“ผมคิดว่าคนทุกคนมีชีวิตที่เกี่ยวพันกับศิลปะ ในชีวิตประจำวันอยู่แล้ว เพียงแต่เราไม่รู้สึกว่าเราใช้ศิลปะในการดำเนินชีวิต และในแบบไหน ซึ่งจริงๆเราอยู่กับมัน... 

 

 

 

คลุกคลีกับงานแฟชั่นมาแล้วทุกสเกล เดินทางมาแล้วทั่วโลก มาถึงตอนนี้เขาบอกว่าอยากทำงานในที่ซึ่งปลอดจากความวุ่นวายมากกว่า และการถ่ายภาพดอกไม้ก็ยังเป็นงานที่รักจะทำและอยากทำให้ดีที่สุด 

“ช่างภาพสมัยใหม่มาถึงก็อยากถ่ายแฟชั่นเลย อยากถ่ายนู่นอยากถ่ายนี่ ผมกลับคิดตรงข้าม อยากทำงานอะไรที่มันสงบๆ นิ่งๆ ถ่ายของชิ้นเล็กๆ หรือ ถ่ายดอกไม้ ช่างภาพที่ลิปส์ เขาจะรู้ว่าผมทำได้ทุกอย่าง อะไรก็ได้ที่ไม่ต้องยุ่งกับใคร 

ผมเป็นคนที่ขัดแย้งกับความเป็นจริงในสิ่งที่ทำอยู่ คือคนคิดว่าทำแฟชั่นแล้วคงจะชอบเฮฮาปาร์ตี้ แต่คนไม่ค่อยได้เห็นผมไปเที่ยวไหนหรอก เพราะผมไม่ชอบ ชอบอยู่บ้านทำสวน ทำอะไรที่ค่อนข้างจะส่วนตัว 

อย่างที่บอกผมถ่ายแฟชั่นมา 30 กว่าปี ปวดหัวจะตาย เพราะต้องเจอคนเยอะ ผมคิดว่าการที่เราทำงานกับดอกไม้ มันเหมือนเราทำสมาธิ มีเวลาได้อยู่กับมัน และเรามีความสุขกับสิ่งที่ทำอยู่ มันเป็นการเจริญสติได้เหมือนกัน ถ้าต้องทำงานที่กดดัน บีบคั้น ทำให้ไม่อยากประชุม ไม่อยากทำงาน มันก็ทำอะไรไม่ได้ดี 

การถ่ายภาพดอกไม้ มันยังเป็นงานศิลปะที่เราชอบ ณ ปัจจุบันนี้ เราเคยทำอะไรที่มันอึกทึกครึกโครมมาเยอะแยะ พอมาทำอันนี้แล้ว เรารู้สึกว่าเรามีความสุข เฮ้ย มันก็สวยดี ใครเห็นใครก็ชอบ แล้วยังสามารถที่จะเอามาเป็นประโยชน์กับผู้อ่านเราได้ด้วย ดูซิใครจะคิดว่า ภาพดอกไม้ภาพนึงมันจะเป็นงานโฆษณาได้” 

เขาคนนี้มีพื้นที่ส่วนตัวให้หันหน้าเข้าหาแล้ว แล้วคุณหล่ะ มุมไหนกันคือพื้นที่ส่วนตัว ที่ซึ่งคุณจะรู้สึกได้ถึงความมีอิสระ มีความสุขและสามารถเจริญสติไปด้วยพร้อมๆกัน