเล่นๆ</span></p>
<p style="margin-bottom: 0in;"></p>
<p style="margin-bottom: 0in;"><span style="font-family: 'MS Sans Serif',tahoma; font-size: medium;"><br/></span></p>
<p style="margin-bottom: 0in;"><span style="font-family: 'MS Sans Serif',tahoma; font-size: medium;">ความแปลกใหม่ ความคิด กลวิธีเขียนต่างๆ สามารถดึงดูดคนเข้ามาอ่านได้นะเออ! ถ้าไม่มีใครอ่านมัน แต่ถ้าคุณคิดว่ามันดีแล้ว มันก็ดีเองแหละแค่คุณภาคภูมิใจกับมันก็พอ แล้ววันหนึ่งก็จะมีคนมาเห็นค่ามันเหมือนนักปรัชญา นักเขียนสมัยก่อนบางคนกว่าจะดังก็ต้องตายก่อน คุณอาจเป็นหนึ่งในนั้น!</span></p>
<p style="margin-bottom: 0in;"><span style="font-family: 'MS Sans Serif',tahoma; font-size: medium;"><br/></span></p>
<p style="margin-bottom: 0in;"></p>
<p style="margin-bottom: 0in;"><span style="text-decoration: underline; font-family: 'MS Sans Serif',tahoma; font-size: medium;">ตัวอย่างเล่นๆ ที่ฉันเคยเจอ google แปล แบบว่าชอบเลยจำได้</span></p>
<p style="margin-bottom: 0in;"></p>
<p style="margin-bottom: 0in;"><span style="font-family: 'MS Sans Serif',tahoma; font-size: medium;"><span style="color: rgb(0, 0, 255);"><br/></span></span></p>
<p style="margin-bottom: 0in;"><span style="font-family: 'MS Sans Serif',tahoma; font-size: medium;"><span style="color: rgb(0, 0, 255);">คำเตือน : การทดสอบไอคิวสามารถสร้างความเสียหายให้แก่ตนเอง บางคนอาจมองเห็นคุณภาพของตัวเองต่ำ ไม่ควรดำเนินการทดสอบไอคิว !!</span> แล้วมันเอาไปใช้อะไรได้??</span></p>
<p style="margin-bottom: 0in;"><span style="font-family: 'MS Sans Serif',tahoma; font-size: medium;">ไม่รู้เช่นกันค่ะ ก็แล้วแต่ใจคุณจะคิดเพิ่มอีกนิด อาจจะเอาไปเป็นพล็อตหนัง งานเขียน สอนเด็ก เล่าเป็นตัวอย่าง เช่น การทำแบบทดสอบเยอะๆ อาจทำให้เราฉลาด แต่เมื่อไหร่ที่คุณเอาผลทดสอบของตัวเองไปเทียบกับคนอื่นปั้บ ถ้าคุณได้น้อยกว่าคนอื่น คุณก็จะมองตัวเองแย่ หรืออาจจะ..... อาจจะ..... (เติมลงในจุด จุด จุด เองก็แล้วกัน)</span></p>
<p style="margin-bottom: 0in;"><span style="font-family: 'MS Sans Serif',tahoma; font-size: medium;"><br/></span></p>
<p style="margin-bottom: 0in;"></p>
<p style="margin-bottom: 0in;"></p>
<p style="margin-bottom: 0in;"><span style="font-family: 'MS Sans Serif',tahoma; font-size: medium;"><strong>2.</strong></span> <span style="text-decoration: underline; font-family: 'MS Sans Serif',tahoma; font-size: medium;"><strong>เรื่องเล็กๆ สิ่งน้อยๆ ที่คุณคาดไม่ถึง</strong></span></p>
<p style="margin-bottom: 0in;"></p>
<p style="margin-bottom: 0in;"><span style="font-family: 'MS Sans Serif',tahoma; font-size: medium;">ที่อยู่ของเรื่องเล็กๆ สิ่งน้อยๆ ส่วนใหญ่มักจะแฝงตัวในประโยคบางประโยคที่ถูกบรรจุอยู่บนหน้าหนังสือ รอบๆ ตัวเรา ธรรมชาติ อย่าง <strong>หา</strong><strong>!</strong> ฉันก็เอามาจากคำศัพท์ Be<strong>liev</strong>e ในสแครปเบิ้ล , เรื่อง <strong>3</strong> กับ <strong>7</strong> ก็เอามาจาก <span xml:lang="de-DE" lang="de-DE">Faust</span> ปีศาจเมฟิสโตฟิลีสกับหนัง Action เรื่องหนึ่ง<span style="color: rgb(102, 102, 153);">(จำชื่อหนังไม่ได้)</span> รู้สึกตัวละครจะพูดอะไรสักอย่างนี่แหละ "3 นั่นเลขคี่ แต่ทำไมต้องมี 3" แล้วก็ยกตัวอย่างความสัมพันธ์กวนติงๆ ฉันก็เลยเอามาเล่นบ้างอย่างสนุกสนาน:)</span></p>
<p style="margin-bottom: 0in;"><span style="font-family: 'MS Sans Serif',tahoma; font-size: medium;"><br/></span></p>
<p style="margin-bottom: 0in;"></p>
<p style="margin-bottom: 0in;"></p>
<p style="margin-bottom: 0in;"></p>
<p><span style="font-family: 'MS Sans Serif',tahoma; font-size: medium;"><strong>3.</strong> <a href="http://www.thisisindexed.com/" target="_self"><span style="text-decoration: underline;"><strong>thisisindexed.com</strong></span></a></span></p>
<p><span style="text-decoration: underline;"><strong><br/></strong></span></p>
<p style="margin-bottom: 0in;"><img style="display: block; margin-left: auto; margin-right: auto;" src="http://rome.exteen.com/images/card1557.JPG" alt="" width="508" height="311"/></p>
<p>ภาพจาก <a href="http://bp3.blogger.com/_FBXGhy-QmVw/SD6lGmi9_UI/AAAAAAAAB04/bnttjfXPbw8/s1600-h/card1557.JPG">http://bp3.blogger.com/_FBXGhy-QmVw/SD6lGmi9_UI/AAAAAAAAB04/bnttjfXPbw8/s1600-h/card1557.JPG</a></p>
<p><a href="http://bp3.blogger.com/_FBXGhy-QmVw/SD6lGmi9_UI/AAAAAAAAB04/bnttjfXPbw8/s1600-h/card1557.JPG"><br/></a></p>
<p></p>
<p style="margin-bottom: 0in;"><span style="font-family: 'MS Sans Serif',tahoma; font-size: medium;">ความ เห็น ÷ ความคาดหวัง = เรื่องเหลือเชื่อ เว็บไซต์นี้ในความคิดของฉัน ฉันให้มันเป็นเว็บที่ Creative มากถึงมากที่สุด มันสามารถทำให้คุณจินตนาการต่อได้ ไม่เชื่อคุณเข้าไปลองอ่านดูเถอะ แล้วคุณจะบันเทิงและเริงรื่นไปกับมัน</span></p>
<span><br/><br/><a style="color: rgb(0, 51, 153);" href="http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0"></a></span></div>
</div>
บุคคลที่ 1, 2 , 3 ....
tag:www.portfolios.net,2010-10-08:2988839:BlogPost:910831
2010-10-08T16:30:00.000Z
sujitra ji
http://www.portfolios.net/profile/display
<div><div style="overflow: hidden; color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; text-align: left; text-decoration: none; border: medium none;"><p>บุคคลที่ 1 เป็นเพื่อนกับ บุคคลที่ 3 คบมานานนับทศวรรษ<br></br> บุคคลที่ 3 ชอบพบปะและเรียนรู้ใหม่ๆ แต่ก็รักเพื่อน ไม่ลืมเพื่อนอย่างบุคคลที่ 1<br></br> บุคคลที่ 1 ชอบอยู่เฉยๆ ช่วยงานเพื่อนเงียบๆ<br></br> บุคคลที่ 3 รู้จักกับบุคคลที่ 2 ขอย้ำว่าแค่ รู้จัก<br></br>
บุคคลที่ 2 รู้จักกับบุคคลที่ 3 เช่นกัน ขอย้ำอีกรอบว่าแค่…</p>
</div>
</div>
<div><div style="overflow: hidden; color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; text-align: left; text-decoration: none; border: medium none;"><p>บุคคลที่ 1 เป็นเพื่อนกับ บุคคลที่ 3 คบมานานนับทศวรรษ<br/> บุคคลที่ 3 ชอบพบปะและเรียนรู้ใหม่ๆ แต่ก็รักเพื่อน ไม่ลืมเพื่อนอย่างบุคคลที่ 1<br/> บุคคลที่ 1 ชอบอยู่เฉยๆ ช่วยงานเพื่อนเงียบๆ<br/>
บุคคลที่ 3 รู้จักกับบุคคลที่ 2 ขอย้ำว่าแค่ รู้จัก<br/>
บุคคลที่ 2 รู้จักกับบุคคลที่ 3 เช่นกัน ขอย้ำอีกรอบว่าแค่ รู้จัก</p>
<p><br/></p>
<p></p>
<p></p>
<p><strong>ต่อมา</strong></p>
<p><br/> <strong>บุคคลที่ 2 มาพบกับ -สมุดวิเศษเล่มสีแดง- ของบุคคลที่ 1 <br/>
บุคคลที่ 2 เคยเห็น -สมุดวิเศษเล่มนี้- เป็นของบุคคลที่ 3<br/>
บุคคลที่ 2 ส่งสารที่ตัวเองรับรู้และเข้าใจเกี่ยวกับบุคคลที่ 1 ให้บุคคลที่ 4-5-6-7-8 ....ฟัง<br/>
(บุคคลที่ 4 อาจไปเล่าให้บุคคลที่ 12 ซึ่งเป็นเพื่อนกันฟัง บุคคลที่ 6<br/>
อาจไปเล่าให้บุคคลที่ 20 ผู้เป็นเพื่อนฟัง บุคคลที่ 5 รับรู้แล้วอาจนิ่งเฉย<br/>
ฯลฯ)<br/>
</strong> <br/>
</p>
<p></p>
<p>บุคคลที่ 1 รู้...แต่เลือกที่จะเงียบ<br/> บุคคลที่ 3 รู้...แต่เลือกที่จะเงียบ</p>
<p><br/></p>
<p></p>
<p><strong>หลังจากการรับสาร</strong></p>
<p><strong><br/></strong></p>
<p>บุคคลที่ 4 , 6 , 8 ...รู้จักบุคคลที่ 1 มองหน้าบุคคลที่ 1 ผิดไปจากเดิม.. <br/></p>
<p><br/></p>
<p></p>
<p><img style="width: 328px; height: 179px;" src="http://rome.exteen.com/images/openion.jpg" alt="" width="299" height="134"/></p>
<p></p>
<p>เหตุการณ์ดำเนินต่อไปเรื่อยๆ ......</p>
<p><br/> ....<br/>
....<br/>
....</p>
<p><br/></p>
<p></p>
<p><strong>ทีนี้เรามาดู บุคคลที่ 1 กับ บุคคลที่ 3 คุยกันบ้างดีกว่า</strong></p>
<p><strong><br/></strong></p>
<p></p>
<p>บุคคลที่ 3 : บอกไปเถอะ ความจริงก็คือความจริง<br/> บุคคลที่ 1 : ไม่เป็นไร ช่างมันเหอะ ชื่อเสียงเป็นของนอกกาย แต่ถ้าเพื่อนไม่มีชื่อเสียง ก็ตายนา</p>
<p><br/> บุคคลที่ 3 : ช่างมัน ชื่อเสียงมึงจะเสียนะ<br/>
บุคคลที่ 1 : แล้วมึงจะหากินยังไง ลูก เมียล่ะ เอาอะไรกิน</p>
<p><br/> บุคคลที่ 3 : ไม่รู้ เดี๋ยวก็หาทางได้เองมั้ง<br/>
บุคคลที่ 1 : กูก็ไม่ได้เดือดร้อนไรนะ คุณ 4 , 6 , 8 อะไรนั่น</p>
<p><br/> ก็ไม่ได้มาถามไรกูนิ หรือถามกูก็ไม่บอกความจริงหรอก<br/>
ถ้าตัดสินกูโดยคำบอกเล่าของคนอื่น ก็เรื่องของเขา เราจะแคร์ทำไม ว่าแต่<br/>
คืนนี้ไปหาไรกินกันดีกว่า<br/>
</p>
<p><br/> ....<br/>
....<br/>
....<br/>
</p>
<p><br/> แด่ความลับ เชียสสส</p>
<p><br/></p>
<p></p>
<p></p>
<p></p>
<p>---------------------------------------------------------------------------- <br/></p>
<p><br/></p>
<p><strong>ที่มาของเรื่อง : <br/> S - M - C - R</strong> พื้นฐานวิชาสื่อสารมวลชนอะไรประมาณนี้อ่ะ จำไม่ได้ แหะๆ<br/>
<strong>S</strong> - Sender : ผู้ส่งสาร<br/>
<strong>M</strong> - Message : สาร<br/>
<strong>C</strong> - Chanel : ช่องทางการสื่อสาร<br/>
<strong>R</strong> - Reciver : ผู้รับสาร<br/>
แถมด้วย <strong>Public Opinion</strong> -<br/>
การแสดงความคิดของมหาชนต่อเรื่องราวสาธารณะ(บรรทัดนี้เอามาจากเอกสารประกอบ<br/>
คำบรรยายเรื่องมติมหาชน ม.รามคำแหง ., บรรทัดที่ 8<br/>
หน้าคำนำ.,อาจารย์สุระชัย ชูผกา ผู้เขียน)<br/>
</p>
<p align="left"></p>
<span><br/><a style="color: rgb(0, 51, 153);" href="http://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0"></a></span></div>
</div>
เล็กๆ
tag:www.portfolios.net,2010-06-08:2988839:BlogPost:646348
2010-06-08T18:00:00.000Z
sujitra ji
http://www.portfolios.net/profile/display
<br/>เดินเล่น<br/>เดินเหยียบกิ่งไม้<br/>มองฟ้า<br/>มองนก<br/>เห็นดอกไม้<br/>หาดอกไม้บาน<br/>ดูสีเขียว<br/>สูดลมหายใจลึกๆ<br/>ถ่ายรูป<br/>เขียนโปสการ์ด<br/>อ่านหนังสือ<br/>จิบกาแฟ<br/>ฟังเพลง<br/>ดื่มน้ำเย็น<br/>กินข้าว<br/>แอบงีบหลังกินข้าวเสร็จ<br/>กินไอติม<br/>อ้วน <br/>เอ้ย! ..<br/>ทำงาน<br/>ขี้เกียจ<br/><br/>เรื่องเล็กๆ ง่ายๆ และงดงาม<br/>เพียงเท่านี้ก็มีความสุขแล้ว <br/><br/><br/><br/>ว่าแต่.. ขี้เกียจนี่จัดว่าเป็นความสุขด้วยใช่ป่ะ?<br/><br/><br/><br/><br/><br/>
<br/>เดินเล่น<br/>เดินเหยียบกิ่งไม้<br/>มองฟ้า<br/>มองนก<br/>เห็นดอกไม้<br/>หาดอกไม้บาน<br/>ดูสีเขียว<br/>สูดลมหายใจลึกๆ<br/>ถ่ายรูป<br/>เขียนโปสการ์ด<br/>อ่านหนังสือ<br/>จิบกาแฟ<br/>ฟังเพลง<br/>ดื่มน้ำเย็น<br/>กินข้าว<br/>แอบงีบหลังกินข้าวเสร็จ<br/>กินไอติม<br/>อ้วน <br/>เอ้ย! ..<br/>ทำงาน<br/>ขี้เกียจ<br/><br/>เรื่องเล็กๆ ง่ายๆ และงดงาม<br/>เพียงเท่านี้ก็มีความสุขแล้ว <br/><br/><br/><br/>ว่าแต่.. ขี้เกียจนี่จัดว่าเป็นความสุขด้วยใช่ป่ะ?<br/><br/><br/><br/><br/><br/>
ฺDesign:?
tag:www.portfolios.net,2010-05-20:2988839:BlogPost:620752
2010-05-20T11:30:00.000Z
sujitra ji
http://www.portfolios.net/profile/display
<p><strong>"เมา รถชน แขนขาดทั้งสองข้าง ขาหัก และนั่งรถเข็น"</strong></p>
<p>(เพลง Raise your hand together ดังขึ้น)<br></br> <br></br> <span style="font-style: italic;">You say, "It's all so important". All right, it's what you say again</span><br style="font-style: italic;"></br><span style="font-style: italic;">I know you are more than perfect. Believe and I'll believe you then</span><br style="font-style: italic;"></br><br style="font-style: italic;"></br><span style="font-style: italic;">Move back than moving…</span></p>
<p><strong>"เมา รถชน แขนขาดทั้งสองข้าง ขาหัก และนั่งรถเข็น"</strong></p>
<p>(เพลง Raise your hand together ดังขึ้น)<br/> <br/> <span style="font-style: italic;">You say, "It's all so important". All right, it's what you say again</span><br style="font-style: italic;"/><span style="font-style: italic;">I know you are more than perfect. Believe and I'll believe you then</span><br style="font-style: italic;"/><br style="font-style: italic;"/><span style="font-style: italic;">Move back than moving forward. Okay, there's got to be a way</span><br style="font-style: italic;"/><span style="font-style: italic;">Stand still, otherwise it's over. Run on but don't you run away</span><br/> <br/> <span style="font-weight: bold;">"ปิดมันซะ ผมเกลียดเพลงนี้"</span></p>
<p><span style="font-weight: bold;"><br/></span></p>
<p></p>
<p><strong>1.</strong><br/> "ผมวาดรูปไม่ได้ <br/> มือ พู่กัน สี ทุกอย่างต้องไปด้วยกัน <br/> แต่พอไม่มีมือทุกอย่างก็จบลง <br/>
หมดสิ้น อนาคตผมหมดสิ้นแล้ว.. <br/>
ผมเคยคิดแบบนี้นะ"<br/>
<em><br/>
</em> <br/>
</p>
<p><em>(My head is full of nothing. See the shadows passing by One thousand diagnoses Yeah, yeah, okay)</em><br/></p>
<p>เขาตอบฉันด้วยใบหน้ายิ้มแย้ม<br/> ฉันมองเขาด้วยความงุนงงก่อนที่จะกวาดสายตาไปยังรอบๆ ผนังทั้งสามด้าน<br/></p>
<p></p>
<p><img src="http://rome.exteen.com/images/artshop91_0.jpg" alt=""/></p>
<p><br/> ภาพศิลปะมากมายลายไทยถูกติดอยู่กับฝา<br/> -เขาทำขึ้นมาได้ยังไง<br/> สายตาเสไปยังล้อรถเข็น <br/>
ก่อนจะชำเลืองมองบริเวณขาที่หัก<br/>
แล้วค่อยๆ เลื่อนไปมองบริเวณที่เคยมีแขน..ที่วันนี้มันหายไป</p>
<p><br/></p>
<p></p>
<p><strong>2.</strong><em><br/> (We are here tonight. Leave the world aside. I see you shining bright.<br/> Raise your hands together.)</em><br/></p>
<p>เหอะ เหอะ ฉันได้ยินเสียงหัวเราะในลำคอ<br/> ฉันเงยหน้าสบตาเขาก่อนที่จะยิ้มแหยๆ เป็นการขอโทษ<br/> ขอโทษอะไรก็ไม่รู้ มันอาจจะเป็นเพราะสัญชาตญาณมั้ง<br/></p>
<p></p>
<p>อืม.. คุณเคยคิดมั้ย..แว้บแรกที่คุณมองคนพิการคุณรู้สึกยังไง<br/> "น่าสงสาร" ใช่ อาจจะ น่าสงสาร <br/> น่าสงสารใครล่ะ พ่อ แม่ คนที่อยู่รอบข้างของคนพิการ หรือว่าคนพิการ<br/> นอกจากสงสารแล้วคุณอาจจะคิดต่อไปว่า "มันเป็นกรรม"<br/>
</p>
<p></p>
<p><em>(Chaos all around. Why we're going down. Let's stop fearing now. Raise your hands together)</em><br/></p>
<p></p>
<p>"ผมก็คิดว่ามันเป็นกรรม.. <br/> มันเป็นกรรมเก่าที่ทำให้ผมต้องเป็นแบบนี้<br/> แต่ยังไงล่ะ คุณก็รู้นี่ เรียนศิลป์ เพื่อนเยอะ <br/> และเพื่อนก็คอยช่วยเหลือตลอด<br/>
ผมมีเพื่อนช่วย อาจารย์ช่วยจนกระทั่งจบ<br/>
พอจบต่างคนก็ต่างแยกย้ายไปมีชีวิตเป็นของตัวเอง <br/>
มีไม่กี่คนหรอกที่ยังเกาะกลุ่ม และผมโชคดีมีเพื่อนคอยช่วยเหลืออยู่ 2-3 คน<br/>
เพื่อนวาดรูป ขาย ได้เงินมาก็แบ่งผม เราใช้ชีวิตแบบนี้ตลอด <br/>
จนกระทั่งวันหนึ่ง.. <br/>
วันที่พี่ชายคุณนั่นแหละตะคอกใส่ผม"</p>
<p><br/></p>
<p></p>
<p><strong>3.</strong><br/> ห้องเช่าโกโรโทโส.<br/> <em>(We are here tonight. I see you shining bright. Raise your hands<br/> together)</em><br/>
</p>
<p></p>
<p>"มึงจะเกาะกูอีกนานไหม" อ็อดพูดพลางแกะห่อผ้าที่วางอยู่เบื้องหน้า<br/> ก่อนจะกวาดสี พู่กัน อุปกรณ์วาดรูปทุกอย่างให้ไปอยู่มุมห้อง</p>
<p><br/></p>
<p></p>
<p>"มึงก็รู้ กูไม่มีแขน ไม่มีขา พ่อแม่ก็ตาย ถ้าไม่มีพวกมึงกูก็ไม่เหลืออะไร" ผมตัดพ้อ<br/> "ใช่ๆ เพื่อนกันก็ช่วยกันล่ะน่า.. นิดๆ หน่อยๆ ขอกันกินได้มากกว่านี้"ใครสักคนว่า<br/> "วันนี้อ็อดมันขายภาพไม่ได้เลยหงุดหงิดมั้ง อย่าคิดมาก"</p>
<p><br/></p>
<p></p>
<p>อ็อดจ้องหน้าผม<br/></p>
<p></p>
<p>"แน่ใจนะว่ามึงไม่เหลืออะไรในชีวิต<br/> แล้วร่างที่มีลมหายใจนี่ล่ะเรียกว่าอะไร"<br/></p>
<p></p>
<p>-----------------------------------------------------<br/> จำได้ว่าพี่คุณยืนชี้หน้าด่าผมอย่างนี้<br/> -----------------------------------------------------<br/></p>
<p></p>
<p>ผมเงียบ แน่ละ เหลือ.. แต่ไม่มีแขนขา<br/> "แล้วจะให้กูทำยังไงล่ะ"<br/> อ็อดเงียบ เพื่อนในห้องเงียบ<br/> <br/>
แอ๊ด...ดดด ประตูถูกเปิด</p>
<p><br/></p>
<p></p>
<p><strong>4.</strong><br/> <em>(Chaos all around. Raise your hands together. Let's stop fearing<br/> now. Raise your hands together)</em><br/></p>
<p></p>
<p>เจี๊ยบเดินเข้ามาชูถุงกับข้าวสองสามถุง พลางส่ายหน้า<br/> "พวกมึงทะเลาะกันยังกับเด็กๆ<br/> เดี๊ยวกูเอาไม้บันทัดให้คาบยืนหน้าห้องประจานสาว<br/> แต่ก่อนอื่นเอาปากมาแด๊กข้าวก่อนดีไหม"<br/>
</p>
<p></p>
<p>ผมมองหน้าเจี๊ยบ<br/> อ็อดมองหน้าเจี๊ยบ<br/> เพื่อนทุกคนมองหน้าเจี๊ยบ<br/> แล้วหันกลับมามองหน้าผม</p>
<p><br/></p>
<p></p>
<p><strong>5.</strong><br/> ตราบใดที่มีลมหายใจก็แปลว่ามันต้องมีความหมายบางอย่าง<br/> ส่วนความหมายบางอย่างจะเป็นยังไงนั้น ผมก็ไม่รู้ (ยักไหล่เล็กน้อย)<br/></p>
<p></p>
<p>เขาสบตาฉัน พูดช้าๆ ชัดๆ สีหน้ายิ้มแย้ม<br/> "ทุกวันนี้ผมไม่มีมือ แต่ผมก็มีปาก และความหมายของผม ผมก็สร้างขึ้นเอง"</p>
<p><br/></p>
<p><span style="font-weight: bold;">"อ้อ ผมชอบเพลงนี้นะ มา.. ผมจะร้องตอนจบให้ฟัง"</span><br/> <em>(All together. Raise your hands together.)</em></p>
<p><em><br/></em></p>
<p></p>
<p><strong>6.<br/> ไม่ว่าอะไรก็ตาม..</strong><br/></p>
<p></p>
<p>ถ้าอยากให้ "มัน" ดี ก็ต้องใช้ "มือตัวเอง"<br/> ถ้าอยากให้ทุกอย่างดี ก็ต้อง "ร่วมมือกัน"<br/> ถ้ามันสูญเสียไป ถูกเผาไป ก็ต้อง "สร้างใหม่"</p>
<p><br/></p>
<p></p>
<p>ผมเริ่มสร้างชีวิตผมแล้ว <br/> แล้วคุณล่ะ.. เริ่มหรือยัง?</p>
<p><br/></p>
<p></p>
<p>อ๊ะ.. อ๊ะ.. คุณจะเริ่มเมื่อไหร่?<br/> วันนี้หรือว่าพรุ่งนี้ล่ะ?</p>
<p><br/></p>
<p></p>
<p>อืม.. มีใครบางคนบอกว่า "พรุ่งนี้" ไม่เคยมาถึง?<br/> คุณว่าจริงไหม?</p>
<p><br/></p>
<p></p>
<p>ว่าไงล่ะ..</p>
<p>ห๊ะ.. คุณจะเริ่มเมื่อไหร่?</p>
<p><br/></p>
<p><br/></p>
<p></p>
<p></p>
<p></p>
<p>แด่พี่ชายคนหนึ่งที่ไม่รู้ว่าตอนนี้อยู่ไหนแล้ว</p>
<p>และแด่.. วันนี้ของทุกคน</p>
<div style="overflow: hidden; color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; text-align: left; text-decoration: none; border: medium none;" id="TixyyLink"><br/><br/></div>
เชื้อเชิญชวน,รองเท้าขาด,ฝนตก
tag:www.portfolios.net,2010-05-04:2988839:BlogPost:593080
2010-05-04T16:30:00.000Z
sujitra ji
http://www.portfolios.net/profile/display
<p class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt"><font color="#000000"><font size="3"><span lang="TH" style="FONT-SIZE: 14pt; FONT-FAMILY: CordiaUPC" xml:lang="TH">ท้องฟ้าเป็นสีฟ้า</span></font></font></p>
<p class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt"><font color="#000000"><font size="3"><span lang="TH" style="FONT-SIZE: 14pt; FONT-FAMILY: CordiaUPC" xml:lang="TH">ปุยเมฆเป็นสีขาว…</span></font></font></p>
<p class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt"></p>
<p class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt"><font color="#000000"><font size="3"><span lang="TH" style="FONT-SIZE: 14pt; FONT-FAMILY: CordiaUPC" xml:lang="TH">ท้องฟ้าเป็นสีฟ้า</span></font></font></p>
<p class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt"><font color="#000000"><font size="3"><span lang="TH" style="FONT-SIZE: 14pt; FONT-FAMILY: CordiaUPC" xml:lang="TH">ปุยเมฆเป็นสีขาว</span></font></font></p>
<p class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt"><font color="#000000"><font size="3"><span lang="TH" style="FONT-SIZE: 14pt; FONT-FAMILY: CordiaUPC" xml:lang="TH">สายลมแผ่ว</span></font></font></p>
<p class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt"><font color="#000000"><font size="3"><span lang="TH" style="FONT-SIZE: 14pt; FONT-FAMILY: CordiaUPC" xml:lang="TH">เสียงนกร้องแว่วมา</span></font></font></p>
<p class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt"></p>
<p class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt"><font color="#000000"><font size="3"><span lang="TH" style="FONT-SIZE: 14pt; FONT-FAMILY: CordiaUPC" xml:lang="TH">.</span></font></font></p>
<p class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt"><font color="#000000"><font size="3"><span lang="TH" style="FONT-SIZE: 14pt; FONT-FAMILY: CordiaUPC" xml:lang="TH">เชื้อเชิญชวน</span></font></font></p>
<p class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt"><font color="#000000"><font size="3"><span lang="TH" style="FONT-SIZE: 14pt; FONT-FAMILY: CordiaUPC" xml:lang="TH">ให้อยากเยื้องย้ายร่างกาย</span></font></font></p>
<p class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt"><font color="#000000"><font size="3"><span lang="TH" style="FONT-SIZE: 14pt; FONT-FAMILY: CordiaUPC" xml:lang="TH">ออกจากกล่องสี่เหลี่ยมเสียเหลือเกิน</span></font></font></p>
<p class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt"></p>
<p class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt"><font color="#000000"><font size="3"><span lang="TH" style="FONT-SIZE: 14pt; FONT-FAMILY: CordiaUPC" xml:lang="TH">.</span></font></font></p>
<p class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt"><font color="#000000"><font size="3"><span lang="TH" style="FONT-SIZE: 14pt; FONT-FAMILY: CordiaUPC" xml:lang="TH">เพราะท้องฟ้าเป็นสีฟ้า</span></font></font></p>
<p class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt"><font color="#000000"><font size="3"><span lang="TH" style="FONT-SIZE: 14pt; FONT-FAMILY: CordiaUPC" xml:lang="TH">เพราะปุยเมฆเป็นสีขาว</span></font></font></p>
<p class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt"><font color="#000000"><font size="3"><span lang="TH" style="FONT-SIZE: 14pt; FONT-FAMILY: CordiaUPC" xml:lang="TH">เพราะสายลมแผ่ว</span></font></font></p>
<p class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt"><font color="#000000"><font size="3"><span lang="TH" style="FONT-SIZE: 14pt; FONT-FAMILY: CordiaUPC" xml:lang="TH">เพราะเสียงนกร้องแว่วมา</span></font></font></p>
<p class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt"></p>
<p class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt"><font color="#000000"><font size="3"><span lang="TH" style="FONT-SIZE: 14pt; FONT-FAMILY: CordiaUPC" xml:lang="TH">.</span></font></font></p>
<p class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt"><font color="#000000"><font size="3"><span lang="TH" style="FONT-SIZE: 14pt; FONT-FAMILY: CordiaUPC" xml:lang="TH">บ่งบอกว่าอากาศดี</span></font></font></p>
<p class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt"></p>
<p class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt"><font color="#000000"><font size="3"><span lang="TH" style="FONT-SIZE: 14pt; FONT-FAMILY: CordiaUPC" xml:lang="TH">.</span></font></font></p>
<p class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt"><font color="#000000"><font size="3"><span lang="TH" style="FONT-SIZE: 14pt; FONT-FAMILY: CordiaUPC" xml:lang="TH">สายลมพัดผิวแผ่ว</span></font></font></p>
<p class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt"><font color="#000000"><font size="3"><span lang="TH" style="FONT-SIZE: 14pt; FONT-FAMILY: CordiaUPC" xml:lang="TH">แตะต้องผิวกาย</span></font></font></p>
<p class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt"><font color="#000000"><font size="3"><span lang="TH" style="FONT-SIZE: 14pt; FONT-FAMILY: CordiaUPC" xml:lang="TH">เหมือนดังอ้อมกอดของสายลม</span></font></font></p>
<p class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt"></p>
<p class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt"><font color="#000000"><font size="3"><span lang="TH" style="FONT-SIZE: 14pt; FONT-FAMILY: CordiaUPC" xml:lang="TH">.</span></font></font></p>
<p class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt"><font color="#000000"><font size="3"><span lang="TH" style="FONT-SIZE: 14pt; FONT-FAMILY: CordiaUPC" xml:lang="TH">ไม่อบอุ่น ไม่ร้อนรน แต่สัมผัสได้</span></font></font></p>
<p class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt"><font color="#000000"><font size="3"><span lang="TH" style="FONT-SIZE: 14pt; FONT-FAMILY: CordiaUPC" xml:lang="TH">เย็น... แสนสุขสบายใจ</span></font></font></p>
<p class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt"></p>
<p class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt"><font color="#000000"><font size="3"><span lang="TH" style="FONT-SIZE: 14pt; FONT-FAMILY: CordiaUPC" xml:lang="TH">.</span></font></font></p>
<p class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt"><font color="#000000"><font size="3"><span lang="TH" style="FONT-SIZE: 14pt; FONT-FAMILY: CordiaUPC" xml:lang="TH">เพราะลุ่มหลงยามต้องลม</span></font></font></p>
<p class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt"><font color="#000000"><font size="3"><span lang="TH" style="FONT-SIZE: 14pt; FONT-FAMILY: CordiaUPC" xml:lang="TH">เพราะลุ่มหลงความสบายใจ</span></font></font></p>
<p class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt"><font color="#000000"><font size="3"><span lang="TH" style="FONT-SIZE: 14pt; FONT-FAMILY: CordiaUPC" xml:lang="TH">เพราะสบายใจจึงเพลิดเพลิน</span></font></font></p>
<p class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt"><font color="#000000"><font size="3"><span lang="TH" style="FONT-SIZE: 14pt; FONT-FAMILY: CordiaUPC" xml:lang="TH">เดินตกฟุตบาท<strong>!!</strong></span></font></font></p>
<p class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt"></p>
<p class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt"><font color="#000000"><font size="3"><span lang="TH" style="FONT-SIZE: 14pt; FONT-FAMILY: CordiaUPC" xml:lang="TH">.</span></font></font></p>
<p class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt"><font color="#000000"><font size="3"><span lang="TH" style="FONT-SIZE: 14pt; FONT-FAMILY: CordiaUPC" xml:lang="TH">รองเท้าขาด</span></font></font></p>
<p class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt"><font color="#000000"><font size="3"><span lang="TH" style="FONT-SIZE: 14pt; FONT-FAMILY: CordiaUPC" xml:lang="TH">ฝนตก</span></font></font></p>
<p class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt"><font color="#000000"><font size="3"><span lang="TH" style="FONT-SIZE: 14pt; FONT-FAMILY: CordiaUPC" xml:lang="TH">ไม่มีร่ม</span></font></font></p>
<p class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt"><font color="#000000"><font size="3"><span lang="TH" style="FONT-SIZE: 14pt; FONT-FAMILY: CordiaUPC" xml:lang="TH">ลมหนาวมา</span></font></font></p>
<p class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt"><font color="#000000"><font size="3"><span lang="TH" style="FONT-SIZE: 14pt; FONT-FAMILY: CordiaUPC" xml:lang="TH">.</span></font></font></p>
<p class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt"><font color="#000000"><font size="3"><span lang="TH" style="FONT-SIZE: 14pt; FONT-FAMILY: CordiaUPC" xml:lang="TH">ผู้คนต่างหาที่พักพิง</span></font></font></p>
<p class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt"><font color="#000000"><font size="3"><span lang="TH" style="FONT-SIZE: 14pt; FONT-FAMILY: CordiaUPC" xml:lang="TH">ฉันเดินกลับบ้าน</span></font></font></p>
<p class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt"><font color="#000000"><font size="3"><span lang="TH" style="FONT-SIZE: 14pt; FONT-FAMILY: CordiaUPC" xml:lang="TH">บ้านที่มีรูปร่างเป็นสี่เหลี่ยม</span></font></font></p>
<p class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt"><font color="#000000"><font size="3"><span lang="TH" style="FONT-SIZE: 14pt; FONT-FAMILY: CordiaUPC" xml:lang="TH">ประตูเป็นสี่เหลี่ยม</span></font></font></p>
<p class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt"></p>
<p class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt"><font color="#000000" size="3"><span lang="TH" style="FONT-SIZE: 14pt; FONT-FAMILY: CordiaUPC" xml:lang="TH">หน้าต่างเป็นสี่เหลี่ยม</span></font></p>
<p class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt"><font color="#000000" size="3"><span lang="TH" style="FONT-SIZE: 14pt; FONT-FAMILY: CordiaUPC" xml:lang="TH">.</span></font></p>
<p class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt"></p>
<p class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt"></p>
<p class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt"></p>
<p class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt"></p>
<p class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt"></p>
<p class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt"><font color="#000000"><span style="FONT-SIZE: 14pt; mso-bidi-font-family: CordiaUPC"><font size="3"><img alt="" src="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/2998649918?profile=original"/></font></span></font></p>
<p style="TEXT-ALIGN: left"><font color="#000000" size="3"><span style="FONT-SIZE: 14pt; mso-bidi-font-family: CordiaUPC">.</span></font></p>
<p style="TEXT-ALIGN: left"><font color="#000000" size="3"><span style="FONT-SIZE: 14pt; mso-bidi-font-family: CordiaUPC">นอกสี่เหลี่ยมนั้น</span></font></p>
<p class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt"></p>
<p class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt"><font color="#000000"><font size="3"><span lang="TH" style="FONT-SIZE: 14pt; FONT-FAMILY: CordiaUPC" xml:lang="TH">.</span></font></font></p>
<p class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt"><font color="#000000"><font size="3"><span lang="TH" style="FONT-SIZE: 14pt; FONT-FAMILY: CordiaUPC" xml:lang="TH">ท้องฟ้าเป็นสีฟ้า</span></font></font></p>
<p class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt"><font color="#000000"><font size="3"><span lang="TH" style="FONT-SIZE: 14pt; FONT-FAMILY: CordiaUPC" xml:lang="TH">ปุยเมฆเป็นสีขาว</span></font></font></p>
<p class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt"><font color="#000000"><font size="3"><span lang="TH" style="FONT-SIZE: 14pt; FONT-FAMILY: CordiaUPC" xml:lang="TH">สายลมแผ่ว</span></font></font></p>
<p class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt"><font color="#000000"><font size="3"><span lang="TH" style="FONT-SIZE: 14pt; FONT-FAMILY: CordiaUPC" xml:lang="TH">เสียงนกร้องแว่วมา</span></font></font></p>
<p class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt"></p>
<p class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt"><font color="#000000"><font size="3"><span lang="TH" style="FONT-SIZE: 14pt; FONT-FAMILY: CordiaUPC" xml:lang="TH">.</span></font></font></p>
<p class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt"><font color="#000000"><font size="3"><span lang="TH" style="FONT-SIZE: 14pt; FONT-FAMILY: CordiaUPC" xml:lang="TH">เชื้อเชิญชวน</span></font></font></p>
<p class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt"><font color="#000000"><font size="3"><span lang="TH" style="FONT-SIZE: 14pt; FONT-FAMILY: CordiaUPC" xml:lang="TH">ให้อยากเยื้องย้ายร่างกาย</span></font></font></p>
<p class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt"><span lang="TH" style="FONT-SIZE: 14pt; FONT-FAMILY: CordiaUPC" xml:lang="TH"><font color="#000000" size="3">ออกจากกล่องสี่เหลี่ยมเสียเหลือเกิน</font></span></p>
<p class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt"></p>
<p class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt"></p>
<p class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt"></p>
<p class="MsoNormal" style="MARGIN: 0cm 0cm 0pt"></p>
เหตุร้ายยามค่ำคืน
tag:www.portfolios.net,2010-04-20:2988839:BlogPost:568230
2010-04-20T12:00:00.000Z
sujitra ji
http://www.portfolios.net/profile/display
<p></p>
<p><strong>"บายจ้า นอนแระๆ ชะแว้ปปป"</strong><br></br>ข้อความสุดท้ายของการสนทนาถูกปิดลงเมื่อเวลาล่วงเลยถึงตี 4 กว่าๆ</p>
<p><strong>Portfolios GooGle MSN Youtube</strong><br></br>หน้าต่างเว็บทุกบานถูกดึงลงอย่างรวดเร็ว<br></br>ฉันคลิ๊ก Start เลือก Trun off Computer กด Shutdown<br></br>ภาพทุกอย่างล้มหาย เครื่องกำลังจะดับสนิท<br></br></p>
<p><strong>ฉับพลันนั้น..</strong></p>
<p></p>
<p>"เฮ้ย!!"<br></br>"โครม!!"<br></br>"เฟี้ยววว! ป๊าบบบ!!"</p>
<p></p>
<p></p>
<p><strong>[ ความจริงที่เหมือนฝัน…</strong></p>
<p></p>
<p><strong>"บายจ้า นอนแระๆ ชะแว้ปปป"</strong><br/>ข้อความสุดท้ายของการสนทนาถูกปิดลงเมื่อเวลาล่วงเลยถึงตี 4 กว่าๆ</p>
<p><strong>Portfolios GooGle MSN Youtube</strong><br/>หน้าต่างเว็บทุกบานถูกดึงลงอย่างรวดเร็ว<br/>ฉันคลิ๊ก Start เลือก Trun off Computer กด Shutdown<br/>ภาพทุกอย่างล้มหาย เครื่องกำลังจะดับสนิท<br/></p>
<p><strong>ฉับพลันนั้น..</strong></p>
<p></p>
<p>"เฮ้ย!!"<br/>"โครม!!"<br/>"เฟี้ยววว! ป๊าบบบ!!"</p>
<p></p>
<p></p>
<p><strong>[ ความจริงที่เหมือนฝัน ]...</strong><br/></p>
<p></p>
<p><font size="3"><strong>ไอ้ฆาตกร!!</strong><br/></font>เสียงของมันร้องอย่างโหยหวนไปทั่วบริเวณท่ามกลางแสงไฟรางๆ</p>
<p></p>
<p></p>
<p><strong>ฉันยืนตัวสั่นมองฉากฆาตกรรมเบื้องหน้าที่เกิดขึ้นอย่างไม่ได้ตั้งใจ</strong><br/>นี่เป็นช่วงเวลาที่ฉันเกลียดตัวเองที่สุด.<br/>แต่ในความเกลียดนั้น...ฉันกลับมีความพอใจลึกๆ อยู่.<br/>แกตายไปน่ะดีแล้ว.</p>
<p></p>
<p></p>
<p></p>
<p><strong>[ ความจริงในบางช่วง ]...</strong></p>
<p><br/><strong>มันก็เข้ามาจู่โจมอย่างเฉียบพลัน</strong><br/>ชาร์ทเป้าหมายอย่างไร้จิตสำนึก<br/>ด้วยอัตราเร่งที่ทั้งตัวมันและฉันไม่รู้<br/>แต่ที่ฉันรู้คือระบบเบรกของมัน<br/>มันจะเบรกทันทีที่มันต้องการ</p>
<p></p>
<p></p>
<p><strong>และทันทีที่มันจู่โจมฉัน</strong><br/>แรงอาฆาตของมันแผ่ขยายเข้ามาอย่างรวดเร็ว<br/>จะด้วยความกลัวหรือว่าเป็นปฏิกิริยาของ "คนจนตรอก" หรือว่า "หมาจนมุม" ก็ตาม<br/>การสู้ตาย สู้สุดชีวิตเพื่อเอาตัวให้รอดจึงเกิดขึ้น ต้องมีฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งรอด!!</p>
<p></p>
<p></p>
<p><strong>และทันทีที่มันจู่โจมฉัน</strong> <br/>"เฮ้ย!!"<br/>"โครม!!"<br/>มันผละชั่วแว้บเมื่อได้ยินเสียงอุทานเสียงดังของเหยื่อและคงจะตกใจเสียงเก้าอี้ล้ม</p>
<p></p>
<p></p>
<p><strong>'มันเกลียดฉัน ฉันรู้'</strong><br/>ฉันคิดขณะยืนจ้องตามันชั่วครู่<br/>มือฉันรีบคว้าหนังสือเล่มหนาที่วางอยู่บนโต๊ะคอมมาเป็นอาวุธ<br/>เล็งเป้าหมายจู่โจมศัตรูให้เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้</p>
<p><br/>"เฟี้ยววว!" <br/>" ป๊าบบบ!!"</p>
<p></p>
<p></p>
<p><strong>ไอ้ฆาตกร!!</strong><br/>เสียงของมันร้องอย่างโหยหวนไปทั่วบริเวณท่ามกลางแสงไฟรางๆ</p>
<p></p>
<p></p>
<p></p>
<p>------------------------------------------------------------------</p>
<p><strong>ว่ากันว่า..<br/>บางตอนของฉากภาพยนต์ก็คือส่วนหนึ่งที่เกิดขึ้นในชีวิตจริง</strong></p>
<p>------------------------------------------------------------------</p>
<p></p>
<p></p>
<p><strong>[[ กล้องค่อย ๆ จับภาพไล่ตามพื้นรอบๆ หนังสือที่ถูกขว้าง ]]</strong></p>
<p><br/></p>
<p>สิ่งมีชีวิตที่เรียกว่า <strong>"แมลงสาบ"<br/></strong>มันมองหน้าเธอ <br/>แล้วมันก็แหกปากร้อง...</p>
<p></p>
<p></p>
<p>ไ อ้ ฆ า ต ก ร ! ! ! ! !</p>
<p></p>
<p>ไ อ้ ฆ า ต ก ร ! ! !</p>
<p></p>
<p>ไ อ้ ฆ า ต ก ร !</p>
<p></p>
<p>ซ้ำๆ ซากๆ <br/>จนกระทั่งแผ่วเบาลง</p>
<p></p>
<p></p>
<p></p>
<p>ฉันยืนตัวสั่นมองฉากฆาตกรรมเบื้องหน้าที่เกิดขึ้นอย่างไม่ได้ตั้งใจ<br/>นี่เป็นช่วงเวลาที่ฉันเกลียดตัวเองที่สุด.<br/>แต่ในความเกลียดนั้น...ฉันกลับมีความพอใจลึกๆ อยู่.<br/>แกตายไปน่ะดีแล้ว.</p>
<p></p>
<p></p>
<p>สาธุ... ไปดีเหอะนะ เดี๋ยวจะกรวดน้ำไปให้ทีหลัง</p>
<p><br/><strong>ว่าแต่ว่า..<br/>ข้อหาฆ่าแมลงสาบนี่.. ถูกจับและปรับเท่าไหร่กันคะ?</strong></p>
<p></p>
<p></p>
<p></p>
<p></p>
<p></p>
<p><strong>หมายเหตุ.</strong></p>
<p>เกลียดแมลงสาบตอนบินที่สุดเลย</p>
<p>ถ้ามันไม่บินนี่ก็ยังพอรับได้อยู่</p>
<p></p>
<p></p>
<p></p>
<p></p>
<p></p>
คอนลาจ
tag:www.portfolios.net,2010-04-17:2988839:BlogPost:563192
2010-04-17T10:30:00.000Z
sujitra ji
http://www.portfolios.net/profile/display
<p><strong><font size="2">จังหวะที่เธอจะข้ามถนนไปยังฝั่งตรงข้าม.<br></br>Mp 3 ของเธอกำลังเล่นเพลงของ gilbert o' sullivan .<br></br>พอดีกับเพลง alone again ลอยออกมาจากร้านไหนสักแห่ง.</font></strong></p>
<p><font size="2">มันเป็นเรื่องบังเอิญ เรื่องมหัศจรรย์ <br></br>หรือเป็นเพราะโลกนี้มีสายสัมพันธ์ร้อยทุกเรื่องราวเหตุการณ์เป็นเส้นบางๆ.<br></br>เธอไม่เคยเชื่อ.<br></br>โลกนี้ไม่มีความสัมพันธ์อะไรทั้งนั้น.<br></br>ทุกคนล้วนต่างมีชีวิตเป็นของตัวเอง.</font></p>
<p><font size="2"><strong>[[ Flash…</strong></font></p>
<p><strong><font size="2">จังหวะที่เธอจะข้ามถนนไปยังฝั่งตรงข้าม.<br/>Mp 3 ของเธอกำลังเล่นเพลงของ gilbert o' sullivan .<br/>พอดีกับเพลง alone again ลอยออกมาจากร้านไหนสักแห่ง.</font></strong></p>
<p><font size="2">มันเป็นเรื่องบังเอิญ เรื่องมหัศจรรย์ <br/>หรือเป็นเพราะโลกนี้มีสายสัมพันธ์ร้อยทุกเรื่องราวเหตุการณ์เป็นเส้นบางๆ.<br/>เธอไม่เคยเชื่อ.<br/>โลกนี้ไม่มีความสัมพันธ์อะไรทั้งนั้น.<br/>ทุกคนล้วนต่างมีชีวิตเป็นของตัวเอง.</font></p>
<p><font size="2"><strong>[[ Flash Back]]</strong><br/>ในชั่วโมงเรียนวิชา สปช. ป.6 เทอม 2 ครูมาลียืนพูดหน้ากระดานดำ :-</font></p>
<p></p>
<p></p>
<p></p>
<p><font size="2"><strong>[สะพานใหม่]<br/>6:00 น.</strong><br/>พลตื่นเช้ามาออกจากบ้านเดินทางไปทำงานด้วยรถส่วนตัว.<br/>อีก 200 เมตรจะถึงสี่แยกเพลง alone again ดังขึ้นมาจากลำโพง.<br/>พลเอื้อมมือไปเร่งวอลลุ่มในจังหวะที่หมาสีดำวิ่งตัดหน้าพอดี.<br/>พลเหยียบเบรคอย่างแรง... <br/><strong>โครม!</strong></font></p>
<p></p>
<p></p>
<p></p>
<p><font size="2"><strong>[ ถนนรามอินทรา กม.8]<br/>7:05 น.</strong> <br/>จังหวะที่สัญญาณไฟเปลี่ยนเป็นสีเขียว.<br/>เสียงเพลง alone again ลอยเข้ามาพอดี.<br/>ส้มชะงักชั่วครู่ก่อนจะก้าวเท้าลงบนทางม้าลาย.<br/>ไปรอรถเมล์เพื่อที่จะไปมหาวิทยาลัย.<br/>กรี๊ด! ว้าย!! เฮ้ย!!!<br/>เสียงร้องระงมดังขึ้นกระชากสติของส้ม.<br/>เกือบไป เฮ้อ~ ส้มถอนหายใจออกมาเบาๆ.</font></p>
<p></p>
<p></p>
<p></p>
<p><font size="2"><strong>[ถนนรามอินทรา กม.4]<br/>6:45 น. <br/></strong>หลังจากโยนหนังสือพิมพ์ให้กับบ้านหลังสุดท้าย.<br/>ปื้ดรีบขับมอเตอร์ไซต์ออกมาจากหมู่บ้าน.<br/>จังหวะที่ผ่านป้อมยามมีเสียงเพลงดังขึ้น.<br/>alone again นี่หว่า. <br/>ปื้ดจำได้ว่าตาที่อยู่ข้างบ้านชอบเปิดฟังบ่อยๆ.<br/>ปื้ดคลอเพลงไปเบาๆ ขับรถมุ่งหน้าไปยัง กม. 8 <br/>จุดหมายปลายทางอยู่ที่ร้านโจ๊กป้าสมศรี.<br/>ป้าสมศรีเป็นใครไม่รู้ ปื้ดรู้แต่ว่าฝีมือป้าแกอร่อย.<br/>ความอร่อยจะหมดลงเมื่อเวลา 07:10 น.<br/>ปื้ดจึงบิดคันเร่งเพิ่มความเร็ว.<br/>รถคันที่อยู่ข้างหน้าหยุดกระทันหัน.<br/><strong>โครม!!!</strong></font></p>
<p></p>
<p></p>
<p></p>
<p><font size="2">.......................................<br/><strong>"เห็นไหมทุกคนล้วนต่างมีชีวิตเป็นของตัวเอง"</strong><br/>เธอสังเกตุเห็นครูมาลียกไหล่ขึ้นมาเล็กน้อยในขณะที่พูดประโยคนี้.<br/>เธอฉงนสงสัย 'แล้วทำไมโลกของแต่ละคนมาบรรจบกัน'<br/>เธอจำไม่ได้หรอกว่าครูมาลีตอบคำถามของเธอว่าอะไร.<br/>เธอจำได้แต่ว่าท้ายสุดแล้วมันก็ต้องกระทบซึ่งกันและกัน.<br/>ชีวิตของคนหนึ่งคนอาจมีผลกระทบกับชีวิตของอีกคนโดยไม่รู้ตัว.<br/>ถ้าสมมติโลกนี้เป็นผลงานศิลปะชิ้นหนึ่ง โลกนี้คงจะเป็นศิลปะแบบคอนลาจขนาดมหึมา.<br/>.......................................</font></p>
<p></p>
<p></p>
<p></p>
<p><strong><font size="2">ระหว่างจะข้ามถนนไปยังฝั่งตรงข้าม.<br/>Mp 3 ของเธอกำลังเล่นเพลงของ gilbert o' sullivan. <br/>พอดีกับเพลง alone again ลอยออกมาจากร้านไหนสักแห่ง.</font></strong></p>
<p></p>
<p></p>
<p></p>
<p><font size="2"><strong>เธอเอื้อมมือไปคลิ๊กปุ่ม next เพื่อฟังเพลงถัดไป.</strong></font></p>
<p></p>
<p></p>
<p></p>
<p><font size="2">Is it getting better Or do you feel the same.<br/>Will it make it easier on you. Now you got someone to blame.</font></p>
<p><font size="2">You say One love One life. When it's one need.<br/>In the night. It's one love. We get to share it.<br/>It leaves you baby. If you don't care for it...</font></p>
<p></p>
<p></p>
อธิษฐาน
tag:www.portfolios.net,2010-04-14:2988839:BlogPost:560064
2010-04-14T11:07:07.000Z
sujitra ji
http://www.portfolios.net/profile/display
<p>เด็กหญิงตัวน้อย<br/>พนมมือกระจ้อยร้อย<br/>เอื้อนเอ่ยขับขาน</p>
<p><br/>"จันทร์เอ๋ย จันทร์เจ้า <br/>ขอข้าวขอแกง<br/>ขอแหวนทองแดง <br/>ผูกมือข้าด้วย"</p>
<p><br/>เด็กชายตัวน้อย<br/>พนมมือกระจ้อยร้อย<br/>เอื้อนเอ่ยขับขาน</p>
<p><br/>"จันทร์เอ๋ย จันทร์เจ้า <br/>ขอเรา สองพี่น้อง<br/>ผู้ใหญ่หันมามอง<br/>ดีกว่าจ้องแต่ทะเลาะกัน"</p>
<p></p>
<p><strong>แด่เด็กหญิง เด็กชาย และคนที่ทะเลาะกันบนโลกใบนี้</strong></p>
<p>เด็กหญิงตัวน้อย<br/>พนมมือกระจ้อยร้อย<br/>เอื้อนเอ่ยขับขาน</p>
<p><br/>"จันทร์เอ๋ย จันทร์เจ้า <br/>ขอข้าวขอแกง<br/>ขอแหวนทองแดง <br/>ผูกมือข้าด้วย"</p>
<p><br/>เด็กชายตัวน้อย<br/>พนมมือกระจ้อยร้อย<br/>เอื้อนเอ่ยขับขาน</p>
<p><br/>"จันทร์เอ๋ย จันทร์เจ้า <br/>ขอเรา สองพี่น้อง<br/>ผู้ใหญ่หันมามอง<br/>ดีกว่าจ้องแต่ทะเลาะกัน"</p>
<p></p>
<p><strong>แด่เด็กหญิง เด็กชาย และคนที่ทะเลาะกันบนโลกใบนี้</strong></p>
จังหวะ
tag:www.portfolios.net,2010-04-05:2988839:BlogPost:550437
2010-04-05T17:00:00.000Z
sujitra ji
http://www.portfolios.net/profile/display
<p></p>
<p>ใจกลางมหานคร<br></br>แสงไฟจากร้านค้าริมทางที่ตั้งเรียงราย<br></br>คนเดินพลุกพล่าน<br></br>เสียงเพลง Alone Again ล่องลอยมาจากที่ไหนสักแห่ง<br></br>"What do we do? What do we do?..."</p>
<p><br></br>================================><br></br></p>
<p>ถ้าหากจะมีแมงเม่าตัวใดบินไปยังถนนแห่งหนึ่งด้วยระยะเวลาปกติของชีวิตอย่างแมงเม่า <br></br>แมงเม่าตัวนั้นจะพบว่ามีผู้หญิงหลายคนยืนอยู่ริมถนน<br></br>และถ้าแมงเม่าตัวนั้นมีสามัญสำนึกด้านเสือกเป็นกิจวัตรแล้วล่ะก็<br></br>แมงเม่าตัวนั้นจะต้องบินต่ำลง ต่ำลง…</p>
<p></p>
<p>ใจกลางมหานคร<br/>แสงไฟจากร้านค้าริมทางที่ตั้งเรียงราย<br/>คนเดินพลุกพล่าน<br/>เสียงเพลง Alone Again ล่องลอยมาจากที่ไหนสักแห่ง<br/>"What do we do? What do we do?..."</p>
<p><br/>================================><br/></p>
<p>ถ้าหากจะมีแมงเม่าตัวใดบินไปยังถนนแห่งหนึ่งด้วยระยะเวลาปกติของชีวิตอย่างแมงเม่า <br/>แมงเม่าตัวนั้นจะพบว่ามีผู้หญิงหลายคนยืนอยู่ริมถนน<br/>และถ้าแมงเม่าตัวนั้นมีสามัญสำนึกด้านเสือกเป็นกิจวัตรแล้วล่ะก็<br/>แมงเม่าตัวนั้นจะต้องบินต่ำลง ต่ำลง จนเข้าไปใกล้ผู้หญิงคนหนึ่ง</p>
<p><br/></p>
<p></p>
<p>เธอ.. ผู้หญิงคนหนึ่งท่ามกลางผู้คนมากมาย<br/>สวมเสื้อเขียว กางเกงดำ รองเท้าบูธ<br/>ใต้เท้าของเธอนั้นเป็นเส้นสีขาว <br/>ขาเธอปักหลัก.. ยึด.. ทำเป็นที่มั่น</p>
<p></p>
<p></p>
<p>เธอคนนั้นหันไปมองขวามืออย่างสม่ำเสมอ<br/>สายตาเปล่งประกายต่อสู้กับแสงไฟที่สาดเข้ามาเป็นระยะ<br/>สลับกับมองจุดหมายที่อยู่เบื้องหน้า</p>
<p><br/>"เอาไงดี" เธอคิดในสมอง<br/></p>
<p></p>
<p>แสงไฟจากหน้ารถสาดลงบนพื้นถนนเป็นจังหวะ..<br/>กระพริบส่งสัญญาณเตือน.. "อย่าเข้ามานะมึง"</p>
<p><br/>เธอคนเดิมตวัดสายตามองรถที่ผ่านแล้วผ่านเล่า..<br/>"เอาไงดี" เธอคิดในสมองอีกรอบ</p>
<p><br/></p>
<p></p>
<p>๑๐ นาทีกว่าแล้ว.. ที่เธอรอแล้วรอเล่า<br/>การจราจรไม่ได้ติดขัด รถวิ่งตามสะดวก<br/>ชีวิตในมหานครไม่เคยหลับไหล</p>
<p></p>
<p></p>
<p><br/></p>
<p></p>
<p><strong>เปรี้ยง!!!</strong></p>
<p><br/><br/><strong>เสียงปืนดังก้อง..</strong></p>
<p></p>
<p></p>
<p><strong>ให้จังหวะสติและสตาร์ทการเดินและวิ่ง<br/>เสียงเพลง Alone Again ลอยมาอีกครั้งขณะข้ามทางม้าลาย</strong></p>
<p></p>
<p></p>
<br/>
Propaganda Read
tag:www.portfolios.net,2010-03-25:2988839:BlogPost:535180
2010-03-25T08:30:00.000Z
sujitra ji
http://www.portfolios.net/profile/display
<br></br><span style="font-weight: bold;">โทรศัพท์เคลื่อนที่ยี่ห้อหนึ่ง</span><br></br>-Series: Series One<br></br>-ระบบเครือข่าย 3.5 G/Quadband<br></br>-จอแสดงผล 2.5 นิ้ว 16 ล้านสี ระบบสัมผัส<br></br>-กล้อง 10 ล้าน/Carl Zeiss lens<br></br>-ติดตั้งค้นหาตำแหน่ง GPS<br></br>-Bluetooh / Wi-Fi / Mp3 / FM / 3.5 แจ๊ค<br></br>-ลำโพงคู่ระบบเสียงสเตอริโอ<br></br>-หน่วยความจำขนาดใหญ่ 18GB<br></br>-รองรับ micro SD card<br></br><br></br><span style="font-weight: bold;">สโลแกน :…</span>
<br/><span style="font-weight: bold;">โทรศัพท์เคลื่อนที่ยี่ห้อหนึ่ง</span><br/>-Series: Series One<br/>-ระบบเครือข่าย 3.5 G/Quadband<br/>-จอแสดงผล 2.5 นิ้ว 16 ล้านสี ระบบสัมผัส<br/>-กล้อง 10 ล้าน/Carl Zeiss lens<br/>-ติดตั้งค้นหาตำแหน่ง GPS<br/>-Bluetooh / Wi-Fi / Mp3 / FM / 3.5 แจ๊ค<br/>-ลำโพงคู่ระบบเสียงสเตอริโอ<br/>-หน่วยความจำขนาดใหญ่ 18GB<br/>-รองรับ micro SD card<br/><br/><span style="font-weight: bold;">สโลแกน : ความบันเทิงครบเครื่องในมือคุณ</span><br/><br/>=====================>>>>>>><br/><br/><span style="font-weight: bold;">ผู้สัมภาษณ์</span> : เป็นยังไงคะ ประสิทธิภาพของมือถือให้ความบันเทิงคุณครบมั้ย?<br/><br/><span style="font-weight: bold;">ผู้ให้สัมภาษณ์คนที่ 1</span><br/>ปกติฉันไม่เคยพบเหตุการณ์ตื่นเต้นเลย <br/>ไม่ว่าไฟจะไหม้ คนจะโดดตึก คนจี้กัน<br/>วันนั้นมีเหตุตื่นเต้นเกิดขึ้น<br/>มีโจรวิ่งราวในซอย<br/>อิฉันจึงยกโทรศัพท์ถ่ายภาพเก็บไว้<br/>แชะ แชะ คมชัดดีนะคะ<br/>...เห็นภาพแว้บเดียวยังรู้เลยว่าชัดขนาดไหน<br/>มันวิ่งถือสปาต้าเข้ามาตัดแขน<br/>ดีนะดิฉันหลบทัน แขนไม่ขาดแต่ข้อมือขาด<br/><br/><span style="font-weight: bold;">ผู้ให้สัมภาษณ์คนที่ 2</span><br/>เวลาออกจากบ้านผมพกหลายอย่าง<br/>ออกาไนซ์ - เอาไว้บันทึกติดต่องาน<br/>ไอพอด - เอาไว้ฟังเพลง <br/>เครื่องเล่นเกมส์ - เอาไว้เล่นยามรถติด<br/>แต่ตอนนี้มีมือถือเครื่องเดียวก็เกินพอ<br/>มันทำให้ชีวิตของผมมีครบทุกรสชาด<br/>แต่มันหายตอนรถชน ผมล้มหมดสติ<br/>ตื่นขึ้นมาของทุกอย่างอยู่ครบ<br/>ยกเว้นมือถือกับเงินในกะเป๋า<br/>อ้อ..ทำไมรถชนผมนะเหรอ<br/>ก็เพราะผมกำลังเดินฟังเพลงเพลินๆ กับดูคลิปอยู่ไง<br/>.......ว่าแล้วผู้ให้สัมภาษณ์คนที่ 2 ก็เข็นรถเข็นจากไป<br/><br/><br/><span style="font-weight: bold;">ผู้สัมภาษณ์ (หันมาพูดกับกล้อง)</span><br/><br/>" วันนี้มีความบันเทิงครบเครื่องในมือคุณหรือยัง? อย่าลืมลองซื้อมาใช้ดูนะคะ " <br/><br/><br/>ว่าแล้วผู้สัมภาษณ์ก็โชว์โทรศัพท์เคลื่อนที่ให้กับกล้องแล้ววิ่งจากไป <br/><br/>ชัวะ.... แขนขาว เรียวบางสวยกระเด็นผ่านหน้ากล้อง <br/>ภาพหน้าจอ เลือดหยดติ๋งๆ แล้วรวมร่างเป็นคำ<br/><br/><span style="font-weight: bold;">ยินดีต้อนรับสู่โลกบันเทิง</span><br/><br/><br/><span style="font-weight: bold;">(ภาพบนจอกลายเป็นสีแดง)</span><br/>เสียงของผู้ชายดังขึ้นพูดเร็วๆ รัวๆ<br style="font-weight: bold;"/><span style="font-weight: bold;">คำเตือน : ของทุกอย่างมีสองด้าน กรุณาใช้อย่างมีสติ</span><br/><br/><br style="font-weight: bold;"/><br/><br/>
"ข้อแม้"
tag:www.portfolios.net,2010-03-22:2988839:BlogPost:530481
2010-03-22T15:16:20.000Z
sujitra ji
http://www.portfolios.net/profile/display
<br></br><span style="font-weight: bold;">แม้ว่า... วันนี้ฉันจะเป็นฝ่ายมาเร็วกว่าใคร</span><br></br>(โดยทั่วไปแล้วมักจะสาย - ข้อแก้ตัวของคนไม่ใส่นาฬิกา)<br></br>แต่ท้ายสุดแล้วเพื่อนก็ต้องโทรตามฉันอยู่ดี<br></br>ก็แหม... ระหว่างรอมันว่างนี่นา เข้าร้านหนังสือดีกว่า ลั่นล้าๆ<br></br>คนเราต้องใช้เวลาว่างให้เป็นประโยชน์..ถูกมะ?<br></br><br></br><br></br><span style="font-weight: bold;">แม้ว่า... วันนี้ฉันอาจจะหิวตาย</span><br></br>เนื่องจากไปร้านไหนๆ ร้านนั้นก็มักจะมีคนรอคิวยาวเหยียด<br></br>แต่ก็ช่างมันเตอะ.. อย่างน้อยๆ…
<br/><span style="font-weight: bold;">แม้ว่า... วันนี้ฉันจะเป็นฝ่ายมาเร็วกว่าใคร</span><br/>(โดยทั่วไปแล้วมักจะสาย - ข้อแก้ตัวของคนไม่ใส่นาฬิกา)<br/>แต่ท้ายสุดแล้วเพื่อนก็ต้องโทรตามฉันอยู่ดี<br/>ก็แหม... ระหว่างรอมันว่างนี่นา เข้าร้านหนังสือดีกว่า ลั่นล้าๆ<br/>คนเราต้องใช้เวลาว่างให้เป็นประโยชน์..ถูกมะ?<br/><br/><br/><span style="font-weight: bold;">แม้ว่า... วันนี้ฉันอาจจะหิวตาย</span><br/>เนื่องจากไปร้านไหนๆ ร้านนั้นก็มักจะมีคนรอคิวยาวเหยียด<br/>แต่ก็ช่างมันเตอะ.. อย่างน้อยๆ เราก็มีเพื่อนตาย<br/>ตายพร้อมเพรียงกันอย่างไม่ได้ตั้งใจ!!<br/><br/><br/><span style="font-weight: bold;">แม้ว่า... วันนี้เพื่อนจะหยิบหมูชิ้นนั้นไปกินหน้าตาเฉย</span><br/>ทั้งๆ ที่ฉันเล็งเอาไว้แล้วในใจแท้ๆ<br/>ไม่เป็นไร เพื่อนกัน แบ่งกันกิน<br/>(พรุ่งนี้เช้าแกท้องเสียแน่เพื่อน!)<br/><br/><br/><span style="font-weight: bold;">แม้ว่า...</span> <span style="font-weight: bold;">วันนี้ฉันจะนึกชื่อของเพื่อนที่พบเจอกันโดยบังเอิญไม่ออก</span><br/>แต่อย่างน้อยๆ เราก็คุยกันได้ตั้งสองสามชั่วโมง<br/>สงสัยเป็นเพราะเวทมนต์หมูกะทะแน่ๆ<br/>(เวทมนต์ที่ปะทุตรงกลางอย่างร้อนเลย-ไอความร้อนจากเตา)<br/><br/><br/><span style="font-weight: bold;">แม้ว่า...</span> <span style="font-weight: bold;">วันนี้เพื่อนฉันจะเดินชนกระจกที่โคตรใส</span><br/>ฉันกับเพื่อนที่เหลือทำได้แค่ร้อง เฮ้ย! แล้วกระจายตัวออก<br/>เพื่อบ่งบอกชี้ชัดว่า.. คนที่ชนน่ะไม่ใช่ชั้น.. แต่มันเป็นไอ้คนนี้!<br/>อย่ามากล่าวหาชั้นผิดๆ นะ.. หุหุ<br/><br/><br/><span style="font-weight: bold;">แม้ว่า... วันนี้รถเพื่อนจะถูกชน ประกันไม่มี แถมโปรโมชั่นน้ำมันหมด</span><br/>จนต้องนำลงมาเข็นเพื่อนำไปแอบตรงขอบข้างถนน<br/>"นี่แหละแก ที่เค้าเรียก ใช้ชีวิตให้เจิดจ้าดั่งดวงอาทิตย์" <br/>-- ปลอบใจเพื่อนพลางเข็นรถเพื่อนพลาง<br/><br/><br/><span style="font-weight: bold;">แม้ว่า... วันนี้ฉันจะเจอ "ข้อแม้" มามากมาย</span><br/>แต่ก็คิดว่า..มิตรภาพมันเติบโตโดยไม่มีข้อแม้..<br/>ถึงแม้ว่า.. นานๆ ทีพวกเราจะเจอกัน ^^<br/><br/><br/><br/><br/>
อุปกรณ์ยังชีพ
tag:www.portfolios.net,2010-03-20:2988839:BlogPost:526848
2010-03-20T04:00:00.000Z
sujitra ji
http://www.portfolios.net/profile/display
<p></p>
<br />
<p><font size="2"><strong>1. พาสเตอร์และยา</strong><br></br>- เอาไว้ปิดแผล บรรเทาอาการเจ็บปวดของร่างกายและจิตใจ</font></p>
<p></p>
<br />
<p><font size="2"><strong>2. ยางลบหรือลิขวิต</strong><br></br>- เอาไว้เตือนใจ คนเราผิดพลาดกันได้ แก้ไขได้ และอย่าป้ายความผิดให้ผู้อื่น</font></p>
<p></p>
<br />
<p><font size="2"><strong>3. พู่กัน ดินสอ ปากกา</strong><br></br>- วาดและเขียนในสิ่งที่คิด</font></p>
<p></p>
<br />
<p><font size="2"><strong>4. ยางรัดของ</strong><br></br>- ดูเพื่อเตือนใจ อะไรๆ ก็ยืดหยุ่นได้…</font></p>
<p></p>
<br />
<p><font size="2"><strong>1. พาสเตอร์และยา</strong><br/>- เอาไว้ปิดแผล บรรเทาอาการเจ็บปวดของร่างกายและจิตใจ</font></p>
<p></p>
<br />
<p><font size="2"><strong>2. ยางลบหรือลิขวิต</strong><br/>- เอาไว้เตือนใจ คนเราผิดพลาดกันได้ แก้ไขได้ และอย่าป้ายความผิดให้ผู้อื่น</font></p>
<p></p>
<br />
<p><font size="2"><strong>3. พู่กัน ดินสอ ปากกา</strong><br/>- วาดและเขียนในสิ่งที่คิด</font></p>
<p></p>
<br />
<p><font size="2"><strong>4. ยางรัดของ</strong><br/>- ดูเพื่อเตือนใจ อะไรๆ ก็ยืดหยุ่นได้ และท้ายสุดมันก็กลับคืนสู่สภาพเดิม ถึงแม้ว่าบางครั้งอาจจะยานไปหน่อย</font></p>
<p></p>
<br />
<p><font size="2"><strong>5. โคมไฟ</strong><br/>- ปิดก็มืด เปิดก็สว่าง ทุกอย่างขึ้นอยู่กับตัวเรา</font></p>
<p></p>
<br />
<p><font size="2"><strong>6. นาฬิกา</strong><br/>- เอาไว้มองเพื่อเตือนสติว่า การ"ฆ่า" เวลาน่ะมันบาป!!</font></p>
<p></p>
<br />
<p><font size="2"><strong>7. กล้อง</strong><br/>- เก็บความทรงจำ กักนามธรรม เพื่อดูในอนาคต</font></p>
<p></p>
<br />
<p><font size="2"><strong>8. ไม้บรรทัด</strong><br/>- คนเราควรมีความซื่อตรง</font></p>
<p></p>
<br />
<p><font size="2"><strong>9. กรรไกรตัดเล็บ</strong><br/>- บางอย่างก็ต้องตัดให้ขาด ชั้บ ชั้บ ชั้บ</font></p>
<p></p>
<br />
<p><font size="2"><strong>10. ไม้จิ้มฟันหรือไหมขัดฟัน</strong><br/>- ขัดใจเพื่อความสะอาด ล้ำลึกซุกซอกทุกมุม</font></p>
<p></p>
<br />
<p><font size="2"><strong>11. ร่ม</strong><br/>- เอาไว้ป้องกันสิ่งที่มองไม่เห็นเช่นรังสี UV จากดวงอาทิตย์</font></p>
<p></p>
<br />
<p><font size="2"><strong>12. หนังจีน</strong><br/>- กระบวนท่าต่อสู้ต่างๆ ย่อมสำคัญ แต่ที่สำคัญเหนืออื่นใดคือการไร้กระบวนท่าต่างหากที่สยบทั่วแผ่นดิน</font></p>
<p></p>
<br />
<p><font size="2"><strong>13 คำพูด</strong><br/>- ขอโทษ ขอบคุณ ขอบใจ - เพื่อเสริมสร้างความสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์กับมนุษย์</font></p>
<p></p>
<br />
<p><font size="2"><strong>14. มือและขา</strong><br/>- มีไว้เพื่อเลือก.. จะลงมือสร้างสรรค์หรือว่าทำลาย!!</font></p>
<p></p>
<p></p>
<p><br/></p>
บ้านสีขาว
tag:www.portfolios.net,2010-03-16:2988839:BlogPost:520712
2010-03-16T17:45:08.000Z
sujitra ji
http://www.portfolios.net/profile/display
<br></br><span style="font-weight: bold;">(เปิดม่าน)</span><br></br><br></br><span style="font-weight: bold;">ฉาก</span> : <span style="font-weight: bold;">บ้านหลังสีขาวตั้งตะหง่านอยู่ตรงหน้า มีต้นไม้ใหญ่ขนาบทั้งซ้าย-ขวา ชายสี่คนยืนอยู่บริเวณหน้าบ้าน คนหนึ่งสวมเสื้อสีดำ คนหนึ่งสวมเสื้อสีเหลือง คนหนึ่งสวมเสื้อสีฟ้า อีกคนสวมเสื้อสีเขียว</span><br></br><br></br><br></br>ป้อม : เอาไงดี ไอ้ปื๊ด ไอ้เปี๊ยก ไอ้ป็อด เลือกสีอะไร เบื่อสีขาวแล้วนะ<br></br>ปื๊ด : อย่างนี้ต้องประชุม<br></br>เปี๊ยก : เอาสิ<br></br>ป็อด : ประชุม ประชุม…<br></br><br></br>
<br/><span style="font-weight: bold;">(เปิดม่าน)</span><br/><br/><span style="font-weight: bold;">ฉาก</span> : <span style="font-weight: bold;">บ้านหลังสีขาวตั้งตะหง่านอยู่ตรงหน้า มีต้นไม้ใหญ่ขนาบทั้งซ้าย-ขวา ชายสี่คนยืนอยู่บริเวณหน้าบ้าน คนหนึ่งสวมเสื้อสีดำ คนหนึ่งสวมเสื้อสีเหลือง คนหนึ่งสวมเสื้อสีฟ้า อีกคนสวมเสื้อสีเขียว</span><br/><br/><br/>ป้อม : เอาไงดี ไอ้ปื๊ด ไอ้เปี๊ยก ไอ้ป็อด เลือกสีอะไร เบื่อสีขาวแล้วนะ<br/>ปื๊ด : อย่างนี้ต้องประชุม<br/>เปี๊ยก : เอาสิ<br/>ป็อด : ประชุม ประชุม<br/><br/> <br/>ป้อม : เอาสีดำดีกว่า ดูลึกลับ มีเสน่ห์ชวนค้นหา<br/>ปื๊ด : ไม่ๆ สีเหลือง เด่นกว่า<br/>เปี๊ยก : สีฟ้าก็ดีนะ สดใสดี<br/>ป็อด : สีเขียวสิ ดูสดชื่น<br/><br/><br/>ป้อม : โอ๊ย! เลือกไม่ถูก โอน้อยออกดีกว่า<br/>ปื๊ด : ก็ได้<br/>เปี๊ยก , ป็อด พยักหน้าเห็นด้วย<br/><br/> <br/>ป้อม : เอานะ...โอน้อยยยย...ออก !<br/>ปื๊ด : เฮ้ย!..หงายเหมือนกัน.<br/>เปี๊ยก : โอ๊ววว...<br/>ป็อด : โอ๊ววววววว...<br/><br/> <br/>ป้อม : อีกทีนะ โอน้อยยยยยย...ออก !!!.<br/>ปื๊ด : จ๊ากกกก...หงายเหมือนกันอีกแล้ว<br/>เปี๊ยก : เอ็งไม่คิดจะออกอย่างอื่นหรือไง...<br/>ป็อด : โอใหม่อีกรอบล่ะกัน..<br/><br/><br/>ป้อม : โอน้อยยยยยย...ออก !!!.<br/>ปื้ด, เปี๊ยก , ป็อด : คว่ำเหมือนกันอีกแล้ว<br/><br/> <br/>ป้อม : บ่ะ! เอาใหม่ โอน้อยยยยยย...ออก !!!.<br/>ปื้ด, เปี๊ยก , ป็อด : คว่ำเหมือนกันอีกแล้ว<br/><br/><br/>ป้อม : เหมือนกัน เอาใหม่<br/><br/>ป้อม : เหมือนกัน เอาใหม่<br/><br/>ป้อม : เหมือนกัน เอาใหม่<br/><br/><br/><span style="font-weight: bold;">ทุกคนยังคงโอน้อยออกต่อไปเรื่อยๆ แสงบนเวทีค่อยๆ มืดลง แล้วก็กลับมาสว่างอีกครั้ง และบ้านก็ยังเป็นสีขาว</span><br/><br/><br/><span style="font-weight: bold;">(ปิดม่าน)</span><br/><br/><br/><br/>
ผมและเธอ..ถูกเขา..
tag:www.portfolios.net,2010-03-15:2988839:BlogPost:516925
2010-03-15T09:30:00.000Z
sujitra ji
http://www.portfolios.net/profile/display
<br></br><span style="font-weight: bold;">"กรี๊ดดดดดดดดด.... อย่า อย่าทำฉัน"</span><br></br>เสียงกรีดร้องขอความช่วยเหลือหลุดลอดออกมาจากปาก <br></br>หญิงสาวตะโกนกู้ก้องสุดเสียงและพยายามสะบัดแขน สะบัดขา ดิ้นรน ต่อสู้<br></br>แต่การขัดขืนหาได้ประสบความสำเร็จไม่<br></br>ความมืดโปรยตัวลงอย่างอ้อยสร้อย บนท้องฟ้าไร้สีสัน เวิ้งว้างและไร้ดาว<br></br>ใบไม้ไม่ไหวติง ทุกอย่างเงียบเชียบ เงียบ เงียบ เงียบสงบ<br></br>ยกเว้นหัวใจของเธอที่กำลังเต้นรัวระส่ำด้วยความหวาดกลัวเขาคนนั้น<br></br>เธอจะโดนกระทำเยี่ยงไร…
<br/><span style="font-weight: bold;">"กรี๊ดดดดดดดดด.... อย่า อย่าทำฉัน"</span><br/>เสียงกรีดร้องขอความช่วยเหลือหลุดลอดออกมาจากปาก <br/>หญิงสาวตะโกนกู้ก้องสุดเสียงและพยายามสะบัดแขน สะบัดขา ดิ้นรน ต่อสู้<br/>แต่การขัดขืนหาได้ประสบความสำเร็จไม่<br/>ความมืดโปรยตัวลงอย่างอ้อยสร้อย บนท้องฟ้าไร้สีสัน เวิ้งว้างและไร้ดาว<br/>ใบไม้ไม่ไหวติง ทุกอย่างเงียบเชียบ เงียบ เงียบ เงียบสงบ<br/>ยกเว้นหัวใจของเธอที่กำลังเต้นรัวระส่ำด้วยความหวาดกลัวเขาคนนั้น<br/>เธอจะโดนกระทำเยี่ยงไร ชีวิตข้างหน้าจะเป็นแบบไหน<br/>อนาคต ตอนจบล่ะ ชีวิตเป็นของเธอหรือไม่ เธอไม่มีสิทธิ์อะไรเลยหรือ <br/>เธอพยายามสู้สุดชีวิต พยายามต่อสู้กับเขา เขาที่กำลังข่มขืนเธอ<br/><br/>ชายคนนี้ยิ่งใหญ่ ใหญ่มากพอที่จะกระทำสิ่งที่ผิดให้เป็นถูกได้หรือถูกให้เป็นผิดก็ได้<br/>และตอนนี้เขาพยายามยัดเยียดความเป็นเขาให้กับเธอ<br/><br/> ------------------------------------------------------------<br/><br/><span style="font-weight: bold;">"อย่าาาาาาาาา..... อย่าทำผม"</span><br/>เสียงตะโกนกู่ก้องของผมแผดดังขึ้นทะลุทะลวงความเงียบ<br/>ผมพยายามขัดขืนมันสุดชีวิต จะมีใครมาช่วยผมทันเวลาไหม<br/>ผมเหลือบมองไปที่บานประตู มันปิดสนิท กั้นผมเอาไว้<br/>ความเป็นกับความตาย ขึ้นอยู่กับเขา<br/>เขาจะรู้ไหม.. ผมกำลังกลัว สับสน <br/>อยากวิ่งเอาหัวไปกระแทกกับประตู หวังให้มันเปิด<br/>ใครกันนะที่บอกว่าผู้ชายต้องไม่ร้องไห้<br/>ผมอยากบอกใครคนนั้นเหลือเกินว่า..<br/>ผู้ชายไม่ได้อยากร้องไห้ เพีบงแต่น้ำตามันไหลออกมาเอง<br/>ขณะนี้น้ำตาผมกำลังเริ่มก่อตัว เคลียคลออยู่บนหน้า<br/>สิ่งเดียวที่ผมคิด นี่ผมต้องยอมเขาจริงๆ หรือ<br/>เขาคิดอย่างไร เขาทำได้ยังไง ทำไมเขาทำกับผมอย่างนี้<br/>นั่น... ผมเห็นเขากำลังแสยะยิ้ม... เขากำลังยัดเยียดความเป็นเขาให้กับผม<br/><br/> ------------------------------------------------------------<br/><br/><span style="font-weight: bold;">ชายคนหนึ่งกำลังเร่าร้อน <br/>ไม่ว่าจะข้างขึ้น ข้างแรม ยามเช้า หรือยามเย็น</span><br/>ชายคนนั้นเห็นเขาและเธออยู่ในจินตนาการตลอดเวลา<br/>เขารู้ว่า เขาสร้างมลทินให้กับพวกมันได้ และเขาก็ต้องการ<br/>เพื่อตอบสนองอารมณ์เขา เพื่อตอบสนองอารมณ์ของโลก<br/>เพื่อความยิ่งใหญ่ เพื่อความสำเร็จ หรือจะเพื่ออะไรก็ตามแต่<br/>เขารู้ว่านี่คือศิลปะอันยิ่งใหญ่ <br/>การยัดเยียดของเขา ทำให้โลกโลดเเล่นไปข้างหน้า<br/>หากไม่มีเขา เรื่องแต่ละเรื่องก็ไม่มีวันจบ เขาต้องทำหน้าที่ตรงนี้ให้ดีที่สุดและต้องทำให้มันสำเร็จ<br/><br/><span style="font-weight: bold;">เขากำลังยัดเยียดความคิดให้แก่ตัวละคร</span><br/>ตัวละครของเขากำลังโลดแล่นวิ่งอยู่บนกระดาษ<br/>อีกสักพักพวกคุณ คุณ และคุณคงได้อ่านกัน<br/>และเมื่อถึงเวลานั้น ยามที่คุณหยิบหนังสือสักเล่มขึ้นมาอ่าน<br/>คุณกำลังโดนเขายัดเยียดความคิดให้แล้ว<br/><br/><br/><span style="font-weight: bold;">ระวังติดกับ.</span><br style="font-weight: bold;"/><span style="font-weight: bold;">โปรดคิดทุกครั้งเมื่ออ่านจบและใช้วิจารณญาณในการอ่าน.</span><br/><br/>:))<br/><br/><br/><span style="font-weight: bold;"><br/>หมายเหตุ :</span><br/><br/>1. ข่มขืน เป็นกิริยา บังคับ, ขืนใจ, ขู่เข็ญ. ( พจนานุกรม ฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ. ๒๕๔๒ )<br/><br/>2. ตอนเขียนเรื่องนี้เพราะประโยคของน้องคนหนึ่ง "ผมชอบยัดเยียดคำพูดให้กับตัวละคร" อีกทั้งตอนนั้นฉันเมา จินตนาการเรื่อยเปื่อย ไร้สาระ 555+<br/><br/>
เกมส์
tag:www.portfolios.net,2010-03-12:2988839:BlogPost:512081
2010-03-12T09:30:53.000Z
sujitra ji
http://www.portfolios.net/profile/display
<p></p>
<p><strong>ถ้าโจ๊กเกอร์บอกว่ามันแค่เกมส์</strong></p>
<p><strong>แบทแมนจะว่ายังไงนะ?</strong></p>
<p></p>
<p><strong>--------------------------------------------------------------->>></strong></p>
<p></p>
<p><font size="3"><strong>สามชั่วโมงแล้ว...</strong><br></br></font>ที่ <strong>ผม</strong> มอง <strong>ลูซิเฟอร์</strong> เล่นอะไรสักอย่างอยู่หน้าคอมพิวเตอร์<br></br>บางทีเขาก็ยิ้ม บางทีเขาก็หัวเราะ <br></br>ผมชะโงกหน้าเข้าไปใกล้ๆ…</p>
<p></p>
<p><strong>ถ้าโจ๊กเกอร์บอกว่ามันแค่เกมส์</strong></p>
<p><strong>แบทแมนจะว่ายังไงนะ?</strong></p>
<p></p>
<p><strong>--------------------------------------------------------------->>></strong></p>
<p></p>
<p><font size="3"><strong>สามชั่วโมงแล้ว...</strong><br/></font>ที่ <strong>ผม</strong> มอง <strong>ลูซิเฟอร์</strong> เล่นอะไรสักอย่างอยู่หน้าคอมพิวเตอร์<br/>บางทีเขาก็ยิ้ม บางทีเขาก็หัวเราะ <br/>ผมชะโงกหน้าเข้าไปใกล้ๆ <br/>อยากรู้ว่าเขาทำอะไร<br/>อ้อ....เขากำลังเล่นเกมส์</p>
<p></p>
<p>The Earth Sims.</p>
<p><br/>กำลังง่วนอยู่กับการตกแต่งหัว หู ลำตัวข้างหน้า ลำตัวข้างหลัง หาง ขาหน้า ขาหลัง..<br/>สร้างเสร็จ เขาก็คลิ๊กขวาที่ตัวรูป เลือก Copy แล้วก็ Paste , Paste , Paste , Paste....<br/>....ไม่ต้องคิดอะไรให้มาก ไม่ต้องครีเอทหลายๆ ครั้ง <br/>พอได้หลายตัวแล้ว ผมเห็นเขาลากมันไปวางกองอยู่พื้นที่สี่เหลี่ยมเล็กๆ ของหน้าคอม <br/>สี่เหลี่ยมกล่องนั้นมีตัวหนังสือเขียนว่า</p>
<p><br/> <em>" ที่วางชั่วคราว "</em></p>
<p><br/>อืม... ทำไมเขาไม่สร้างที่อยู่ก่อนนะ <br/>คงลืมมั้ง..ผมคิด.</p>
<p></p>
<p><br/>_____________________</p>
<p></p>
<p>(ห้องเงียบชั่วขณะ)<br/>_____________________</p>
<p></p>
<p></p>
<p>สักพักผมเห็นเขายกมือทุบท้ายทอยเบาๆ เอามือบีบขมับบ้าง <br/>บางคราก็เอียงคอซ้าย - ขวา แล้วก็ลุกขึ้นยืนเดินไปในห้องนอน</p>
<p></p>
<p>คราวนี้ผมเดินมาดูที่หน้าจอเขาเลย.</p>
<p></p>
<p>อืม... ทำไมรูปร่างประเทศมันเหมือนกันหมดหว่า ... คง Copy ล่ะมั้ง<br/>อืม... ทำไมผู้หญิงคล้ายๆ กันหมดหว่า ... คง Copy ล่ะมั้ง<br/>อืม... ทำไมผู้ชายคล้ายๆ กันหมดหว่า ... คง Copy ล่ะมั้ง<br/>อืม... ทำไมโรงเรียนคล้ายๆ กันหมดหว่า ... คง Copy ล่ะมั้ง</p>
<p>อืม... ทุกอย่างคล้ายกันหมดเลย แม้กระทั่งคุณสมบัติลักษณะเฉพาะตัวก็ใช่.<br/>ไม่มีอันไหนแหกกฏ.</p>
<p>และตอนนี้ที่เครื่องของเขาก็ถูก Set ค่าไว้ให้ทำการ Copy มนุษย์ต่อไปโดยอัตโนมัติ<br/>ทุกสิ่งทุกอย่างเป็นระบบ แบบแผนที่เขาางเอาไว้</p>
<p>ผมนั่งดูการทำงานของการ Copyอย่างเพลินๆ</p>
<p></p>
<p></p>
<p>ติ๊ด... ติ๊ดติ๊ด ....ติ๊ด ... ติ๊ดติ๊ด ... ติ๊ด ติ๊ด ... ตี๊ดดด.. . .ดด.... ดด ดด........ด<br/>เกิดอะไรขึ้นไม่รู้ ผมกำลังมองหาที่มาของเสียงหวังจะปิด ..</p>
<p></p>
<p>ตั๊ก.. ตั๊ก.. ตั๊ก.. ตั๊ก.. ตั๊ก.. ตั๊ก.. ตั๊ก.. ตั๊ก..กกกก...ก. <br/>เสียงฝีเท้าเขาวิ่งเข้ามา ผมเลยเดินออกมายืนมองอยู่ห่างๆ เช่นเดิม</p>
<p></p>
<p>ก่อนที่ผมจะออกมานั้น</p>
<p>หางตาผมเห็นภาพชายที่เขาสร้างเดินออกมาจากพื้นที่ที่เขากำหนดไว้.</p>
<p></p>
<p><strong>ตัวละคร ทำงานนอกเหนือคำสั่ง!<br/></strong>... สิ่งเดียวที่ผมคิดได้...</p>
<p><br/>และเขาคงคิดเช่นเดียวกับผม <br/>เพราะผมเห็นเขาพยายามคลิกเมาส์ด้านขวาอีกรอบเพื่อเลือกคำสั่ง Delete</p>
<p></p>
<p>เขาพยายามกด Delete หลายๆ ตัวละครตัวนั้นก็ยังไม่หายไปสักที</p>
<p>" แ ม่ ง เอ้ย เกิดไรขึ้นว่ะ"</p>
<p><br/>แกร๊กๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ ....</p>
<p><br/>"อยากเจอคำสั่งพิเศษเหรอไง หา ! .... "</p>
<p></p>
<p>เขาพิมพ์อะไรสักอย่าง อาจเป็นคำสั่งพิเสษที่เขาพูด<br/>ผมก็ไม่ค่อยเข้าใจเท่าไหร่นัก<br/>จังหวะที่เขาพิมพ์เสร็จ กำลังจะกด Enter ลงไปนั้น<br/>ภาพที่ผมเห็นทั้งหมดก็เลือนหายไป</p>
<p>.</p>
<p>.</p>
<p>.<br/><strong><font size="3">หายไปจากหน้าจอคอมพิวเตอร์ของผม.</font></strong></p>
<p></p>
<p><strong>ผมยกมือออกจากปุ่ม Enter.</strong></p>
<p></p>
<p><strong>ก่อนจะเบนสายตามองเครื่องปริ้นท์ที่วางอยู่ข้างๆ <br/>มันกำลังทำงานต่อไปอย่างซื่อสัตย์<br/>กระดาษที่ดูเหมือนจะยาวไม่รู้จบที่ไหลออกมานั้น<br/>ท่อนหนึ่งมีข้อความปรากฏว่า.</strong></p>
<p></p>
<p><strong>คำเตือน</strong> : ตัวละครทำงานนอกเหนือคำสั่ง อาจมีปัญหาในการควบคุม <br/><strong>คำแนะนำ</strong> : อันตราย ควบคุมด่วน หากไม่สามารถควบคุมได้ อนุญาติให้ใช้คำสั่งพิเศษ</p>
<br/><br/><br/>
เรื่องเล็กๆ
tag:www.portfolios.net,2010-03-10:2988839:BlogPost:508021
2010-03-10T05:22:16.000Z
sujitra ji
http://www.portfolios.net/profile/display
<br></br><span style="font-weight: bold;">เย็นของเมื่อวาน.</span><br></br><br></br><br></br><span style="font-weight: bold;">ขณะเดินเล่นที่ห้างใกล้บ้าน.</span><br></br>จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงผู้หญิงดังขึ้นข้างหลังว่า...<br></br>"มันหนักนะ"<br></br>เเล้วเสียงผู้ชายก็ตามมา<br></br>"ไม่เป็นไร เค้าช่วยถือ แค่นี้เค้าทำได้"<br></br><br></br><span style="font-weight: bold;"><br></br>ขณะต่อคิวรอซื้อไอศครีม.</span><br></br> จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงผู้ชายดังขึ้นด้านหน้าว่า...<br></br>"ตัวเอง กินไอศครีมเพื่อเค้าได้มั้ย"<br></br> "อ้วนอ่ะ" เสียงผู้หญิงตอบกลับทันใด…
<br/><span style="font-weight: bold;">เย็นของเมื่อวาน.</span><br/><br/><br/><span style="font-weight: bold;">ขณะเดินเล่นที่ห้างใกล้บ้าน.</span><br/>จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงผู้หญิงดังขึ้นข้างหลังว่า...<br/>"มันหนักนะ"<br/>เเล้วเสียงผู้ชายก็ตามมา<br/>"ไม่เป็นไร เค้าช่วยถือ แค่นี้เค้าทำได้"<br/><br/><span style="font-weight: bold;"><br/>ขณะต่อคิวรอซื้อไอศครีม.</span><br/> จู่ๆ ก็ได้ยินเสียงผู้ชายดังขึ้นด้านหน้าว่า...<br/>"ตัวเอง กินไอศครีมเพื่อเค้าได้มั้ย"<br/> "อ้วนอ่ะ" เสียงผู้หญิงตอบกลับทันใด <br/>"ถึงตัวเองจะอ้วน แต่เค้าก็รักตัวเองนะ"<br/><br/><span style="font-weight: bold;"><br/>ขณะเดินออกจากห้าง.</span><br/>"เดินนำหน้าไปก่อนเลย เดี๋ยวผมเข็นรถตาม"<br/>"ไม่เป็นไร เราจะเดินไปพร้อมกัน"<br/><br/><br/><br/><br/>
หนังรัก
tag:www.portfolios.net,2010-03-09:2988839:BlogPost:506439
2010-03-09T07:00:00.000Z
sujitra ji
http://www.portfolios.net/profile/display
<br/>เขาชอบดูหนังรัก<br/>ฉันไม่ชอบดูหนังรัก<br/>เรานั่งชมด้วยกัน<br/>หนังรักในดวงใจเขา<br/>กลายเป็นหนังรักในใจ<span style="font-weight: bold;">เรา</span><br/><br/>. . . . . . . . . . . <br/>... ... ...<br/><br/>เขาชอบดูหนังรัก<br/>ฉันไม่ชอบดูหนังรัก<br/>เพราะนั่งดูเดียวดาย<br/>หนังรักในดวงใจเขา<br/>กลายเป็นหนังรักในใจ<span style="font-weight: bold;">ฉัน</span><br/><br/><br/>
<br/>เขาชอบดูหนังรัก<br/>ฉันไม่ชอบดูหนังรัก<br/>เรานั่งชมด้วยกัน<br/>หนังรักในดวงใจเขา<br/>กลายเป็นหนังรักในใจ<span style="font-weight: bold;">เรา</span><br/><br/>. . . . . . . . . . . <br/>... ... ...<br/><br/>เขาชอบดูหนังรัก<br/>ฉันไม่ชอบดูหนังรัก<br/>เพราะนั่งดูเดียวดาย<br/>หนังรักในดวงใจเขา<br/>กลายเป็นหนังรักในใจ<span style="font-weight: bold;">ฉัน</span><br/><br/><br/>
เหลือรักอยู่บ้างไหม?
tag:www.portfolios.net,2010-03-08:2988839:BlogPost:504343
2010-03-08T07:30:00.000Z
sujitra ji
http://www.portfolios.net/profile/display
<span style="font-weight: bold;"><br></br>7 มีนาคม 2553</span><br></br><br style="font-weight: bold;"></br><span style="font-weight: bold;">8.35 น.</span><br></br>ตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกเหมือนเคย<br></br>เธอยังมีชีวิตอยู่.<br></br>ตามมาด้วยอาการปวดหัว<br></br>ต้องบอกใครสักคนไหม?<br></br>เมื่อคืนเธอนอนไม่หลับ.<br></br><br></br><span style="font-weight: bold;">09.00 น.</span><br></br>เดินไปเปิดตู้เย็น<br></br>ไม่มีอะไรนอกจากน้ำเปล่าขวดเดียว<br></br>แยมสตอร์เบอร์รี่ที่มีอายุแค่ 18…
<span style="font-weight: bold;"><br/>7 มีนาคม 2553</span><br/><br style="font-weight: bold;"/><span style="font-weight: bold;">8.35 น.</span><br/>ตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกเหมือนเคย<br/>เธอยังมีชีวิตอยู่.<br/>ตามมาด้วยอาการปวดหัว<br/>ต้องบอกใครสักคนไหม?<br/>เมื่อคืนเธอนอนไม่หลับ.<br/><br/><span style="font-weight: bold;">09.00 น.</span><br/>เดินไปเปิดตู้เย็น<br/>ไม่มีอะไรนอกจากน้ำเปล่าขวดเดียว<br/>แยมสตอร์เบอร์รี่ที่มีอายุแค่ 18 พ.ค.52<br/>และหมูยอห่อหนึ่ง.<br/><br/>เธอเดินขึ้นบันไดอีกรอบเพื่อเข้าห้องน้ำทำภารกิจส่วนตัว.<br/><br/><span style="font-weight: bold;">10.30 น.</span><br/>ล็อกกุญแจบ้าน<br/>เท้าของเธอก้าวเดินสู่โลกภายนอก.<br/><br/>ร้อนชิบ..<br/>ขณะนี้จะมีสักกี่คนบนโลกที่มีความรู้สึกเดียวกันกับเธอนะ.<br/><br/>เย็นจัง..<br/>ความรู้สึกเมื่อมือสัมผัสกับแก้วกาแฟกระดาษ.<br/><br/><span style="font-weight: bold;">12.30 น.</span><br/>เธอนั่งอยู่หน้าจอคอม เช็คเมลล์ <br/>คลิ๊ก คลิ๊ก คลิ๊ก ไล่ตามวันไปเรื่อยๆ<br/>ไม่มีข่าวสารจากใครมาหลายปีแล้ว<br/>เขาไม่ว่าง<br/>เขาทำงาน<br/>เขาเรียนหนัก<br/>เอ๊ะ! หรือว่าเขาลืมเธอไปแล้ว...<br/>ลืมเธอ ลืมเธอ ลืมแน่นอน.<br/><br/><span style="font-weight: bold;">13.00 น.</span><br/>หยิบ "รักน้อยนิดมหาศาล" ใส่ลงไปในเครื่อง<br/>วันนี้เธอก็นั่งมองตัวละคร "เคนจิ" เพียงคนเดียวอีกครั้ง<br/>เธอชอบฉากการพยายามฆ่าตัวตายของเขา<br/>อันที่จริง เขาคงไม่อยากตายหรอกมั้ง<br/>เพียงแค่เขาไม่มีความสุข กับการมีชีวิตอยู่<br/>ในโลกนี้.. จะมีใครสักคนเหมือนเคนจิมั้ยนะ?<br/><br/><span style="font-weight: bold;">13.30 น.</span><br/>เธอดูไม่จบเป็นครั้งที่เท่าไหร่ก็ไม่รู้ <br/>รู้สึกอึดอัดขัดใจเคนจิเหลือแสน<br/>คนบ้าอะไร เหงาอยู่ได้ จมจ่อมอยู่กับตัวเอง<br/>เอาความปรารถนาของตนเองตั้งเป็นกฏ<br/>เวลาทำอะไรจะได้ไม่ต้องรู้สึกผิด<br/>ชีวิตมันเป็นเรื่องสุดวิสัยจริงหรือ?<br/>ใครหลายคนคงร้องไห้ เศร้าไปกับรักน้อยนิด.<br/><br/>เธอเลือกที่จะนอนอ่านหนังสือกลิ้งไปกลิ้งมาบนพื้นบ้าน.<br/>เผลอหลับ.<br/><br/><span style="font-weight: bold;">14.40 น.</span><br/>ตื่นมา เธอเช็คเมลล์ สถานะยังคงเช่นเดิม<br/>ไม่มีอะไรใหม่ ไม่มีอะไรนอกจากเมลล์ขยะ<br/>เปิดบล็อก คิดๆ ขีดๆ เขียนๆ อารมณ์ลงไป<br/>คนอ่านจะรู้สึกยังไงนะเวลาอ่าน<br/>คล้อยตามคนเขียน นั่งเสพจินตนาการ หรือว่าอ่านผ่านไปเฉยๆ<br/>ช่างเถอะ.. คิดมากปวดหัว หน้าแก่ เหี่ยวเร็ว <br/><br/><span style="font-weight: bold;">16.00 น.</span><br/>หยิบแผ่น Lost In Translation ลงในเครื่องเล่น DVD<br/>หนังอะไรหนอ ดูแล้วละเมียดละไมเหลือเกิน<br/>จนแอบเผลอคิดว่าตัวเองเป็นนางเอก!!!<br/><br/><span style="font-weight: bold;">17.40 น</span>.<br/>กด Pause ค้างไว้ชั่วคราวเพราะท้องเริ่มร้อง<br/>กินอะไรดีล่ะทีนี้?<br/>เมื่อกี้ลืมซื้อของกินมาแช่ไว้<br/>มาม่าเป็นคำตอบสุดท้ายก็แล้วกัน<br/>แกะมาม่าใส่ถ้วย แช่น้ำไว้สิบห้านาที<br/>นำเข้าไมโครเวฟ ตั้งเวลาอยู่ที่สองนาที<br/>มีใครบางคนถามว่าทำไมไม่สามนาทีล่ะ<br/>แล้วทำไมต้องสามนาทีล่ะ... น้อยกว่าไม่ได้หรือ?<br/><br/><span style="font-weight: bold;">19.00 น.</span><br/>หิวอีกแล้ว<br/>เดินออกไปซื้อนมกล่องมากินดีกว่า<br/>ร้านขายของชำมีอะไรให้เลือกเยอะแยะ<br/>เหลือบมองเห็นแยมในตู้แช่เย็น<br/>จะซื้อแยมสตอร์เบอร์รี่ขวดใหม่ดีไหมนะ?<br/><br/>เธอยืนมองไอน้ำที่จับอยู่บนกระจกตู้แช่<br/>"อยากได้อะไรก็หยิบสิ" เจ้าของร้านตะโกนบอก<br/>"ไม่เป็นไรค่ะ ขอคิดให้ได้ก่อน ค่อยเปิดมันเปลืองไฟ"<br/><br/>ภาพหลังกระจกเห็นลางเลือน<br/>ตอนนี้เขาเลิกกินแยมสตอร์เบอร์รี่หรือยังนะ?<br/><br/>เอื้อมมือเปิดตู้แช่..<br/>กำลังจะคว้าแยมบลูเบอร์รี่กลับบ้านแทน<br/>ดันคิดขึ้นมาได้ว่าไม่มีขนมปังนี่หว่า?<br/>ชักมือกลับทันใด ตัดใจลาจากแยมเลยก็แล้วกัน<br/>อืม... วันนี้ตัดใจอีกครั้งที่จะเลิกคิดถึงใครบางคน.<br/><br/>เมื่อไหร่จะลืมอย่างจริงจัง-เธอเคยถามตัวเองหลายหน<br/>เอาน่า.. โลกยังคงหมุนต่อไป คิดถึง "รัก"ก็รู้สึกดี<br/>เท่านี้ก็เพียงพอแล้ว.<br/><br/><span style="font-weight: bold;">20.00 น.</span><br/>อ่านการ์ตูน ดูหนัง. <br/><br/><span style="font-weight: bold;">24.00 น.</span><br/>นอน.<br/><br/><br/><br style="font-weight: bold;"/><span style="font-weight: bold;">8 มีนาคม 2553</span><br/><span style="font-weight: bold;"><br/>08.35 น.</span> <br/>ตื่นขึ้นมาด้วยความรู้สึกเหมือนเคย<br/>ฉันยังมีชีวิตอยู่.<br/>เริ่มต้นใหม่ด้วยความรักชีวิต<br/>รักน้อยนิดที่มีค่ามหาศาล.<br/><br/><span style="font-weight: bold;">09.00 น.</span><br/>อ่านข่าวหนังสือพิมพ์เก่าบ้างใหม่บ้าง<br/>ที่วางกองอยู่เหนือชักโครกที่แปลงร่างเป็นชั้นวางหนังสือ<br/><br/><font size="2"><span style="font-weight: bold; font-style: italic;">[มติชน]</span> <span style="font-style: italic;">พ่อขึ้นศาลอ้างฆ่าลูกสาวให้พ้นทุกข์ เลิกเจ็บปวดคลั่งถูกผู้ชายข่มขืน สำนักข่าวต่างประเทศรายงานเมื่อวันที่ 4 มี.ค.ว่า...</span></font><br/><br/>รักของแต่ละคนคงน้อยนิดจนกระทั่งลืมรัก -โศกนาฏกรรม-<br/><br/><span style="font-weight: bold;">"ขอความรักบ้างได้ไหม?"</span> คิดถึงหนังสือเล่มนี้ขึ้นมาทันที <br/><br/><span style="font-weight: bold;">ในเศษเสี้ยวของสติ คนเราจะมีรักเหลืออยู่บ้างไหม?</span><br/><br/><br/><br/>
ที่สุดกับความสุข
tag:www.portfolios.net,2010-03-07:2988839:BlogPost:503017
2010-03-07T08:30:00.000Z
sujitra ji
http://www.portfolios.net/profile/display
<br></br><p><strong>ที่สุด.</strong></p>
<p></p>
<p>ว่ากันว่า...</p>
<p>ไม่มีอะไรดีที่สุด</p>
<p>ไม่มีอะไรเลวร้ายที่สุด</p>
<p>ไม่มีอะไรน่ากลัวที่สุด</p>
<p>มากไปกว่าความคิดของตัวเอง</p>
<p></p>
<p><strong><br></br></strong></p>
<p><strong>ความสุข.</strong></p>
<p>มีความสุขดีเหรอ?</p>
<p>คำถามที่เพื่อนมักจะใช้เมื่อเวลาฉันเปลี่ยนงาน</p>
<p>"ไม่รู้สิ" จำไม่ได้ว่ามีความสุขหรือเปล่า</p>
<p>รู้แต่ฉันยอมรับความเปลี่ยนแปลง</p>
<p>ไม่มีอดีต ไม่มีอนาคต รับมือกับปัจจุบัน…</p>
<br/><p><strong>ที่สุด.</strong></p>
<p></p>
<p>ว่ากันว่า...</p>
<p>ไม่มีอะไรดีที่สุด</p>
<p>ไม่มีอะไรเลวร้ายที่สุด</p>
<p>ไม่มีอะไรน่ากลัวที่สุด</p>
<p>มากไปกว่าความคิดของตัวเอง</p>
<p></p>
<p><strong><br/></strong></p>
<p><strong>ความสุข.</strong></p>
<p>มีความสุขดีเหรอ?</p>
<p>คำถามที่เพื่อนมักจะใช้เมื่อเวลาฉันเปลี่ยนงาน</p>
<p>"ไม่รู้สิ" จำไม่ได้ว่ามีความสุขหรือเปล่า</p>
<p>รู้แต่ฉันยอมรับความเปลี่ยนแปลง</p>
<p>ไม่มีอดีต ไม่มีอนาคต รับมือกับปัจจุบัน ทำมันให้เต็มที่<br/></p>
<p>จำได้แต่ว่ามักจะรู้สึกสนุกในสิ่งที่ทำ ชอบที่จะทำ</p>
<p></p>
<p><br/></p>
<p><br/></p>
<p>การชอบในสิ่งที่ทำ</p>
<p>คือความสุขของฉัน<br/></p>
<p>และถ้าทำในสิ่งที่ชอบ</p>
<p>ปริมาณความสุขของฉัน.. มันจะยิ่งพุ่งขึ้น</p>
<p></p>
<p><br/></p>
<p><br/></p>
<p>และตอนนี้กำลังดื่มความสุข :) <br/></p>
<p><br/></p>
<p style="text-align: left;"><img style="width: 200px; height: 153px;" src="http://361-degree.exteen.com/images/samed07.jpg"/></p>
<p style="text-align: left;"><br/></p>
<p style="text-align: left;"><br/></p>
<p style="text-align: left;"><br/></p>
<br/>
Go Go Go...
tag:www.portfolios.net,2010-02-24:2988839:BlogPost:481505
2010-02-24T09:00:00.000Z
sujitra ji
http://www.portfolios.net/profile/display
<br></br><span style="font-weight: bold;">Go Go Go...</span><br></br>เสียงในหูเมื่อยามเช้า...<br></br>เสียงเดิมที่ปลุกให้ตื่นด้วยความเคยชิน<br></br><br></br>มีใครสักคนบอกว่า...<br></br>ความเคยชินหมายถึงการกระทำอะไรสักอย่างติดต่อกันเป็นเวลา 28 วันหรือ 29 วัน <br></br>น้อยกว่านั้นหรือมากกว่านี้ฉันก็ลืมไปแล้ว<br></br>และความเคยชินนั้นจะกลายเป็นนิสัย<br></br>นิสัยนั้นจะกลายเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว<br></br>อันที่จริงคุณอาจจะไม่รู้หรอกว่านิสัยคุณเปลี่ยนไปแล้ว<br></br>คุณสามารถมองคนอื่นว่าเปลี่ยนแปลงทั้งๆ…
<br/><span style="font-weight: bold;">Go Go Go...</span><br/>เสียงในหูเมื่อยามเช้า...<br/>เสียงเดิมที่ปลุกให้ตื่นด้วยความเคยชิน<br/><br/>มีใครสักคนบอกว่า...<br/>ความเคยชินหมายถึงการกระทำอะไรสักอย่างติดต่อกันเป็นเวลา 28 วันหรือ 29 วัน <br/>น้อยกว่านั้นหรือมากกว่านี้ฉันก็ลืมไปแล้ว<br/>และความเคยชินนั้นจะกลายเป็นนิสัย<br/>นิสัยนั้นจะกลายเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตัว<br/>อันที่จริงคุณอาจจะไม่รู้หรอกว่านิสัยคุณเปลี่ยนไปแล้ว<br/>คุณสามารถมองคนอื่นว่าเปลี่ยนแปลงทั้งๆ ที่คุณก็เปลี่ยนไปเช่นกัน<br/><br/>ความรวดเร็วของสายน้ำที่ไหลจากฝักบัว เดินทางในอัตราความเร็วเป็นปกติเช่นทุกวัน<br/>ชีวิตฉันก็กำลังเร่งรีบแต่งตัว เดินทางออกจากบ้าน เพื่อให้ทันเวลาทำงาน<br/>ผู้คนบนท้องถนน รถราที่ติดระนาวบนถนนอโศกกลายเป็นภาพชินตา<br/>ฉันกลายเป็นคนชินและชากับความเร็วโดยไม่รู้ตัว<br/><br/>มันเป็นธรรมดาของเมืองใหญ่ ไม่เขาก็ต้องเราที่ต้องเป็นฝ่ายเพลี่ยงพล้ำ<br/>คนหนึ่งชนะ คนหนึ่งแพ้ มันเป็นการเอาตัวรอดในเมืองใหญ่?<br/><br/>----------------------------------------------<br/><span style="font-weight: bold;">Go Go Go...</span><br/>เสียงในหูเมื่อยามเช้า...<br/>เสียงเดิมที่ปลุกให้ตื่นด้วยความเคยชิน<br/><br/>แต่ที่ต่างไปจากเดิมก็คือวันนี้รู้สึกกระปรี้กระเป่า<br/>เป็นครั้งแรกในห้าปี ..กลิ่นอิสระอยู่ชิดใกล้<br/>ใช้ความเคยชินเป็นตัวเดินทาง ถึงที่ทำงานโดยเร็ว<br/>ไม่มีอะไรให้สะสาง เพราะตั้งหน้าตั้งตาลุยมาตั้งแต่ห้าวันที่ผ่านมา<br/>เอาเอกสารที่มีอยู่ไปส่ง ทันทีทันใดที่หัวหน้ารับงาน..<br/>เส้นบางบางขาดผึง, หน้าที่จบลง หมดภาระเป็นที่เรียบร้อย<br/><br/>ฉันเดินออกจากตึกอย่างมั่นคง <br/>ฉันใช้เวลาเดินอย่างเชื่องช้า<br/>เพียงสิ้นสุดบันไดขั้นสุดท้าย..ฉันเป็นอิสระแล้ว<br/><br/>----------------------------------------------<br/><span style="font-weight: bold;">Go Go Go...</span><br/>เสียงที่คุ้นหูบอกว่าเราต้องไป..<br/>สายลมแอบกระซิบบอกความนัย<br/>"คุณคือคนสำคัญ โลกอยู่ในมือคุณแล้ว" <br/>ฉันปลุกใจตัวเองเบา <br/>นึกถึงคติที่ยึดเป็นแนวทางในการใช้ชีวิตมาเนิ่นนานในการเริ่มต้นอะไรใหม่<br/><br/><span style="font-weight: bold;">"ถึงเวลาสนุกแล้ว"</span><br/><span style="font-weight: bold;">Go Go Go...เสียงคุ้นหูในยามตื่น</span><br/><br/>
"เปลือย"
tag:www.portfolios.net,2010-02-21:2988839:BlogPost:477813
2010-02-21T14:00:00.000Z
sujitra ji
http://www.portfolios.net/profile/display
<br></br><span style="font-weight: bold;">"กำลังเปลือย มองฉันสิ"</span><br></br>ข้อความบรรทัดแรกบนแผ่นกระดาษเล็ก สี่เหลี่ยมผืนผ้านามโปสการ์ดทำให้ฉันอดยิ้มออกมาไม่ได้ <br></br><br></br>มือค่อยๆ ลูบไล้ตัวอักษรที่อยู่ด้านหลัง <br></br>ตามด้วยลวนลามทางสายตาอย่างช่ำชอง ก่อนจะพลิกมายังด้านหน้า<br></br>แกชอบส่งภาพรอยยิ้มของแก มิตรภาพใหม่ๆ ท่ามกลางต้นไม้เปลี่ยนสีบ้าง ท่ามกลางหิมะที่ขาวโพลนบ้าง <br></br>ท่ามกลางความร้อนแห้งกลางทะเลทรายบ้าง คล้ายจะบอกว่า "นี่แหละชีวิตชั้น"<br></br><br></br><span style="font-weight: bold;">"ขอโทษนะครับ…</span>
<br/><span style="font-weight: bold;">"กำลังเปลือย มองฉันสิ"</span><br/>ข้อความบรรทัดแรกบนแผ่นกระดาษเล็ก สี่เหลี่ยมผืนผ้านามโปสการ์ดทำให้ฉันอดยิ้มออกมาไม่ได้ <br/><br/>มือค่อยๆ ลูบไล้ตัวอักษรที่อยู่ด้านหลัง <br/>ตามด้วยลวนลามทางสายตาอย่างช่ำชอง ก่อนจะพลิกมายังด้านหน้า<br/>แกชอบส่งภาพรอยยิ้มของแก มิตรภาพใหม่ๆ ท่ามกลางต้นไม้เปลี่ยนสีบ้าง ท่ามกลางหิมะที่ขาวโพลนบ้าง <br/>ท่ามกลางความร้อนแห้งกลางทะเลทรายบ้าง คล้ายจะบอกว่า "นี่แหละชีวิตชั้น"<br/><br/><span style="font-weight: bold;">"ขอโทษนะครับ สงสัยมานานแล้ว ทำไมต้องเขียนประโยคนี้มาทุกครั้งด้วยครับ"</span> <br/>บุรุษไปรณีย์ถามฉันขึ้นในวันหนึ่ง อดยิ้มออกมาไม่ได้ ก่อนจะอธิบายปรากฏการณ์นี้ <br/><br/>"เวลาจะเปลือยก่อนหน้านั้นก็ต้องเปลื้องผ้า เวลาจะเขียนก็ต้องปล่อยใจ <br/>ตัวหนังสือที่เราเห็นก็เหมือนภาพเปลือยของคนๆ หนึ่ง <br/>แล้วการเขียนข้อความบนโปสการ์ดนี่ ถ้าพูดง่ายๆ ก็แก้ผ้าโชว์ดีๆ นี่เอง"<br/>"ถ้าอย่างงั้นผมก็สัมผัสรูปเปลือยทุกวันสิ" บุรุษไปรณีย์หัวเราะขำๆ <br/><br/><span style="font-weight: bold;">บุรุษไปรณีย์จากไปนานแล้ว ฉันยังคงมองภาพในมือ</span> <br/>วานสายลมนำทางส่งมอบความคิดถึงให้แกแทนโปสการ์ดของฉันที่ไม่มีวันส่งถึง<br/>ที่อยู่ไม่แน่นอน ไม่สามารถระบุได้ว่าวันนี้หรือวันนั้นแกจะอยู่มุมไหนของโลก <br/>วาติกัน ปารีส หรือแคชเมียร์ หรือ หรือ หรือ...<br/>-ไม่มีอนาคต ปัจจุบันมีเพียงอดีตเป็นตัวเชื่อม และชีวิตมักเร็วกว่าโปสการ์ด<br/><br/><span style="font-style: italic;">[[ภายในห้อง เพลง Wish you were here ของ Pink Floyd ดังขึ้น]]</span><br/><br/>---------------------------------------------------------------------------------------<br/><br/><span style="font-weight: bold;">"อยู่เมืองไทยแล้ว ออกมาหาหน่อยดิ"</span><br/>แกสบายดี ครั้งแรกที่พบเจอสายตาฉันเห็นเป็นเช่นนั้น <br/>เราคุยกัน เราใช้เวลาอยู่ด้วยกัน เวลาว่างร่วมกัน.. ฉันพาแกตะลอนเที่ยว<br/>ขึ้นรถเมล์สายนั้น ลงสายนี้ นั่งเลยป้าย โบกรถในกรุงเทพ! <br/>แกทำท่าสนุกสนาน ติ๊งต๊องบ้าๆ บอๆ หลุดโลก<br/>แกทำเอาฉันอึ้ง หัวเราะขำ พร้อมส่ายหน้า " ไอ้บ้า"<br/><br/>ไร้ซึ่งความคิดถึง เพราะตอนนี้ ขณะนี้ วินาทีนี้เราอยู่เคียงข้างกัน<br/><br/>ทุกเช้าฉันจะโทรหาแก - ตื่นนนน.. ไปเที่ยวกัน <br/>แล้วแกก็จะตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงระริกระรี้ - ไปไหนดี<br/><br/><span style="font-weight: bold;">วันนั้นฉันโทรหาแกตามปกติ แต่ที่ไม่ปกติคือแม่แกรับสาย</span><br/>"โต้งเข้าโรงพยาบาล"<br/>ฉันงงไปสักครู่ ... แกเป็นอะไร ไม่มีวี่แววอาการป่วยให้เห็นเลยนี่<br/>แม่ไม่พูดอะไรนอกจากถามว่าตอนบ่ายว่างไหม ให้ไปโรงพยาบาลด้วยกัน<br/>ฉันตกลงแบบไม่คิดอะไรมาก อยากรู้สาเหตุเช่นกันว่า...เพราะอะไร ที่ทำให้แกเป็นอย่างนี้<br/><br/><span style="font-weight: bold;">"ร้องไห้ เพ้อ อาละวาด คลั่ง เกือบจะทุกคืน และเมื่อคืนนี้เขาพยายามฆ่าตัวตาย"</span><br/>คุณหมอที่โรงพยาบาลศรีธัญญาสรุปอาการแบบย่อ ก่อนที่จะถามฉันว่าพอรู้สาเหตุบ้างไหม<br/>ฉันส่ายหน้า พยายามนึก เพียงแต่นึกเท่าไหร่ก็นึกไม่ออก <br/>เพื่อนมักจะไม่พูดอะไรที่เป็นส่วนตัวมากๆ และฉันก็มักจะไม่ค่อยถาม <br/>มันเป็นข้อตกลงกันเงียบๆ ทางใจของเรา ความลับอยู่มุมใดมุมหนึ่งของร่างกาย<br/><br/><span style="font-weight: bold;">"แกคิดป่ะ เวลาที่ยืนดูรูปปั้นประติมากรรมมันเหมือนกับว่าเรากำลังยืนเปลือยต่อหน้าใครสักคน"</span> <br/>จำได้ว่า.. แกพยักหน้าเห็นด้วยพลางพูดย้ำเพื่อต้องการความชัดเจน "ต่อหน้ารูปปั้นมักไม่มีความลับ" <br/>เราสองคนยืนปล่อยให้ความลับรั่วไหลท่ามกลางไม้ หิน โลหะ หรือสัมฤทธิ์ต่างๆ<br/>และครั้งนี้เป็นครั้งแรกที่ฉันกลับคิดว่าลึกๆ แล้วมนุษย์ไม่เคยไว้ใจกันเลยหรือ?<br/><br/><span style="font-weight: bold;">ฉันขออนุญาตหมอเข้าไปหาแก</span> <br/>สภาพแกก็ปกติ ผมปกบ่า ใบหน้ารูปสวย จมูกโด่ง ยิ้มหวาน นัยน์ตาหม่นเศร้า<br/>ฉันเลือกที่จะนั่งเงียบๆ ข้างแก เวลาผ่านไปนานเท่าไหร่ไม่รู้ ฉันเอื้อมมือไปตบบ่าแกสองสามที<br/>"ชั้นมีความลับจะบอกแกว่ะ " ว่าแล้วความลับของฉันก็ถูกปล่อยผ่านเสียง - เป็นครั้งแรกที่ฉันเปลือยใจกับมนุษย์<br/>แกนั่งฟังเงียบๆ เรื่องเล่าจบลงนานแล้ว แกค่อยๆ พูดว่า.. <br/>"ชั้นป่วยว่ะ รู้ตัวเองดี เอาไว้สักวันหนึ่ง กลับมาได้เมื่อไหร่ จะเล่าให้แกฟังเป็นคนแรก"<br/>จำได้ชัดเจนวันนั้นฉันกลับบ้านด้วยความหวังเดียว- สักวันเพื่อนคงบอก<br/>...และวันนั้นก็คงไม่มาถึง...<br/><br/>----------------------------------------------------------------------<br/><br/><span style="font-weight: bold;">"กำลังเปลือย มองฉันสิ"</span><br/>ควันสีขาวลูบไล้สัมผัสอากาศหรืออากาศลูบไล้ควันกันแน่..<br/>แต่ที่แน่ๆ นั่นคือภาพเปลือยสุดท้ายของเพื่อน<br/><br/><br/><br/>
มันก็เป็นแค่เพียงภาพลวง หลอกตาO_o
tag:www.portfolios.net,2010-02-19:2988839:BlogPost:475715
2010-02-19T20:00:00.000Z
sujitra ji
http://www.portfolios.net/profile/display
<br></br>เพื่อนทำงานออกแบบผลิตภัณฑ์ <br></br>เห็นเครียดมาหลายวัน พอแต่ละคนว่างก็สุมหัวเสนอไอเดีย<br></br>ฉันดันเสนอไปว่าลองทำแบบภาพลวงตาสิ <br></br>เอาให้ลูกค้างงกันไปเลย (แล้วลูกค้าจะซื้อเรอะ?)<br></br><br></br>พอเสิร์ชหาข้อมูล โอ้ แหล่ม! <br></br>ลุกไปหายาพารามากินไปสองเม็ด <span style="font-weight: bold;">มึน!…</span><br></br><br></br><br></br><br></br><br></br><br></br><p style="text-align: left;"><img src="https://baxpxw.blu.livefilestore.com/y1pZOJY4IkV7sUFwA69bIr4b0D6HqLUNZYWkfmV5mnpCo5iHyFNsMPop9PDESpsoJWJ3j-m5omcaY1mbBUm0F0Eizh-FMC3eAvg/inout.gif" style="width: 415px; height: 420px;"></img></p>
<br></br><p style="text-align: left;"><img src="https://baxpxw.blu.livefilestore.com/y1p-gQqWRr2aSgfJ5yt5JgVRmDxj9YeW2WkgtcL1Z4oZyjrSqQMlef40Kj75o-JGhMbn0BI_-f5fq_05i_TswC290Ua49oe8_HL/expanding_circles_optical_illusion.jpg" style="width: 445px; height: 445px;"></img></p>
<p style="text-align: left;"><br></br></p>
<p style="text-align: left;"><img src="http://public.blu.livefilestore.com/y1p506pNro3Ss_xA26COeFdMhQBxs4i3LIhR2SfKaUYQGNSEOt4tXJIH2SdONf4_Yo99j3-lEmKmgRHDm8eEVoBJw/018movingillusiontops.jpg" style="width: 445px; height: 441px;"></img></p>
<br/>เพื่อนทำงานออกแบบผลิตภัณฑ์ <br/>เห็นเครียดมาหลายวัน พอแต่ละคนว่างก็สุมหัวเสนอไอเดีย<br/>ฉันดันเสนอไปว่าลองทำแบบภาพลวงตาสิ <br/>เอาให้ลูกค้างงกันไปเลย (แล้วลูกค้าจะซื้อเรอะ?)<br/><br/>พอเสิร์ชหาข้อมูล โอ้ แหล่ม! <br/>ลุกไปหายาพารามากินไปสองเม็ด <span style="font-weight: bold;">มึน!</span><br/><br/><br/><br/><br/><br/><p style="text-align: left;"><img style="width: 415px; height: 420px;" src="https://baxpxw.blu.livefilestore.com/y1pZOJY4IkV7sUFwA69bIr4b0D6HqLUNZYWkfmV5mnpCo5iHyFNsMPop9PDESpsoJWJ3j-m5omcaY1mbBUm0F0Eizh-FMC3eAvg/inout.gif"/></p>
<br/><p style="text-align: left;"><img style="width: 445px; height: 445px;" src="https://baxpxw.blu.livefilestore.com/y1p-gQqWRr2aSgfJ5yt5JgVRmDxj9YeW2WkgtcL1Z4oZyjrSqQMlef40Kj75o-JGhMbn0BI_-f5fq_05i_TswC290Ua49oe8_HL/expanding_circles_optical_illusion.jpg"/></p>
<p style="text-align: left;"><br/></p>
<p style="text-align: left;"><img style="width: 445px; height: 441px;" src="http://public.blu.livefilestore.com/y1p506pNro3Ss_xA26COeFdMhQBxs4i3LIhR2SfKaUYQGNSEOt4tXJIH2SdONf4_Yo99j3-lEmKmgRHDm8eEVoBJw/018movingillusiontops.jpg"/></p>
<p style="text-align: left;"><br/></p>
<p style="text-align: left;"><img style="width: 444px; height: 333px;" src="http://public.blu.livefilestore.com/y1p-jL_zwnDDgnK_nPgRoiwU-9Sz9jzffWIrYCA9m03paqQleC7FBTD286n7aMJ-ayJGXiIxc38ecYOZhpmooFNyw/800px-Anomalous_motion_illusion1.png"/></p>
<p style="text-align: left;"><br/></p>
<p style="text-align: left;"><img style="width: 445px; height: 308px;" src="http://public.blu.livefilestore.com/y1pYRAuyoYChIaoXPo1xQO5CkOb5HRXDJ6qQ20pyYF-FZ9VWzC-fI_ojv4jtQ3O7sCwoEX5C8mSaXm-3aFZG8a0KA/moving_or_static_optical_illusion.jpg"/></p>
<p style="text-align: left;"><br/></p>
<p style="text-align: left;"><img style="width: 440px; height: 440px;" src="https://baxpxw.blu.livefilestore.com/y1pah09KUBFYc4Bgv8GvE5ZLmr-hPqMJT2ZP3elCuX67qmw8_hF_Bu-R7gvmsrfv4dHfiB5nszsHZACBiE-350fq8xs47s-J1u7/oiangledlineswaves.png"/></p>
<p style="text-align: left;"><br/></p>
<p style="text-align: left;"><img style="width: 649px; height: 406px;" src="https://baxpxw.blu.livefilestore.com/y1pwgtvyW7uuBj7VM-zX73yqUCWuNbkl1NPbIJUeOHTUXhDpIrqqB4N4VvdXPUnw9TiU36vOWVkrcPyk0K_hODxjA6lbpoc-nuu/turning_disc.gif"/></p>
<br/>
<p style="text-align: left;">รูปจาก http://cid-f9249be5a5f19b3f.skydrive.live.com/browse.aspx/KK</p>
<a href="http://cid-f9249be5a5f19b3f.skydrive.live.com/browse.aspx/KK"></a><p style="text-align: left; font-weight: bold;"><br/></p>
<p style="text-align: left;"><font size="3"><span style="font-weight: bold;"><br/></span></font></p>
<p style="text-align: left;"><font size="3"><span style="font-weight: bold;">ดูจบมาแล้วมาทายสิว่า.. คนในภาพนี้มีกี่คน?</span></font><br/></p>
<br/><br/><br/><br/><p style="text-align: left;"><img style="width: 455px; height: 339px;" src="https://baxpxw.blu.livefilestore.com/y1pOzBoWg6qbFxsS1yduQcr8EC9pV1YCBtugoMh6gpSMwgi6jgEYlDIzVqsOIY2-hGavY_G6Hv8TSOJezBXltGd_axBNYsEjNki/3567best_illusion15.jpg"/></p>
<p style="text-align: left;"><br/></p>
<p style="text-align: left;"><br/></p>
<p style="text-align: left;"><span style="font-weight: bold;">ค้นพบสัจธรรมตอนตี 3</span> <span style="font-weight: bold;">ทันที</span>: ถ้าใครมาหลอกเรา อย่าไปเจ็บใจ เพราะตาของเรายังหลอกตัวเอง</p>
<p style="text-align: left;"><br/></p>
<p style="text-align: left;"><br/></p>
<p style="text-align: left;"><br/></p>
<br/>
เพื่อนต้องทำให้เพื่อนสบายใจ-ถูกไหม?
tag:www.portfolios.net,2010-02-18:2988839:BlogPost:472936
2010-02-18T09:37:02.000Z
sujitra ji
http://www.portfolios.net/profile/display
<span style="font-weight: bold;">บ่ายกว่าๆ ของวันหนึ่ง</span><br></br><br></br><br></br>เพื่อน : แก ทำไงดีๆ แย่แล้ว<br></br><span style="font-weight: bold;">ฉัน</span> (มือหนึ่งปั่นงาน มือหนึ่งถือหูโทรศัพท์) <span style="font-weight: bold;">: ใจเย็นๆ เกิดไรขึ้น?</span><br></br><br></br><br></br>เพื่อน : ตรูเหยียบไส้เดือนมันกำลังจะตายว่ะ ไม่ได้เจตนานะเว้ย แบบว่ามัวแต่มองรถบนถนน ไม่ได้มองพื้น รู้สึกแย่ว่ะ<br></br><span style="font-weight: bold;">ฉัน</span> <font size="2">(คิดในใจ - แล้วจะโทรมาบอกตรูทำไมฟ่ะ)…</font>
<span style="font-weight: bold;">บ่ายกว่าๆ ของวันหนึ่ง</span><br/><br/><br/>เพื่อน : แก ทำไงดีๆ แย่แล้ว<br/><span style="font-weight: bold;">ฉัน</span> (มือหนึ่งปั่นงาน มือหนึ่งถือหูโทรศัพท์) <span style="font-weight: bold;">: ใจเย็นๆ เกิดไรขึ้น?</span><br/><br/><br/>เพื่อน : ตรูเหยียบไส้เดือนมันกำลังจะตายว่ะ ไม่ได้เจตนานะเว้ย แบบว่ามัวแต่มองรถบนถนน ไม่ได้มองพื้น รู้สึกแย่ว่ะ<br/><span style="font-weight: bold;">ฉัน </span><font size="2">(คิดในใจ - แล้วจะโทรมาบอกตรูทำไมฟ่ะ)</font> <span style="font-weight: bold;">: แล้วไง?</span><br/><br/><br/>เพื่อน : แกก็รู้ใช่ม่ะ ว่าตรูไม่ชอบไส้เดือน<br/><span style="font-weight: bold;">ฉัน</span> <font size="2">(ใช้สมองคำนวนสถานการณ์อย่างหนัก อะไรของมัน)</font> <span style="font-weight: bold;">: เออ แล้ว?</span><br/><br/><br/>เพื่อน : ก็พยายามไม่ทำร้ายเค้า เพราะกลัวชาติหน้าจะเกิดเป็นไส้เดือน<br/><span style="font-weight: bold;">ฉัน</span> (จิ้มคีย์บอร์ดรัวเป็นชุด) <span style="font-weight: bold;">: ปัญหามันอยู่ตรงไหน?</span><br/><br/><br/>เพื่อน : เนี่ยกำลังคิดว่าจะเหยียบให้มันตายคาที่หรือว่าเดินหนี มันชักดิ้นชักงอ เห็นแล้วแย่ว่ะ<br/><span style="font-weight: bold;">ฉัน : เดินหนีเหอะ</span> <br/><br/><br/>เพื่อน : เฮ้ย! จะดีเหรอว่ะ <br/><span style="font-weight: bold;">ฉัน : แล้วแต่จะพิจารณาเองก็แล้วกัน</span> <br/><br/><br/>เพื่อน : เดินหนีล่ะ แต่รู้สึกแย่ว่ะ ที่ไปเหยียบมัน ไม่สบายใจเลย<br/><span style="font-weight: bold;">ฉัน</span> (ใช้สมองอย่างรวดเร็วจะปลอบใจเพื่อนยังไงดี เพื่อนต้องพูดให้เพื่อนสบายใจ) <br/><span style="font-weight: bold;">: อืม ไม่เป็นไรหรอก ไส้เดือนมันตัวเล็ก อาฆาตไม่แรง พรุ่งนี้เช้าตื่นมาก็ทำบุญตักบาตรอุทิศส่วนกุศลไปให้เค้าก็แล้วกัน</span><br/><br/><br/>เพื่อน : ขอบใจนะ สบายใจขึ้นมาหน่อยแล้ว ไส้เดือนอาฆาตไม่แรงแน่นะ?<br/><span style="font-weight: bold;">ฉัน : คาดว่าจะอย่างนั้นนะ พรุ่งนี้ก็ทำบุญให้เค้าหน่อยก็แล้วกัน แค่นี้นะ พิมพ์งานก่อน เดี๋ยวงานไม่เสร็จ</span><br/><br/><br/><br/>เรื่องบางอย่างเราอาจจะไม่เห็นความสำคัญ <br/><br/>แต่บางทีเรื่องบางอย่างนั้นก็สำคัญกับคนอื่น<br/><br/><span style="font-weight: bold;">เพื่อนต้องทำให้เพื่อนสบายใจใช่มะ!?</span><br/><br/>แต่มีเพื่อนแบบนี้ ...<br/><br/><br/>
ดื่มได้ แต่อย่าบ่อย
tag:www.portfolios.net,2010-02-16:2988839:BlogPost:469218
2010-02-16T07:30:00.000Z
sujitra ji
http://www.portfolios.net/profile/display
<p style="text-align: left;"><img alt="" src="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/2998655882?profile=original" style="width: 500px; height: 374px;"></img></p>
<p style="text-align: left;"><br></br></p>
<p style="text-align: left;"><br></br></p>
<span style="font-weight: bold;">คืนหนึ่งที่ลาว</span><br style="font-weight: bold;"></br><span style="font-weight: bold;">ชมดาวที่เวียงจันทร์</span><br style="font-weight: bold;"></br><span style="font-weight: bold;">สายมารีบวิ่งพัลวัน</span><br style="font-weight: bold;"></br><span style="font-weight: bold;">จ่ายเป็นพันถึงหลวงพระบาง</span><br></br><br></br>นับเงินพลาด ทั้งๆ…
<p style="text-align: left;"><img style="width: 500px; height: 374px;" src="http://storage.ning.com/topology/rest/1.0/file/get/2998655882?profile=original" alt=""/></p>
<p style="text-align: left;"><br/></p>
<p style="text-align: left;"><br/></p>
<span style="font-weight: bold;">คืนหนึ่งที่ลาว</span><br style="font-weight: bold;"/><span style="font-weight: bold;">ชมดาวที่เวียงจันทร์</span><br style="font-weight: bold;"/><span style="font-weight: bold;">สายมารีบวิ่งพัลวัน</span><br style="font-weight: bold;"/><span style="font-weight: bold;">จ่ายเป็นพันถึงหลวงพระบาง</span><br/><br/>นับเงินพลาด ทั้งๆ ค่ารถโดยสารไปหลวงพระบางแค่ 500 <br/>เข้าใจคำว่า "ดื่มได้แต่อย่าบ่อย" ทันที T_T<br/><br/><br/>อยู่หน้าจอคอมมาได้เกือบอาทิตย์หนึ่งแล้ว เมื่อไหร่งานจะเสร็จฟ่ะ จะได้หนีไปเที่ยวอีก T_T<p style="text-align: left;"><br/></p>
ตรุษจีนกับวันแห่งความรัก
tag:www.portfolios.net,2010-02-15:2988839:BlogPost:467642
2010-02-15T08:31:11.000Z
sujitra ji
http://www.portfolios.net/profile/display
<br style="font-weight: bold;"></br><span style="font-weight: bold;">"รับแล้วๆ ร้อง"</span> <br></br><br></br><span style="font-weight: bold;">"ซินเจียยู่อี่ ซินนี้ ฮวดใช้"</span> <br></br>พลังอันยิ่งใหญ่ของเสียงสามเสียงถูกเปล่งออกมาพร้อมกัน ปลายสายคงสะดุ้งน่าดู<br></br><br></br><br></br><br></br><span style="font-weight: bold;">"ย่าๆ เป็นไงเซอร์ไพส์"</span> <br></br>น้องสาวผู้เป็นตัวแทนพี่น้องและเจ้าของโทรศัพท์<br></br>หัวเราะคิกคักหลังจากได้ยินเสียงบ่นโอดโอย แก้วหูจะแตก <br></br>ก็แหม.. เรื่องแกล้งผู้ใหญ่(ในบ้าน) นี่ล่ะคือเรื่องถนัด…
<br style="font-weight: bold;"/><span style="font-weight: bold;">"รับแล้วๆ ร้อง"</span> <br/><br/><span style="font-weight: bold;">"ซินเจียยู่อี่ ซินนี้ ฮวดใช้"</span> <br/>พลังอันยิ่งใหญ่ของเสียงสามเสียงถูกเปล่งออกมาพร้อมกัน ปลายสายคงสะดุ้งน่าดู<br/><br/><br/><br/><span style="font-weight: bold;">"ย่าๆ เป็นไงเซอร์ไพส์"</span> <br/>น้องสาวผู้เป็นตัวแทนพี่น้องและเจ้าของโทรศัพท์<br/>หัวเราะคิกคักหลังจากได้ยินเสียงบ่นโอดโอย แก้วหูจะแตก <br/>ก็แหม.. เรื่องแกล้งผู้ใหญ่(ในบ้าน) นี่ล่ะคือเรื่องถนัด <br/>ว่าแล้วก็คุยเรื่องราวสารพัดก่อนที่จะวางสายแล้วโทรหาพ่อต่อ..<br/><br/><br/><br/><span style="font-weight: bold;">"ทำไมไม่รับสายนะ"</span> <br/><br/>หลังจากกดซ้ำไปสองครั้งปลายสายก็ไม่มีคนรับสักที <br/>สักพักเสียงโทรศัพท์มือถือของฉันก็ดังขึ้น<br/><br/><br/><br/><span style="font-weight: bold;">"เฮ้ยๆ พ่อโทรมาเครื่องนี้ ร้องๆ"</span><br/><br/><span style="font-weight: bold;">"ซินเจียยู่อี่ ซินนี้ ฮวดใช้"</span> <br/>พลังอันยิ่งใหญ่ของเสียงพ่อดังก้องมาก่อนที่พวกฉันจะประสานเสียง <span style="font-style: italic;"><br/>แง๊ พ่อใจร้าย พูดก่อนได้ไง</span><br/><br/><br/><br/><span style="font-weight: bold;">ปล.</span><br/>วาเลนไทน์สำหรับคนโสด ส่งความรักให้กับครอบครัวก็ได้ ฮ่าๆ<br/><br/><br/>
รหัสระทึก
tag:www.portfolios.net,2010-02-14:2988839:BlogPost:466579
2010-02-14T07:48:33.000Z
sujitra ji
http://www.portfolios.net/profile/display
<font size="2"><span style="font-weight: bold;">เธอเปิดประตูเข้าไปในสำนักงานใหญ่</span><br style="font-weight: bold;"></br><span style="font-weight: bold;">กดลิฟท์หมายเลขสูงสุด</span><br style="font-weight: bold;"></br><span style="font-weight: bold;">ลิฟท์หยุดเธอกดหมายเลขนั้นอีก 3 รอบ</span><br style="font-weight: bold;"></br><span style="font-weight: bold;">ลิฟท์เลื่อนลงไปยังชั้นล่างอย่างรวดเร็ว</span><br></br><br></br>...<br></br><br></br>..<br></br><br></br>3<br></br><br></br> <br></br>2<br></br><br></br> <br></br>1<br></br><br></br> <br></br>0…<br></br><br></br></font>
<font size="2"><span style="font-weight: bold;">เธอเปิดประตูเข้าไปในสำนักงานใหญ่</span><br style="font-weight: bold;"/><span style="font-weight: bold;">กดลิฟท์หมายเลขสูงสุด</span><br style="font-weight: bold;"/><span style="font-weight: bold;">ลิฟท์หยุดเธอกดหมายเลขนั้นอีก 3 รอบ</span><br style="font-weight: bold;"/><span style="font-weight: bold;">ลิฟท์เลื่อนลงไปยังชั้นล่างอย่างรวดเร็ว</span><br/><br/>...<br/><br/>..<br/><br/>3<br/><br/> <br/>2<br/><br/> <br/>1<br/><br/> <br/>0<br/><br/> <br/>00<br/><br/><br/>000<br/><br/>ลิฟท์เปิดออกทันที<br/><br/>เธอเดินไปยังห้องกระจก หันหน้าเข้าผนังขวามือ <br/>"เกียร์ 7 รายงานตัว" แล้วกดหมายเลขรหัสผ่าน XXXX<br/><br/> <br/><br/><span style="font-weight: bold;">ข้อมูลบนจอไมโครคอมพิวเตอร์</span><br style="font-weight: bold;"/><br style="font-weight: bold;"/><span style="font-weight: bold;">[ [ [ วิ เ ค ร า ะ ห์ เ สี ย ง ] ] ]</span><br style="font-weight: bold;"/><br style="font-weight: bold;"/><span style="font-weight: bold;">Miss A.J. KR RIPPIN</span><br style="font-weight: bold;"/><br style="font-weight: bold;"/><span style="font-weight: bold;">ยืนยันตัวบุคคล</span><br/><br/><br/><br/>หลังเสียงยืนยันสิ้นสุด เธอแนบสายตาลงที่ช่องขนาดเล็ก<br/><br/><br/><br style="font-weight: bold;"/><span style="font-weight: bold;">[ [ [ แ ส ก น ม่ า น ต า ] ] ]</span><br style="font-weight: bold;"/><br style="font-weight: bold;"/><span style="font-weight: bold;">Miss A.J. KR RIPPIN</span><br style="font-weight: bold;"/><br style="font-weight: bold;"/><span style="font-weight: bold;">ยืนยันตัวบุคคล</span><br style="font-weight: bold;"/><br style="font-weight: bold;"/><span style="font-weight: bold;">[ [ [ ผ่ า น ] ] ]</span><br/><br/><br/>ทันที่ที่ประตูเปิดแล้วเธอเดินไปได้เพียงแค่ 7 ก้าว <br/>เพื่อนร่วมงานผู้ชายคนหนึ่งเดินสวนมา ตบบ่าเธอสามที พลางกระซิบว่า<br/><br/><br/><br/><span style="font-weight: bold;">"วันนี้มีคลื่นสูง อากาศร้อนอบอ้าว</span><br style="font-weight: bold;"/><span style="font-weight: bold;">ฝนฟ้าคะนองกระจาย ร้อยละ 90 ของพื้นที่</span><br style="font-weight: bold;"/><span style="font-weight: bold;">ลมตะวันออกมีเมฆฝน</span><br style="font-weight: bold;"/><span style="font-weight: bold;">ลมเหนือมีเมฆหนา</span><br style="font-weight: bold;"/><span style="font-weight: bold;">ลมตะวันตกมีฝนตกหนักเป็นบางแห่ง"</span><br/><br/><br/><br/>เธอพยักหน้าตอบรับ แล้วเดินไปยังโต๊ะทำงานของเธอ<br/>เสียบ HDD กับคอมพิวเตอร์ เลือกข้อมูลที่ต้องการ ทำการ Copy อย่างเร่งด่วน <br/><br/><br/><br/>"มาทำไม บอกให้นอนอยู่บ้าน" เสียงใครสักคนดังขึ้นท่ามกลางความเงียบ<br/>"มาเอาข้อมูลค่ะ จะนำกลับไปทำต่อที่บ้าน" <br/><br/><br/><br/>3 นาทีเสร็จ เธอรีบปิดเครื่อง ปิดคอม <br/>เก็บของ เก็บเอกสารบนโต๊ะสามสี่แผ่นยัดๆ เข้ากระเป๋า <br/>เธอปรี่ไปยังประตู กดรหัสออก <br/>ตรงดิ่งไปยังลิฟท์ กดหมายเลขไปชั้น 5<br/>พอถึงชั้น 5 ปั้บเธอรีบกดหมายเลข 1 ต่อทันที<br/>เพื่อลงสู่ตัวอาคารสำนักงานใหญ่อีกครั้ง<br/><br/>เฮ้อ~<br/>เธอถอนหายใจอย่างโล่งอก<br/>อากาศปลอดโปร่ง ลมเย็นสบายๆ<br/>แล้วเธอก็เดินขึ้นรถกลับบ้านอย่างช้าๆ<br/><br/><br/><br/><br/>=================================>>>>><br/><br/> <br/><br/><span style="font-weight: bold;">หมายเหตุ</span><br/><br/><br/>ไอ้เรื่องกดลิฟท์สองสามรอบ ไปสูงสุด ลงใต้ดิน <br/>วิเคราะห์เสียง แสกนม่านตา อะไรนั้นไม่มีหรอก<br/><br/>เพื่อเพิ่มความตื่นเต้นเลยเขียนแบบหนัง ACTION สายลับ<br/><br/>ความจริงมันมีอยู่แค่.. กดรหัสผ่านเปิดประตู<br/>เดินได้ 7 ก้าว เพื่อนก็เดินสวนมารายงานสภาพอากาศให้ห้องให้ฟัง<br/><br/><span style="font-style: italic;">"วันนี้มีคลื่นสูง อากาศร้อนอบอ้าว</span><br style="font-style: italic;"/><span style="font-style: italic;">ฝนฟ้าคะนองกระจาย ร้อยละ 90 ของพื้นที่</span><br style="font-style: italic;"/><span style="font-style: italic;">ลมตะวันออกมีเมฆฝน</span><br style="font-style: italic;"/><span style="font-style: italic;">ลมเหนือมีเมฆหนา</span><br style="font-style: italic;"/><span style="font-style: italic;">ลมตะวันตกมีฝนตกหนักเป็นบางแห่ง"</span><br/><br/>พอรับข้อมูลปั้บ แรกๆ ก็งง รีบประมวลผลข้อมูลในสมอง สักพักก็เข้าใจ<br/><br/>"<span style="font-weight: bold;">วันนี้มีคลื่นสูง</span> <br/>--- หมายถึงมีหัวหน้าแต่ละแผนกเข้าประจำโต๊ะทุกคน<br/><br/><span style="font-weight: bold;">อากาศร้อนอบอ้าว</span> <br/>--- หมายถึงบรรยากาศในห้องกำลังมาคุ<br/><br/><span style="font-weight: bold;">ฝนฟ้าคะนองกระจาย ร้อยละ 90 ของพื้นที่</span> <br/>--- หมายถึงอารมณ์ทุกคนกำลังบูด และงานก็คงจะมีปัญหา<br/><br/><span style="font-weight: bold;">ลมตะวันออกมีเมฆฝน</span> <br/>--- หมายถึงคนที่นั่งโต๊ะทางฝั่งตะวันออก<br/><br/><span style="font-weight: bold;">ลมเหนือมีเมฆหนา</span><br/>--- หมายถึงคนที่นั่งโต๊ะทางฝั่งเหนือ<br/><br/><span style="font-weight: bold;">ลมตะวันตกมีฝนตกหนักเป็นบางแห่ง</span><br/>--- หมายถึงคนที่นั่งโต๊ะทางฝั่งตะวันตก"<br/><br/><span style="font-weight: bold;">ไม่ดีต่อสุขภาพกายและใจเอามากๆ <br/>หากจะมีชีวิตอยู่ท่ามกลางสภาพฝนฟ้าคะนองเช่นนี้ ^^</span></font>
เรื่องของแฟน
tag:www.portfolios.net,2010-02-11:2988839:BlogPost:463327
2010-02-11T15:40:40.000Z
sujitra ji
http://www.portfolios.net/profile/display
<p><font size="2">แฟนเป็นคนใต้ มีผิวสองสีกระเดียดไปทางเข้มเล็กน้อย <br></br></font></p>
<p><font size="2">สูงประมาณ 175 เซนติเมตร ตาคม โต จมูกโด่ง ยิ้มสวยดูจริงใจ <br></br></font></p>
<p><font size="2">ใครเห็นก็มักจะชื่นชอบและชื่นชม.</font></p>
<p><font size="2"><br></br><br></br> "เธอ เราเพื่อนติ๊กนะ บ้านเธออยู่ไหน <br></br></font></p>
<p><font size="2">เราจะเจอกันก่อนไหม แล้วค่อยไปร้านอาหารพร้อมกัน"<br></br></font></p>
<p><font size="2"><br></br></font></p>
<p><font size="2">"บ้านอยู่แถวบางกะปิ ไม่เป็นไรไปก่อนเลย…</font></p>
<p><font size="2">แฟนเป็นคนใต้ มีผิวสองสีกระเดียดไปทางเข้มเล็กน้อย <br/></font></p>
<p><font size="2">สูงประมาณ 175 เซนติเมตร ตาคม โต จมูกโด่ง ยิ้มสวยดูจริงใจ <br/></font></p>
<p><font size="2">ใครเห็นก็มักจะชื่นชอบและชื่นชม.</font></p>
<p><font size="2"><br/><br/> "เธอ เราเพื่อนติ๊กนะ บ้านเธออยู่ไหน <br/></font></p>
<p><font size="2">เราจะเจอกันก่อนไหม แล้วค่อยไปร้านอาหารพร้อมกัน"<br/></font></p>
<p><font size="2"><br/></font></p>
<p><font size="2">"บ้านอยู่แถวบางกะปิ ไม่เป็นไรไปก่อนเลย เดี๋ยวตามไปทีหลัง"<br/></font></p>
<p></p>
<p><font size="2"><br/></font></p>
<p><font size="2">ฉันรู้จักกับแฟนครั้งแรกวันนั้น วันที่มีการลัก ลอบ พบ ปะ ผองเพื่อนชาวบอร์ดแห่งหนึ่ง <br/></font></p>
<p><font size="2">ประมาณปี 42 ฝูงชนมากกว่า 30 ชีวิตไปกินข้าวและดื่มเหล้าย่านศรีนครินทร์ <br/></font></p>
<p><font size="2">กินเสร็จเดินออกจากร้านไปหาสถานที่นั่งดื่มเหล้า คุยกัน <br/></font></p>
<p><font size="2">สามสิบชีวิตหากจะนั่งร้านเดียวกันคาดว่าคงไม่หมดแน่ๆ <br/></font></p>
<p><font size="2">พวกเราจึงจำเป็นต้องแยกย้ายกันนั่ง และแฟนก็อยู่ในวงเดียวกับฉัน <br/></font></p>
<p><font size="2">เราจึงได้มีโอกาสคุยกันและกระชับสัมพันธไมตรี.<br/></font></p>
<p></p>
<p><font size="2">แฟนเป็นคนชอบอ่านหนังสือทุกประเภทยกเว้นไอที.<br/> แฟนเป็นคนชอบดูหนังประเภทไซโค.<br/></font></p>
<p></p>
<p><font size="2">เรามีความชอบคล้ายกันดังนั้นจึงไม่ใช่เรื่องยากที่ทำให้เราสนิทกันง่ายขึ้น.<br/><br/><br/> วันต่อมา และบันทึกหน้าต่อไปในสมุดบันทึกฉันมักจะเขียนถึงเรื่องราวของแฟนเสมอ.<br/></font> <br/>
<br/>
</p>
<br />
<p><font size="2"><br/><br/><strong>14 ตุลาคม 44</strong><br/> นัดเหล่าก๊วนเพื่อนในบอร์ดไปดื่มเหล้าแถว ม. หอการค้า <br/></font> <font size="2">ทุกคนเมากันใหญ่ แทบไม่ได้กลับบ้านกัน ท้ายสุดก็ไปนอนหอแฟน</font></p>
<p><font size="2"><br/></font></p>
<p></p>
<p><font size="2"><strong>16 ธ.ค. 44</strong><br/> แฟนโทรมาชวนไปดูหนัง หาอะไรกิน และก็ไปแดนซ์ แดนซ์ <br/></font></p>
<p><font size="2">สนุกมาก ได้รู้จักสหายใหม่(เพื่อนของแฟน) อีกสองคน<br/></font></p>
<p></p>
<p><font size="2"><strong><br/></strong></font></p>
<p><font size="2"><strong>5 ม.ค. 45</strong><br/> แฟนโทรมาบอกว่ามีบัตรหนังดูฟรี 2 ที่ "เราไปดูด้วยกันนะ" <br/></font></p>
<p><font size="2">เป็นครั้งแรกที่หนีเพื่อนไปเที่ยวกับแฟนสองต่อสอง</font></p>
<p><font size="2"><br/></font></p>
<p></p>
<p><font size="2">แฟนนิสัยดี รักเพื่อน ถึงไหนถึงกัน พูดตรงๆ ไม่มีอ้อมค้อม <br/></font></p>
<p><font size="2">ชอบก็บอกว่าชอบ ไม่ชอบก็บอกตรงๆ ว่าไม่ชอบคนที่มีพฤติกรรมเฉกเช่นนี้</font></p>
<p></p>
<p><font size="2">ฉันชอบจุดนี้ของแฟน.</font></p>
<p></p>
<p><font size="2"><br/></font></p>
<p><font size="2">เราจึงติดต่อกันเรื่อยมา หากมีเวลาว่างตรงกันก็จะนัดหมาย <br/></font></p>
<p><font size="2">ชีวิตฉันช่วงนั้นเหมือนจะไร้แก่นสารแต่ก็มีสาระและเรื่องราวทุกครั้งเมื่อพบ เจอแฟน.</font></p>
<p></p>
<p><font size="2">จนกระทั่งวันหนึ่งปลายปี 48 แฟนโทรมาเล่าเรื่องจิปาถะเช่นเคย <br/></font></p>
<p><font size="2">และวันนั้นเองแฟนบอกกับฉันว่าเราคงต้องห่างกันแล้วนะ <br/></font></p>
<p><font size="2">จะไม่ค่อยเจอกันบ่อยๆ อีกแล้ว เพราะพ่อเสีย <br/></font></p>
<p><font size="2">ต้องกลับใต้ไปดูแม่ ดูแลกิจการ ไปดูงานที่ต่างประเทศ <br/></font></p>
<p><font size="2">ระยะทางและภาระหลากหลายอย่างคงทำให้เราไม่มีเวลาติดต่อเธอ. <br/></font></p>
<p></p>
<p><font size="2"><span style="font-weight: bold;">แอบรู้สึกเศร้าเล็กน้อย <br/></span></font></p>
<p><font size="2"><span style="font-weight: bold;">แต่ไม่เป็นไร พวกเรายังไม่ได้ตายจากกันไปนี่นา.</span><br/></font></p>
<p></p>
<p><font size="2">วันที่แฟนจะกลับ ฉันและติ๊กไปส่งแฟนด้วยรอยยิ้ม <br/></font></p>
<p><font size="2">ถึงแม้ว่าจะเศร้าและเหงาแค่ไหนก็ตาม.</font></p>
<p><font size="2"><br/> ก่อนที่แฟนจะขึ้นเครื่อง และร่ำลาติ๊กเสร็จแล้ว <br/></font></p>
<p><font size="2">แฟนหันมาพูดกับฉัน "ไม่มีอะไรจะพูดเหรอ เงียบเชียว"</font></p>
<p><font size="2"><br/></font></p>
<p><font size="2"><br/></font></p>
<p><font size="2"><br/><strong>ฉันจึงยิ้มๆ ตอบไปว่า</strong><br/></font></p>
<p><font size="2"><br/></font></p>
<p><font size="2"><br/></font> <font face="'MS Sans Serif',tahoma" size="2">"ไอ้แฟน ตรูคิดมานานแล้ว ชื่อแกแมร่งเท่ห์ว่ะ <br/> เวลาคุยโทรศัพท์กับแก ใครถามก็บอกว่าคุยกับแฟน<br/> เวลาไปเที่ยวกับแก ใครถาม ก็บอกว่าไปกับแฟน<br/>
เวลาใครโทรมาถามอยู่กับใคร ก็บอกว่าอยู่กับแฟน<br/>
คนอะไร ชื่อแฟน"<br/>
</font></p>
<p><font size="2"><br/></font></p>
<p><font face="'MS Sans Serif',tahoma" size="2"><br/></font></p>
<p><font face="'MS Sans Serif',tahoma" size="2">"โชคดีนะเพื่อน สักวันเราจะเจอกันอีกเมื่อภารกิจแกเสร็จสิ้น"</font></p>
<p></p>
<p></p>
<p></p>
<p><font size="2"><strong>แล้ววันหนึ่งก็มีชื่ออีเมลล์คุ้นๆ ส่งมาหาพร้อม Subject</strong></font></p>
<p><font size="2">... แฟนกลับมาแร้นนนน... <br/></font></p>
<p><font size="2"><br/></font></p>
<p><font size="2"><br/></font></p>
<p></p>
<p><font size="2"><strong>เนื้อหาข้างในก็สั้นกระชับจับใจความ</strong></font> <br/></p>
<p><font size="2">...</font> <font face="'MS Sans Serif',tahoma" size="2">แฟนกลับมาแร้นนนน พร้อมลูกและสามี.</font> <font size="2">^___^</font></p>
<p></p>
<div id="TixyyLink" style="border: medium none ; overflow: hidden; color: rgb(0, 0, 0); background-color: transparent; text-align: left; text-decoration: none;"><br/><br/></div>
ศุกร์ที่ผ่านมา
tag:www.portfolios.net,2010-02-10:2988839:BlogPost:462166
2010-02-10T16:00:00.000Z
sujitra ji
http://www.portfolios.net/profile/display
<font size="5"><font size="2"><span style="font-weight: bold;"><br></br>[บนถนน,ทางเข้าหน้าตลาดตอนเย็น]</span><br></br>ชายคนหนึ่งนั่งกับพื้นโดยไม่แยแสว่าจะสกปรกหรือไม่ ?.<br></br>มือของชายคนนั้นอยู่บนถนน ตบอะไรสักอย่างกลิ้งไปมา<br></br>..อะไรสักอย่างที่ว่า ลักษณะมันแปลกๆ แต่ก็คุ้นๆ แฮะ..<br></br>ด้วยความอยากรู้และไม่สามารถปล่อยให้ความสงสัยมันลอยนวล<br></br>ว่าแล้วก็ปรับสายตาโดยการกระพริบสามที ก่อนที่จะหยิบแว่นออกมาสวม<br></br>แล้วเดินเฉียดไปยังร่างนั้น สายตาจ้องไปยังอุ้งมือ<br></br><span style="font-weight: bold;">"เฮ้ย!…</span></font></font>
<font size="5"><font size="2"><span style="font-weight: bold;"><br/>[บนถนน,ทางเข้าหน้าตลาดตอนเย็น]</span><br/>ชายคนหนึ่งนั่งกับพื้นโดยไม่แยแสว่าจะสกปรกหรือไม่ ?.<br/>มือของชายคนนั้นอยู่บนถนน ตบอะไรสักอย่างกลิ้งไปมา<br/>..อะไรสักอย่างที่ว่า ลักษณะมันแปลกๆ แต่ก็คุ้นๆ แฮะ..<br/>ด้วยความอยากรู้และไม่สามารถปล่อยให้ความสงสัยมันลอยนวล<br/>ว่าแล้วก็ปรับสายตาโดยการกระพริบสามที ก่อนที่จะหยิบแว่นออกมาสวม<br/>แล้วเดินเฉียดไปยังร่างนั้น สายตาจ้องไปยังอุ้งมือ<br/><span style="font-weight: bold;">"เฮ้ย! นั่นมัน ลูกนัยน์ตานี่หว่า ?."</span><br/><br/>'ของปลอม' 'คนบ้า?.' 'พวกสติไม่สมประกอบ?.' หรืออะไร?.<br/>คำถามผุดขึ้นมาในหัว ก่อนที่จะมีคำตอบให้กับตัวเองเบาๆ<br/>"ก็แค่คนบ้ามั้ง นั่นเค้าเงยหน้ามายิ้มแล้ว"<br/><br/>เมื่อหาคำตอบกับตัวเองได้ <br/>ฉันก็เดินต่อ ข้ามไปยังฝั่งตรงข้าม เพื่อที่จะเดินกลับบ้าน<br/>ระหว่างทางดันปวดฉี่ หันซ้ายหันขวามีแต่ต้นไม้กับพงหญ้า..<br/>เป็นไงเป็นกันว่ะ เข้ามันในพงนี่แหละ..<br/>ไม่ไหวแล้วโว้ย<br/><br/><span style="font-weight: bold;">"เฮ้ย! ออกมาได้แล้ว"</span> <br/>กำลังจะเสร็จเสียงผู้ชายคนหนึ่งก็ดังขึ้นมา<br/><br/>"มีคนเห็นเราเหรอเนี่ย อายๆๆ"<br/>ครั้นเงยหน้าไปตามเสียง <br/>"เอ๊ะ! นั่นชายคนบ้านี่นา ตามเรามาเหรอว่ะ"<br/><br/>ฉันตบกระโปรงลงให้เรียบร้อย<br/>ก่อนที่จะลุกเดินออกไป <br/>ก็เห็นร่างของผู้หญิงอีกคนเดินเข้าไปหาชายคนนั้น<br/>ฉันเห็นพวกเขาคุยอะไรสักอย่าง <br/>ระหว่างที่ฉันอยู่กับพวกเขาอยูมันไกลเกินไป <br/>แต่ที่แน่ๆ ฉันรู้ว่าชายคนนั้นไม่ได้บ้าแน่นอน<br/>แล้วลูกนัยน์ตาที่ฉันเห็นนั่นล่ะ ?<br/><br/>ก่อนที่จะนึกอะไรมากไปกว่านั้น <br/>ร่างของคนทั้งสองก็เคลื่อนย้ายเข้าไปยังซอยเล็กๆ ซอยหนึ่งที่อยู่ข้างๆ<br/>ฉันเลือกที่จะสะกดรอยตาม <br/>จนกระทั่งหยุดลงที่บ้านไม้หลังหนึ่งที่ชายหญิงคู่นั้นหายเข้าไป<br/>ความคิดสะดุดเมื่อมองบริเวณรอบๆ<br/>"ทำไมที่ซอยนี้มีบ้านไม้หลังใหญ่อยู่หลังเดียว" <br/>แล้วจู่ๆ ทุกอย่างก็มืดมิด<br/><br/>..............................................................................<br/><br/><span style="font-weight: bold;">"ฉันไม่รู้ว่าฉันเข้ามาอยู่ที่นี่ได้อย่างไร ด้วยวิธีไหน</span><br style="font-weight: bold;"/><span style="font-weight: bold;">แต่ที่แน่ๆ ฉันมั่นใจ ตอนนี้ฉันยังมีชีวิตอยู่"</span><br/><br/>หลังจากรู้ว่าตัวเองมีชีวิต ฉันยืนหรี่ตาปรับสภาพ <br/>แสงจากไฟหลังประตูที่ลอดเข้ามาดูแสบตา.<br/>ที่นี่ที่ไหน? คิดสิคิด สมองต้องทำงาน <br/>..มันน่าจะเป็นห้องใดห้องหนึ่งของบ้านไม้นะ.<br/><br/>สายตาฉันจับอยู่ที่ลูกบิด มองฝ่าประจกไปยังด้านนอก <br/>ยืนนิ่งสักครู่ ก่อนที่จะกลับมาสำรวจภายใน<br/>ห้องนี้ค่อนข้างกว้าง กว้างมากๆ บอกไม่ถูกเหมือนกันว่าประมาณขนาดไหน?<br/>ถ้าให้คนหลายคนมาอยู่ ก็น่าจะจุได้สัก 50 คน<br/><br/>ภายในห้องถูกแยกออกเป็นสองส่วน<br/>ส่วนแรกคือที่ๆ ฉันยืนอยู่ ใกล้ประตู <br/>ส่วนที่เหลือก็หลังโต๊ะยาวที่ถูกนำมาวางกั้นจากผนังหนึ่งไปอีกผนังด้านหนึ่ง<br/>บนโต๊ะมีผ้าสีขาวคลุมซะเกือบมิด <br/>จากแสงนอกห้องที่สะท้อนเข้ามาฉันรู้สึกว่าหลังผ้าเหล่านั้นน่าจะมีคนอยู่<br/>ฉันก้มตัวลงคลานเบาๆ ไปยังบริเวณโต๊ะกั้นเหล่านั้น <br/>แล้วค่อยๆ เลิกชายผ้าขึ้น <span style="font-weight: bold;">พรึ่บ..</span><br/><br/>"ผู้ชายประมาณ 30 คน นั่งเรียงรายอยู่ ไม่สวมเสื้อ และไม่มีนัยย์ตา<span style="font-weight: bold;">!</span>"<br/><br/><br/>ผ้าที่ดึงขึ้นตกลงคลุมเช่นเดิม <br/>ผู้ชายเหล่านั้นก็นั่งที่เดิม <br/>ตัวฉันนั่งชิดบานประตูแล้วตอนนี้<br/>มืออยู่ที่ลูกบิด<br/>ฉันมองหลังโต๊ะกั้นนั้น.. ไม่มีอะไรเกิดขึ้น<br/>ทุกอย่างไม่มีปฏิกิริยา.. นอกจากตัวฉัน<br/>ฉันเลือกที่จะแง้มประตูมองลอดออกไปข้างนอก<br/>ไม่มีอะไร ไม่มีใคร..<br/>ประตูถูกเปิดกว้างออก.. กว้างออก..<br/>ตอนนี้ฉันออกมายืนนอกห้องนั้นแล้ว..<br/><br/><span style="font-weight: bold;">จะทำยังไงต่อว่ะเนี่ย?</span> เดินตามทางก็แล้วกัน<br/>ขณะกำลังเดินเรื่อยๆ ก็ได้ยินเสียงมาจากห้องที่อยู่ทางซ้ายมือ<br/>สายตาสำรวจขวามือคร่าวๆ<br/>มีเก้าอี้สี่ห้าตัววางระเกะระกะรอบโต๊ะตัวใหญ่<br/>ซึ่งเดาเอาว่าน่าจะเป็นโต๊ะทำงานเพราะมีเอกสารกองอยู่เต็ม<br/>ด้านข้างๆ เป็นโซฟายาว ติดมุมมีโต๊ะเล็กๆ วางหนังสือ<br/>ที่ผนังห้องมีรูปภาพเด็กหญิงสวมเสื้อขาว กระโปรงสีชมพู หันหลังให้คนดู <br/>ท่าทางเหมือนกำลังเดินเข้าไปในภาพ.. <br/>หัวเอี้ยวกลับมายังคนชมภาพ <br/>หน้าตาเชื้อเชิญชวน"ตามหนูมาสิ"<br/><br/><span style="font-style: italic;">Alice in Wonderland?.</span><br/><br/>ฉันยืนมองภาพนิ่ง ทุกอย่างสงบ เงียบ ไม่มีลม แต่กลับรู้สึกเย็น <br/><span style="font-weight: bold;"><br/>กริ๊งงงงงงง.....</span><br/>เสียงโทรศัพท์กรีดทำลายความเงียบ<br/><br/>ฉันสะดุ้ง ละสายตาจากภาพแล้วเดินไปยังบริเวณเสียงที่ลอดมาจากประตู<br/>ด้วยความอยากรู้ฉันเอาหูแนบชิด<br/><br/>"ค่ะ ที่นี่บริษัท...ค่ะ" <br/>แปลกแฮะทำไมไม่ได้ยินชื่อบริษัท<br/><br/>"อ๋อ ลักษณะงานคร่าวๆ ก็เชียร์สินค้า เป็นพริตตี้นั่นล่ะค่ะ <br/>เข้ามาสมัครและคุยรายละเอียดก่อนก็ได้ค่ะ"<br/><br/>"พรุ่งนี้จะเข้ามาเหรอคะ ค่ะ พาเพื่อนผู้ชายมาด้วยก็ได้ค่ะ"<br/><br/>"ที่อยู่เหรอคะ เลขที่.. ถนน.. นั่งรถเมล์สาย.. <br/>แล้วต่อรถสองแถวสีแดงนะคะ ผ่าน... แล้วค่อยลง.. "<br/><br/>มีอะไรบางอย่างที่ฉันคิดว่ามันสำคัญ<br/>ฉันรีบควานหาโทรศัพท์ <br/>กดที่อยู่ตามเสียงที่ได้ยินแล้วรีบส่งข้อความไปหาเพื่อนคนหนึ่ง<br/><br/>ไม่นานเสียงในห้องก็เงียบลง สักพักก็มีเสียงหนึ่งดังขึ้นต่อ<br/><br/>"ฮัลโหล พรุ่งนี้มีงาน เตรียมยาไว้ด้วย ติดต่อซ่อง..แทนซ่อง..<br/> ติดต่อท่านเศรษฐี.. นัยน์ตากำลังจะได้เพิ่ม"<br/><br/>"เฮ้ย! พวกค้ามนุษย์นี่หว่า" ฉันสะดุ้ง หูยังแนบกับประตู<br/><br/>"เฮ้ย! ใครน่ะ" เสียงตวาดดังลั่นมาจากข้างหลัง ฉันสะดุ้งลุกขึ้นพรวด<br/><br/>"เฮ้ย! ตื่น" เสียงน้องสาวตวาดทับซ้อน<br/><br/>"ที่ทำงานแกโทรมาตาม วันนี้งานเข้า"<br/><br/><br/>...............................................................................................<br/><br/><span style="font-weight: bold;">ฝันเมื่อวันศุกร์ที่ผ่านมา.. อย่างนี้สินะ ฝันเป็นเรื่องเป็นราว</span><br/><br/><br/></font></font>
ปริศนาราคะ
tag:www.portfolios.net,2010-01-18:2988839:BlogPost:414374
2010-01-18T10:03:04.000Z
sujitra ji
http://www.portfolios.net/profile/display
<b>ยั่ว</b>.. ให้หลง<br />
<br />
<br />
<b>เย้า</b>..ให้อยาก<br />
<br />
<br />
<b>หยอก</b>.. ล้อปาก<br />
<br />
<br />
<b>ยวน</b>.. ให้จุมพิต
<b>ยั่ว</b>.. ให้หลง<br />
<br />
<br />
<b>เย้า</b>..ให้อยาก<br />
<br />
<br />
<b>หยอก</b>.. ล้อปาก<br />
<br />
<br />
<b>ยวน</b>.. ให้จุมพิต